Netgedichten

netgedicht (nr. 10.702):

droge voeding, kassa vier

zij sloop uit het blikveld
een gebochelde nimf
waggelend op naaldhakken
kraaknet in haar witte kiel

de verf bladderde van haar wangen
ze keek scheel door bokalen
gevangen in een hoornen montuur

alles wat zij verzweeg was een gerucht van klanten
als een mug die gonst tussen de schappen
van een supermarkt met schel licht

het gaat over de tentakels van de schatkist
de spits van een club uit een vergeten gehucht
de druivenkoningin in de schaduw van de kerktoren

waspoeder, bonen in blik, keukenrollen
op haar tong smelt een klomp van was

zij waadt door het wit van haar zure woede
schijnzwanger van een koortsdroom
ik lees het in de kerven rond haar mondhoeken

zij wuift naar een kindse vrek
die door het zilver van zijn buidel roert
zijn dekens nat van oud en koud zweet
omdat de rekening nooit klopt

hij schuift aan, kassa vier
zijn sleutel gloeit onder de deurmat

straks in zijn kamer wekt zijn hand
de steen die zwelt tussen zijn liezen

hij ziet haar borsten knellen in satijn
en hoort de echo van een kale stem

droge voeding, kassa vier