Alle inzendingen over kinderlijke verbeeld

in gebroken licht sieren lijnen mijn avondbloem die haar tinten tonen, verbeelding beschijnen en zwoele zuchten nog verder bevruchten schaduw verschonen van een belegen dag zo’n fluistermoment maakt van tederheid gewag schept vertraging die tot verwenning leidt…

Vogel vliegt zover als ver beelding doet reiken. Op de maan dood gegaan wegens gebrek aan leven.…

hou de ogen dicht betreed paden en blader het bos verzand in duinen dicht letters toe aan het wit en stijg boven taal uit…

blijf kijken, blijf bestaan, zie er gaat een lijn langs ogenblikken, water langs griploze lucht een einder zonder ooit te snijden, om met vlakke stem te dempen, te liggen roerloos, ondeelbaar te reiken zonder te raken…

soms is het er weer in mijn zoldergrot tussen de uitgehangen was voorzien van spijtoptanten dat grijsblauwe schijnsel door 'n ontijdige poort dan kijk ik een film in de bek -tanig en tandig- zoals dat past bij verbazing en misschien ook onbegrip laat ik het geen metafoor noemen maar een meteoor uit zelfverzonnen ruimte ploffend…

aanschouwen, haar lijnen die fijntjes haar tekenden op het scherm van ver voor de horizon zelfs had ik haar nog meer kleuren willen geven, ach ik beken, haar aanraken in de bevalligheid van mijn streken haar zien willen bewegen zoals een vrucht op het zachte wiegen van de wind, haar roze wangen willen plukken met de speelsheid van een kind…

ze zeggen dat de dag eindigt bij het lage licht dat je verdwijnt in de radius van de nacht en uiteindelijk weer opduikt bij beter zicht maar ze zeggen zoveel dat loopgraven zullen dichtgroeien bijvoorbeeld en dat het gedicht bij verbeelding begint…

Ik heb mijn tuin besteend schommels klimtouwen draaimolens en wipwappen geplaatst kinderen zwermen binnen twaalf uur verzamelen ouders voor`t tuinhek genieten mijn speelse tuin ze zijn knettergek ik heb mijn tuin verbeeld bespeeld en koud versteend verzonnen.…

Speel met de zon In je haren, Met het zand Tussen je vingers, Speel met de gedachten In je hoofd die woorden Worden, woorden om te horen, Regels om te zien, Verzen om te zingen - Speel met het mes Tussen je tanden, 't Is bittere ernst, Want in de verte Wacht de groeve Van een bij twee Die je in de aarde Verwelkomen…

ook al veranderen ze nooit van vorm toch dragen ze leven in zich een geest in en uit de fles melk voor een kind een gierkelder met voor op het land indirect leven al jaren een norm gedachten verbeeld in steen marmer of hout dood omsluit leven hoe kil ook en koud iedere dooie vorm heeft zoveel te bieden aan inhoud…

Het zal toch één keer lukken vruchtbare grond te treffen en mijn kind te dichten als de zachte lenteregen valt.…

Dans de dagen, dans de nachten, dans het leven als een kind, dat kort droef is, niet blijft zitten, dat intens het leven mint. Ook al kun je niet meer dansen om het lichaam moe en stram, dans dan maar in je verbeelding als een kwaal je de kracht ontnam.…

Een verkenning van beeld en Sprake, van val en opstand, van De kracht om te negeren, en de Macht om te verlossen, van het laatste, En van het eerste, van de kinderen.…

Kinderen die treuren om een ouder die weer uit werken gaat. Zomaar een straat. Afscheid nemen voor de korte termijn. Het zoenen om het met elkaar gelukkig zijn. Het dagritme van de regelmaat. Zomaar een straat. Een levensader zonder meer. Een doorgang voor het verkeer. Een werkelijkheid die geen verbeelding laat.…

in de beeldentuin spraakmakende sculpturen verbeelden hun taal…

Ligt in het feit Niet dat zij heeft een geloof Maar gelooft En bemint Ooit gekregen van een vrind In de kracht van de liefde Van een moeder en haar kind In de vorm van een beeld Dat ze tastbaar Doorgaf aan haar kleinkind.…

Dat allereenvoudigste speelgoed hield kinders uit vroegere jaren vele aangename uren zoet, mocht hun wilde gedachten baren. De nieuwe jeugd kan zich vermaken met verbazende uitvinding, zal dan nog blije kreten slaken bij lap en stokje vol verbeelding.…

zie hier een keizerin gekroond door de verbeelding die harten synchroon samenvlecht in tijdloze ruimte seconden-snelle tijd beslecht in aangereikte eeuwigheid aanvaardt zij diep bewogen dit keizerlijk gebaar de macht van de verbeelding schijnt werkelijk en waar…

Atmosferen van licht In eindeloze zalen Balans en evenwicht Verbeeldend vertalen Ruimtelijke bespiegelingen Contouren verbeelden Inzichten delen In stilte met velen Kijk en onderga Inspiratie en adoratie Het kent z’n weerga Van kubisme tot cobra…

Licht van Pasen, teder schijnsel dat de morgenstond doorbreekt, dat doorheen de lijdenskieren toch zijn weg vindt naar ons hart. Licht van Pasen, licht verrijzend uit de nacht van haat en vrees, dat doorheen de koude ochtend ruimte schept voor hoop en moed. Licht van Pasen, licht ontvlammend uit de avond van de dood, licht dat niet te…

Vergankelijk broos Waterlichte verbeelding In rimpels weerkaatst…

Reis in de wolken Zovele luchtkastelen Verbeelden mijn droom…

niets is volkomen, iets is meer alles kan in winterdromen lente verbeelden eindeloos weer…

Maar wat je niet verwacht is dat het verbleekt als verbeelding ontbreekt verliest het haar pracht…

Onverwachts verbeeld een geestelijke dwaling het warme gevolg.…

Vanuit mijn ivoren bed heb ik elke nacht, een variant verwerkt en als de uitkomst mij niet zint, wil het retourneren en ruilen in het prilste leven in het kind dat zich in de geest verschuilt, een ongeschreven taal, non- verbaal, spreekt passie uit de verbeelding om erkenning huilt, het contour wordt langzaam helder, moeilijk…

in het donkere mengsel van herinnering en verbeelding ziet ze de vochtige lucht in volkomen onverwachte spetters uiteen vallen roze donkerblauw okergeel ook de kleuren van de lucht en het licht waaieren door de ruimte het lantaarnlicht als reddingsboei een reddingsboei in het donkere mengsel van herinnering en verbeelding…

Hij schildert steeds weer dezelfde beelden in composities die telkens nieuw zijn, maar wat moeten de beelden verbeelden? Hij schildert steeds weer dezelfde beelden: zijn het kubusnonnen, afgodsbeelden of een verbeelding van het diepste zijn? Hij schildert steeds weer dezelfde beelden in composities die telkens nieuw zijn.…

Zijn zongerijpt lijf glanzend en bloedmooi verbeeld brons in zilverzand…

ze staan daar maar in weer en wind iets te verbeelden in zoveel standen maar verstild (ik heb met ze te doen)…