Alle inzendingen over kiel

. --- LIMBRICHT - Hulda Kiel, de vrouw die met behulp van een lepel een tunnel groef en uit de gevangenis ontsnapte, is opgepakt. De vrouw wist in de nacht van zaterdag 20 op zondag 21 februari te onsnappen uit de gevangenis van Breda.…

Uit de wimpers van de strijd gevallen woorden duizenden stemmen van een andere oever wachten op hun uitbotten als gespannen veren, kenmerken van roestige schakels van deze tijd, afkomst en toekomst zijn niet voorbereid, verwachtingen glijden onder het boegbeeld door, contouren van een megalomane symboliek, schuurt de kiel van menig scheepje…

Zij breidt haar vleugels uit, door aanwas veler zielen, En sleept de wereld in, met overladen kielen. De welvaart stut haar Staat, zo lang d'aanzienlijkheid Des Raads gewetens dwang zijn boze wil ontzeit.…

onvermoeibaar trucks in varia op het nachtkastje klaar Winnend van alcohol drugs en pillen één uurtje slaap is al wij willen Onvrijwillig stadswachten van 't duister regen, straatlantaarns soms wat gefluister Geen lepeltje lepeltje voor wat steun eenzaam koud bed, bij de buren gekreun Hoelang nog de hoofdprijs blijven betalen voordat wij Incubus kiel…

De kiel loopt na de lange reis vast op verzande ree, branding slaat het roer onklaar, de stuurhut ziet verlaten. Vanaf de wal zie ik gelaten de natuur haar werk doen. Is dit het lot na moeizaam zwoegen met aardse waar door hoge zee?…

Er liggen zes boten aan een steiger in de haven van mijn jeugd ieder met een eigen zeil een buitenboordmotor en roeispanen een kiel, een roer, en een reddingsboei soms spring ik in het prille water van het meer, met minder herinneringen bevaar ik oceanen in mijn fantasie waar mijn moeder plots een eiland wordt en mijn vader een gebergte…

weidemelk en honing en zo verder hij melkt de koeien tot hij niet meer kan Ziedaar de koeien languit in de stal amechtig en in katzwijm voor het aambeeld en mill de melker denkt in elk geval dat geen der dames zich bij hem verveelt Ziedaar de goeroe, herder van hun zielen, omaatjes tezaam in rondedans gehuld, als hij, in lichte roze kielen…

Zy breit haar vleugels uit, door aanwas veler zielen, En sleept de weerelt in, met overlade kielen. Welvaren blijft haar erf, soo lang de Priesterschap Den Raed niet overheert, en blindhockt met de kap.…

Zij glijden van mijn schoot het ruime water op, de boten waarvan de kiel te vroeg werd afgelegd, gebreeuwd met zwarte pek en wit katoen niet te laten zinken, het geluid loeit uit een scheepshoorn van beide zijden, de tegenstelling van het doel, staan alle voeten in een niemandsland, de oevers gescheiden tot aan de overkant, de littekens…

Hoezeer wij allen moeten giezen Verdoold zoekt dwaze remkes 't ridderspoor Mutant met mutus, spruw in tondeldoos Met alumetten in zijn hand een roos Lonkt koolmees tevergeefs naar 't doofmansoor Hoe droef moreel voor waar en opportuun Den ezel prikt geen steen ten tweede male De landrot wil die rutte kiel gaan hale O help…

tjilpje van een gevederde vriend de ochtend staat niet meer fluitend op met leeuwerikken het gloren rekt zich zwijgend uit over zwartgeblakerde regels leeg is leeg gevuld met kringelende opstijgende rook bevolkt de lucht wranger alleen met het oranjerood een neervallende avondzon er leeft een vraag waarom dragen boeren blauwe kielen…

Het glijdt uit de gedachten in het ruime water, de ziel waarvan de kiel al vroeg werd neergelegd, gebreeuwd door jarenlange boeien, brullend in een wisselend tij en waar een scheepsadem aan de wallenkant z’n stemgeluid langzaam en gestaag z’n weg laat vloeien.…

Toén wilden we leven, in kiel, op klompen vol stro lopen, brood en pap lepelen. En ham in de schouwen. Onze monden aan de mouwen vegen, de kinderen kinderen weten krijgen. Zien hoe ze lachten, horen hoe ze huilden. Hoe ze nog met starre ogen bloemen dragen, groot worden met ons onrecht in het hart.…

laat mij het even voor je lezen ---------------------------------- Vergeten liefdes die verloren gaan komen later terug met spijt de dag dat je als veteraan kunt kijken in de vroeger tijd Je mag je schepen wel verbranden genietend van het vluchtig laaien Maar elke kiel zal vroeg of laat intact het stof weer op doen waaien ----…

Gedachten glijden onder mijn boegbeeld door, contouren van een vage symboliek en schuurt de kiel over ondiepten, voorbestemd zich met de ziel van de wereld te moeten meten.…

Nederland, maar Lage Landen bij storm en vloed bij eb, als 't giet en waterwegen in 't verschiet en o, vergeet de geuzen niet zij waren, nog voor Tromp en Ruyter Barentsz, Hein en Bontekoe Europa's vrachtvaarders in botters langs Skagerak en Kattegat voer men, kajuitloos in 't vooronder naar Botnisch Baltisch Riga toe langs Jutland Kielse…

Vrijdag, ja, mijn kiel wordt vuil, 't Weekje spoedt ten ende, 'k Zie het altoos met pleizier, Als 'k mijn lessen kende. Zaterdag, heel blij naar school, Halve dag vakantie! Morgen wéér het leventje Van een vrolijk Fransie…

dwazen Veeg met het schuim onze prilste zonden Laat ons vergeten wat ons onderscheidt Laten we klinken op onze banden en standen Zijn voor altijd, voorgoed, verleden tijd Veeg met de drank de vlekken van gister Op al het verdorvene van onze ziel De strijd is geluwd, de wapens vernietigd Geen bloed dat nog bruist in het zog van het kiel…

zij sloop uit het blikveld een gebochelde nimf waggelend op naaldhakken kraaknet in haar witte kiel de verf bladderde van haar wangen ze keek scheel door bokalen gevangen in een hoornen montuur alles wat zij verzweeg was een gerucht van klanten als een mug die gonst tussen de schappen van een supermarkt met schel licht het gaat over…

Totdat een kiel ons overgleed een net het water overviel en ons o wee de das omdeed die domme kotter ons achilleshiel. Tussen grauw en gros garnalen plots twee pols zo dikke alen vissers’ blije bijvangst ons beider diep doorvoelde doodsangst.…

- de voorouderlijke hang van de vissersboten de gewoonte van zware netten het schelpengruis in het plooiend water onder de boten langer van huis maar terug keren de kielen in de kleine haven afnemen en langzaam aangroeien het verschil is niet de smalle romp of de blauwe doften half op de kant gestrand is de zee vertrouwelijk…

een kiel is nu je nieuwe grond, een deinend fundament, de hemel het plafond en wijd en zijd tot aan de kim een breed panopticum en 's nachts een sterrenfirmament als leidraad in de stromen van Poseidon's willekeur god der wrake van het water, storm en wervelwind; uit wolken rijzen luchtpaleizen, uit de golven klinkt een stem…

Men klaagt, indien de kiele strandt, maar niet, wanneer ze rijk gelaân uit de verbolgen oceaan in een behouden haven landt. Men klaagt, indien de balsem stort, om 't spillen van de diere reuk: Maar niet, zo 't glas bekomt een breuk, als 't edel nat geborgen wordt.…

du ne bist nie’ vroed*: Mijn vader wille ik wreken Met stromen walenbloed. 1876 ---------------------------------------------------- Kerelskind : kind van een vrij man van lage geboorte Du : gij Rein : regen Lo : afkorting van Bylo = bij God Dijn : uw Met ere : eervol Schabbe : linnen kiel Zweerd : zwaard Du zals : gij zult Weerd :…

Eilaas, Reeds huilt de stormwind; de oceaan verheft Zijn waatren, met gebulder; duisternis Omhult het diep; het raatlend zwerk verdooft Des scheeplings angstgejammer; toomloos vliegt De kiel ten hemel; schiet ten afgrond neer; Botst krakend tegen 't rif; en is niet meer!…

De koeien kauwen lomp het laatste dorre gras, een boer klost met zijn lang versleten klompen, in vaal verschoten kiel, sleets en gekrompen met trage afgemeten pas en mijmert naast de scheefgezakte druivenkas.…

Tot het licht van die ster om uw hart is gelopen, Als golve' om de rand van een kiel: - Uw leven gaat omhoog naar die stralen, Uw weg klimt op uit de dalen, Voort! voort! Vouw om het licht van die leidster uw handen, Haal uw nek uit het zweet en de schande Van uw laag-gebogen gewricht!…

Dan werpen zij de zwaarste kielen Als lillend schuim, omhoog! Daar lacht, door de uitgewoede wolken, Het lieve zonlicht weer Zo lacht een held, na 't bloedig strijden, Met tranen in 't gezicht! Nu dartelt weer een lieflijk windje, Door 't afgematte bos, En kust de frisse regendroppen, Van 't schommlend lover, af!…

God is zo goed en hij haalt onze ziel… Ja, wijl de duivel verdoemd op de buit staart Plonst in de hel met de ontredderde kiel. Al die willen te kapen varen Moeten mannen met baarden zijn. Tartend stormen, strijd en pijn, Wild als de baren! Vliegend als schuim over de zee, Mannen met baarden, die varen mee!…

Als je zoon die viel, als mijn broeder die nog in de kiel staat van de loopgraven, als al de zoons en al de broers, als de miljoenen verlossers, - laatste teken van de visfiguur,- die weerom brengen de bloedige offerande op dit uur, volgens de oude wet, als de miljoenen kruisen, die zij niet te dragen hadden, dan enkel houten armpjes en rij aan…