Alle inzendingen over klaar

vorige nacht heb ik gewandeld op de rand van een sprookje dat niet echt mee wou spelen nu na een dag verlatenheid gaat de zon opnieuw onder ik sta aan een slapeloos venster in het zwarte licht ga ik op reis met een taal hard als metaal stoer, klinkend klaar, hard op hard alleen nog te redden door een berustende zee die momenteel onvindbaar…

Morheus's armen gedragen door droomland spint ze garen weeft nieuwe plannen slaapdronken nog bij het ontwaken breekt de glimlach van de zon door in haar hart zelfvertrouwen recht haar rug en schouders de uitdaging aannemend stapt ze in het beloftevolle van de nieuwe morgen de wind streelt heel even door een warrige bos krullen ze is er klaar…

tijd tussen tijdingen in de noordwesterstorm zwijgt westenwind is geweest in het oog van de tijd schijnbare rust maar aan de grenzen van de cirkel beloeren ons roeringen klaar om toe te slaan als wij na laten… ondertussen dans ik de victorie als overlevende, aandeelhouder van het leven ik kan ik mag de zwarte omlijsting is even ver…

trekken wij onze kostuums aan worden onze gezichten beschilderd zetten we alle relikwien klaar tikt de klok de minuten weg wensen we iedereen toi toi toi wachtend op 'n vers publiek zodat wij de eerste stappen op het toneel kunnen zetten om hen een geweldige middag te kunnen bezorgen…

je armen reikten naar hemel handen een vragend gebaar gezicht opgeheven ogen vol adoratie lichaam ontmoeting klaar met stenen voeten vertrapte je mijn ziel alleen omdat ik op je viel in eeuwige golving stroomde mijn liefde langs jouw slanke benen maar jij koos de hoogte rees op uit de zee ik wilde zo graag met je mee…

Ik heb haar gisteren gekregen kant en klaar, ik kan het niet geloven maar het is waar. Al lijkt ze niet op ons, heeft ze een ander gelaat, ze is een kind van ons en precies op maat!…

Schildersezel klaar gezet Dan begint de pret Inspiratie genoeg Middagje schilderen voor de boeg Heerlijk die verfgeur Genieten van die nieuwe gemengde kleur Het beeld uit mijn hoofd komt op doek Hoewel ik nog naar een lijntje zoek Staand een koffietje erbij Bekijk mijn kunstwerk eens van opzij Het is toch echt de Onze Lieve Vrouwenkerk…

Alles ligt klaar voor de wandelaar De beek langs de weg, het seinhuis het te smalle trottoir als gedachten die je ontmoet en dan de jouwe noemt, ook zonder kaart liggen ze daar en wie de deur uitgaat ziet ze haast voor ze ons omhelzen en wij denken dat wij het doen terwijl de bomen minzaam zwaaien.…

De bewoners zitten klaar om de knoppen te bedienen. De dag snelt over vaste paden, enkel onderbroken door een korte lunch. De vingers blijven aan de pols. Stipt op tijd wordt het avondeten afgeleverd, daarna verdwijnt men weer achter de knoppen. En buiten de tuinverlichting, de zonnecollectoren op het dak.…

In vertrouwen wil ik zijn doch de leegte brengt geen antwoorden Hoop ligt verborgen beschermt en sust mij verdrijft mijn ongerustheid tot ik er klaar voor ben…

Ze belt aan haar handen trillen haar hoofd bonkt gaat bijna gillen Ze blijft staan gaat niet rennen confronteren niet ontkennen Ze twijfelt nu brok in haar keel gewoon doen ze twijfelt veel Ze staat klaar deur gaat open gewoon blijven staan blijven hopen Ze loopt weg kan niet blijven moet het zeggen gaat wel schrijven…

Zo helemaal niet klaar voor de opmars van pukkels van boobs van overal dons onder oksels ook op benen Oh my god wie verzint dit ik zie er niet uit iedereen ja IEDEREEN kijkt naar mij Als de dood ben ik voor I Me en Myself pimp me krimp me kill mijn aversie het komt nooit meer goed MAMA help Of wie dan ook verbeter me…

red onze planeet, zo is er maar één red onze planeet, dood aan CO2 hier is het te droog, ginder is ‘t te nat vroeger was ‘t klimaat, onze ruggengraat maar door wanbeleid, zijn wij de sigaar ’t wordt te heet de aarde barst dode muizen in de kast onze bol staat véél te heet boven onze stand geleefd élke scheet, is één te véél, want er…

Dat het altijd verder gaat met je hart en het krentenboompje, altijd het opschuiven naar de vraag waarom zoveel mist hangt waar ik klaar wil zien, en de kring zo klein, en ik tast maar in mijn hoofd, hoe kan ik jullie tonen: het komt, september, oktober, het najaar. En daarna. En daarna.…

De lente is eindelijk daar, voorlopig is de kou weer klaar. Bloemen gaan bloeien en bomen vullen hun dak, dankzij de zon met het grootste gemak. De wereld wordt wakker en ademt weer vrij. De lente is er weer, ze keert het tij. Nog is het niet klaar, nu is de zomer daar.…

ben ik met wachten Honger heb ik naar de mergen Klaar ben ik met zoeken Zeehonden stromen als koelkasten over de bergen…

De wereld is klaar voor de sloop Haar fundamenten zijn al weggeslagen Ik koester maar geen enkele hoop Hoe lang nog, hoeveel dagen? Hoe lang moet ik nog wachten? Een harde knal, dan is het voorbij Hoeveel dagen, hoeveel nachten?…

Lopen we gezellig samen te wandelen op de straat mensen kijken door de ramen waar dat stelletje heen gaat plots duik je in de bosjes en doet wat je moet doen ik vat het op heel losjes en kijk wat naar mijn schoen dan geef je aan klaar te zijn en wandelen we verder terstond jij bent nou eenmaal aan de lijn want jij, jij bent mijn hond…

Heb je alles gehad is het helemaal klaar ook mijn huid en mijn haar, ieder stukje gedaan, dan kun je me nu aan het optellen gaan. Daarna vind je de uitkomst hoeveel ik van je hou en dat was toch wat je steeds weten wou!…

Plots stond hij daar, Met in zijn hoofd wat woorden, Voor praten was hij nog niet klaar, Het waren mijn ogen die hem stoorden, Kansloos zocht ik naar 'n blik, Een blik die mij ontvangen zou, In de stilte, die alles zei, Bekwam ik van de schrik, Het was verdomme waar, dat voorgevoel van mij, Te jong was ik , Te jong was hij, Veel te jong…

Nog vier kilometer te gaan, om vervolgens, als ik klaar ben, weer veertien terug te gaan. Met een emmer water, met aan de onderkant een gat. Zo loop ik hier dagelijks heen en weer, want je moet toch wat. Een beetje spelen in het zand, of hangen aan de waslijnen. Maar nooit de weg opgaan, daar liggen nog landmijnen.…

Te hevig de zomer komt klaar, zon angelt stevig in ’t Avondland zijn gif van de hitte. De wet bliksemt neer. “Maskeer het”. Vredig verdwijnen zij in het reine melkwitte.…

een grauwe waterplas waar ooit in sprookjeskou de mooiste sneeuwpop was stenen ogen op besmeurde grond een kromme, vieze wortelneus te strak gevouwen takkenmond rode koontjes vragen zacht of hij nu soms met opa in de sterren lacht en prompt liggen op het groene gras wortel, stenen, takken klaar voor als het straks weer sneeuwen mocht…

Bijna klaar met het etentje dat hopeloos duurde en de vlinders gestalte gaf tot het moment bij de deur. Bijna de vraag om binnen te komen die de splinter van de avond werd maar uiteindelijk de hamer werd die mij op de vingers tikte.…

linnen ligt hier klaar in hallen onder de schatkamer van het belfort een leeuw van steen klimt steil tegen een houten spits op ooit door de schicht getroffen treden wentelen naar de top op het balkon boven de poort leest een wachter de wet voor de klok bakent de dag af als de toorts dooft of zweept het feest op als ze heilig bloed…

twee mensen glijden als één over de vloer hij een pooier zij zijn willige hoer ze dansen dansen samen zij warm afhankelijk hij kil en stoer twee mensen glijden als één in een bed hij getrouwd en klootzak zij voor hem alleen maar een slet ze vrijen zwijgend samen de pooier en zijn hoer haar liefde verloren hij koud en klaar ze…

de bommen zijn bijna op het wapentuig is moegestreden tussen grijs en groen ontluiken in donkere dagen de stukjes vrede toch produceren fabrieken weer hun dodelijke waar nieuwe afzetmarkten zijn al klaar de koude oorlog wordt weer opgestookt militaire budgetten gaan ijlings omhoog alleen onder de opgetrokken aanslagrook van…

nu gebroken door het leven verslagen de tijd heeft gewroken ze wacht op de laatste dagen wachtend in pijn heeft zichzelf overgegeven ze wil niet meer zijn een gevangene van het leven haar lichaam en geest zijn op het licht dooft in haar ogen haar hart vol liefde en vuur kloppend zonder mededogen hopend op haar laatste reis ze is klaar…

wet en anders een wet die slechts zal bestaan in het vreemde gevolg dat haar gegeven moet deze vaststelling is gewoon een vaste stelling, ingegeven overgegeven ook in de liefde van een ouderpaar dat ik steeds weer groeten zal met heel mijn hart daar ik niet anders kan gelieve mij te groeten voor het land waar soms ook ik voor sta klaar…

Toegekomen, klaar, begin ik met ontbloten. De rand, de binnenkant. Geheel ontdaan verzoekt hij, deze om genezing. Maar ik lig hem zwaar, ik ben op hem gebrand. Ik ben de bovenhand, tot de tanden verzoend, verklaar ik hem nader: oorlog, mijn liefde. Bestaan. --------------------------------- uit: 'Niets dat zegt', 2002.…