Alle inzendingen over kippenvel

Als ik weer denk daaraan, met ogen dicht, Krijg ik weer kippenvel op mijn gezicht.…

De klant krijgt kippenvel van kippenvlees, er liggen enge ziektes op de loer met als gevolg dat menig kippenboer een flinke veer moet laten, naar ik vrees. In plaats van daar zijn pluimvee vet te mesten zit die nu, vleugellam, zélf in de nesten.…

zolang de winter duurde en er geen eind kwam aan mijn huivering droeg ik m'n lichaam onder kippenvel verborgen toen eindelijk de lente zich schuchter toonde en ik de zon ving op mijn huid verdween goddank de taal der blinden zienderogen…

ineens brak het beeld in duizenden stukken omzoomd met oranje ging avondzon onder het klopte niet maar het klopte wel te hard, te snel nee, het klopte niet het ging pas weer dagen onder een nieuwe maan toen ik ontwaakte met kippenvel…

zwevend hoog in de lucht heeft ze het aardse verruild hangen zorgen nu in de wilgen balancerend boven de golven danst zij op tonen van de wind koesteren wij haar stem die ons raakt tot kippenvel aan toe blijft ze voor altijd schijnen gelijk een ster…

als hij de strijkstok teder over de snaren laat gaan bezorgt het timbre mij kippenvel hier in de klankkast worden trillingen gevangen van het zuiverste verlangen probeer het maar met een cd van de grote Casals wellicht geeft het weer wat ik beschrijf in dit simpele versje van vergankelijkheid…

Ik zag 2 vlinders in hun minnespel Geen oog voor mij, gezeten aan de buitentafel Ik zag hun getekende huid warempel, kreeg er kippenvel De een leek me echt geen del de ander: heer Ik was getuige van geslachtelijk verkeer in m'n achtertuin.…

Mijn bloed stroomt nederwaarts en kippenvel verblijd mijn huid Ik duik in zijn mond verdrink in zijn keel hij slikt me door Kom ik voel me helemaal bevangen vol overgave hang me op bij hem Aan vibraties de stem het gevoel ben jij mijn frivool idioot idool…

Dit gedicht is lang genoeg om te laten zien dat woorden soms minder zeggen dan waar de lezer om vroeg Vandaar dat ik alvast schrijf van wel Lezer, verwacht geen korte zit Geen openbaring, spektakel of kippenvel Maar een gedichtje zoals dit…

Ik ben stil en luister naar een virtuoos pianist die mijn wereld voor even heeft uitgewist M'n hart verwarmt met hemelse klanken en mij doet janken ontroeren en mee laat voeren Van z'n lieflijk pianospel krijg ik telkens weer kippenvel…

Voel je nog het kippenvel denk je aan het riool, de ratten en het leven van toen.…

Wie denkt dat Kunst kijken Makkelijk is Kon zich wel Eens deerlijk Vergissen - Eerder is het Een soort gymnastiek, Want je kijkt Niet alleen met Je hoofd, Maar evengoed Met je spieren, Goede kunst levert Een soort kippenvel op, Het is een fysieke Gewaarwording, die Zich vergelijken Laat met Zwaartekracht…

Lokroep van vogels van merel tot nachtegaal kippenvel muziek. Poëtische dromen in een net gevangen woorden drijven weg. Vogels in de lucht vliegen in V-vorm als vredesteken.…

nog altijd ontlok jij kippenvel bij hen die jou nog altijd beluisteren veel te vroeg ontvallen door die kut ziekte; kanker waar je altijd openhartig over sprak dat liet een diepe indruk achter evenals jouw rauwe stem die mij nog altijd roert tot kus ik jou goedenacht…

ik weet dat je handen er zijn maar mis in pijn hun strelende vingers het zachte raken in onverwacht kippenvel maken als ik even niet kijk ook jouw stem is vaak bij me de woorden komen steeds dichterbij als zelfs je ogen gaan spreken dan breek ik in mijn liefde voor jou…

Met haar elegante vorm en ontelbare snaren bespeelt ze dit prachtige instrument met magische vingers in ongekend talent betoverende klanken voeren je mee alsof je in hemelse sferen bent met de tederheid van haar spel raakt ze m'n hart en huid met kippenvel…

Wie helpt mij te verblijden, wie geeft mij weer kippenvel, wie wil mij bevrijden, van dit eenzaam buitenspel.…

Kippenvel met tranen.…

bij kaarslicht op stilte val ik in warme ogen en stroom tot kippenvel wat in hartjes opkomt haar wereld is de huid van een schat waarin ik me thuis vind met meer adem dan het leven toen ik geboren werd zeg ik oprecht waar alles om draait in de armen die me wensen vind ik de rust die me lief heeft (c) MickeyF…

zoals je me droogt als ik net uit de douche kom door me in je armen te nemen voor een spetterende tango in de vierde versnelling zoals je mijn kippenvel wegstrijkt tijdens adembenemende intervallen zinderend weer tevoorschijn tovert met je doordringende blik die volharding verraadt als je me neemt zoals ik ben was en blijf zo ja…

ik heb alles al gezien of tenminste al van gehoord liefde, oorlog of een moord een naakt meisje van achttien wat kan mij nu nog laten blozen van wat krijg ik nog kippenvel een horrorfilm in een oud hotel of een bruidsboeket van wilde rozen een liefdeslied op een rare fluit zou mij misschien nog kunnen boeien of een vrijpartij terwijl we…

Jij zit in mijn lijf en in mijn geest 't is net of ik thuisgekomen ben Maar wat me verwart het allermeest dat ik niet meer weet wie ik ben Mijn geest heeft honger wil gevoed mijn lichaam hunkert naar warmte Jij gaat diep tot in mijn ziel is dit dan wat ik zoek Wereld op z'n kop kippenvel ? en ik ?…

in een onvoltooid vers met onafgemaakte zinnen zo veelzeggend zijn dat iemand er kippenvel van krijgt iets losmaken dat nooit heeft vastgezeten het gevoel vertolken van je naasten als een vorm van helderziendheid een vleugje zout in een schrijnende wond gooien en als een lafaard op de loop gaan voor je daden of anders gezegd de mens…

kolkende massa baant zich 'n weg door tegen en er overheen nietsontziend op zijn route vol destructie dwingt hij alles ten onder wat eens een beekje was wordt door metershoge golven overvallen alles verslindend beuken ze door wegen en straten kippenvel rukt op wanneer de stroom is uitgeraasd en gaat zakken zijn het…

teder verslagen lig ik in bezeten omhelzing lispel langzaam liefdesliedjes ademloos grommend zuig zachte zoenen mijn nek brekend in jouw onderdrukking jouw fluisterend weerwoord stikkend in gelikte zinnen met zachte nagels onderstreept onder een wolk kriebelzachte krullen vraag je me af om samen in kippenvel te verdrinken…

als je nu zou kijken, zou je zien hoe mooi het is wat ik geef ik zou je vragen of ik niet meer op jou mag lijken, en waarom je niet langer bleef ik begrijp het wel, maar als ik het moet uitspreken krijg ik nog kippenvel jij zit nog gevangen in het verleden, terwijl ik mijn weg probeer te vinden in het heden ik wou je zo graag helpen en heb…

dichten is gedachten rijgen beschrijven wat je denkt en voelt van de inhoud kippenvel krijgen nu 't geluksgevoel bekoelt troosten is met weinig woorden steunen, luisteren, meelevend zijn begrijpen al hetgeen je hoorde over onzekerheid en pijn troostend dichten is niet verhelen dat je om die ander geeft het verdriet samen wilt delen…

Teder raak ik harde snaren van onbespeeld verdriet, zacht streelt de ondergaande zon noten op verbleekt papier het voorjaar walst licht nader in de verte hoort zij klanken van zwoel gezongen woorden, langzaam groeit tijd door de de dagen, op mijn naakte huid speelt kippenvel met trillingen van ooit bespeeld verlangen het laatste…

Jij hebt mijn hart beroerd met de allerliefste woorden ze sloegen aan als mooie muziek gespeeld met de mooiste akkoorden Jij hebt mij innerlijk geraakt met alle liefde wat je had je bezorgde me kippenvel toch had ik het nog nooit zo vreselijk warm gehad Jij die altijd alles voor me deed en elke dag met liefde doet jij bent gewoon…

ze strooit vrijkaartjes met haar ogen prikkelt mijn zinnen door het glas oogstrelend heupwiegt zij op hoge stiletto-hakken en Iglesias kom bink, beroof me van mijn remmen tintel mij met wulps liefdesspel zal ik je paaldansend omklemmen je huid masseren tot kippenvel ?…