Alle inzendingen over klein voelen

te laten bestaan Met alle veiligheid hebben we het gedaan En blijkt toch een kindje te zijn ontstaan Daar zit je dan met je goede gedrag Je gedachten bij de geboortedag Maar je bent pas 14 jaar Zo'n kindje is voor jou niet betaalbaar Straks moet je een abortus laten plegen Zelf ben je daar hevig tegen Helaas zit er niks anders op Het kleine…

Ik dacht vroeger dat ik al volwassen was, al was ik toen nog zo klein, groeide net uit de kleuterklas, en wilde zo graag zelfstandig zijn. Men denkt nu dat ik groot geworden ben, al is dat alleen maar schijn, 't verschil is dat ik mezelf nu ken, maar ik blijf nog altijd even klein..…

Kleiner dan klein Minuscuul behept Met simpele woorden Spring ik over horden Mag, neen, moet ik er zijn Want de groten der aarde Zijn helemaal niets Zonder mij En u, mijn waarde…

Als je het kleine niet ziet ontdek je nooit het grote geheel…

Zo klein, zo teer, zo mooi, Vol liefde, Ben jij gekomen en gegaan!…

mag ik alsjeblieft van jou houden…

Vannacht was ik opeens weer klein, een verjaardag met wat kleinen dingen, de school , eerst psalmen zingen. Een trommeltje met snoepjes drie dozijn, Toffees om heel tevreden mee te zijn, kinderen die vol verwachting zingen.…

Ik zou als in dat liedje Margootje willen zijn, zo miniem zo iel, zo ongelooflijk klein, in een lucifers doosje willen zitten, zo klein, zo iel, zo zonder ziekte, zo zonder dat waardeloze woord, wat bij die afgrijselijke ziekte hoort.…

lief hoe vertel jij mijn pijn in tijd vertel mij en verder gaat dit leven ooit lief ooit slaap straat aandacht dacht denkt stekt verder maar lief angst niet goed doen doe je het goed en snakt richting adem a a a adem weg en vergeten ooit lief misschien toen nu later beter laat later woorden tollen rond zekerheid…

Zo klein!…

Zelfs de de letter n en tweehonderd, vier meter lang zegt niets vanaf de zijkant geen hard bewijs toch breekt een hemel aan wie wij wat schuldig zijn open Liggen cassettes leesbaar zichtbaar openbaar Geen tijdstip ligt de sfinx meer onzichtbaar dan nu en de piramide voor het museum is een u.f.o maar blijf een kind van…

En met een hele grote zwaai Schept hij de hele strook Het schepje graaft zijn kuiltje En vindt het nog wel fijn Maar naast die grote graafmachien Voelt hij zich wel heel klein…

Ik voel me triest, ik voel me klein Ik zou hier niet moeten zijn Ik hoor hier niet Ik heb hier te veel verdriet Alles wat er gebeurt Er is niets wat me echt opfleurt Ik kan er niet meer tegen De zon komt niet na de regen…

Ik voel me Ongehoord Onzichtbaar En klein Op momenten Dat ik Niet mezelf Kan Zijn…

ik sluit mijn ogen glij met mijn hand over mijn gezicht voel de vormen voel de gladheid voel de oneffenheden ruwheid soms wou ik dat ik naar binnen kon gleiden tastbaar voelen wat ik voel gewoon voelen lukt niet meer ruwheid het voelen en het weghalen opnieuw beginnen glad van buiten glad van binnen…

Ik wil je voelen heel dichtbij Je even aanraken De tastbare aanwezigheid Van je warmte en liefde Heel eventjes maar Ik wil je voelen meer dan ooit Warme zachtheid die je straalt Omringd door passie en vuur Ik wil je voelen heel even maar Die gedachte kleurt mijn diepe wens Om jou nog even aan te raken Die zachte onuitgesproken wens...…

Het voelen van je hart het versnellen tijdens de zoen het voelen van je lichaam dat precies weet wat het moet doen Het voelen van je handen zachtjes door mijn haren het horen van jouw woorden die alle liefde verklaren Het voelen van jouw liefde het vormt een warme gloed het voelen van jou dat doet me zoveel goed…

Ik staar naar de bomen en hoor wat vogels zingen wil deze vreugde tot me door laten dringen maar diep heel diep van binnen voel ik meer verdriet dan mijn oren horen en ogen zien ik blijf luisteren tot het geluk me raakt...misschien…

ik voel ze nog, jou armen om me heen jou handen in de mijne samen één ik voel het nog de vreugde en de verwondering toen we keken naar onze zoon zo vol bewondering ik voel nog de eenzaamheid de afstand tussen ons de eeuwige strijd ik voel het nog de pijn en het verdriet toen je tegen me zei dat je me verliet ik voel ze nog jouw…

Ik kijk omhoog naar de lucht naar al die prachtige sterren en daar... daar zie ik mijn maan hem wil ik alles vertellen alles wat ik voor hem voel... Ik voel warmte, zoete liefde vertrouwen en bewondering overweldigend.…

soms huilen wel urenlang soms lachen tot ik niet meer kan soms weer boos en dan weer niet maar altijd blijf ik zitten met al mijn verdriet…

Ik voel me vaak leeg verstoken van woorden ik wil zoveel zeggen en mezelf doen geloven dat mijn hart echt zo groot is als soms mensen beweren en dat in mijn droeve ogen blije dromen leven Ik voel me vaak zwellen gestoken door woorden ik kan zoveel zeggen maar wie zou geloven dat een hart echt zo groot is als soms mensen beweren en dat…

houden Ik was bang jij niet Ik weet nu wat liefde is Liefde is iets heel bijzonders En niet zomaar iets Ik voel me verlaten Verlaten door jou Mijn liefde voor jou is voorbij Je bent heel lief en ik je hartendief…

Want ik voel me vaak alleen, alsof de wind mijn levenslust wegvaagt. Weet je dat ik mezelf soms haat, al wil ik dat eigenlijk niet. Want terwijl de rest zijn gangen gaat, zit ik boordevol verdriet. En dat maakt me dan zo kwaad! Want er is bijna niemand die mijn pijn en verdriet ziet.…

Waarom voel ik wat ik nu voel, en denk ik, wat ik nu denk, waarom weet jij, wat ik bedoel, en het zegt nog voor ik het bedenk? Wanneer zie jij, wat ik nu zie, en kom ik, waar jij nu bent, ben jij nou echt, degene die mij door en door zo kent..…

Ik voel.. Ik voel me alleen in een andere wereld. Een wereld vol stress. Stress die je gek maakt, en niet vrolijk kan laten zijn. Ik voel me gelukkig met vrienden om me heen. Zo gelukkig dat ik alle verdriet vergeet. En dan word ik weer wakker. Wakker in een nachtmerrie Al de dingen komen weer terug.…

Je eigen huid voelt zacht en onderwijl gaan gedachten vrij omdat alleen jij, en jij alleen kan denken wat je voelen wilt.…

Vang me met jouw woorden zoek me in het open veld hoor ik jouw akkoorden door vogels verder verteld Vind me in de wolken die vertellen hoe het was onderga ik graag jouw schoonheid in het veel te hoge gras Verf me op linnen schrijf me in het zand begroet ik je met zonnestralen of druppels van hogerhand Voel me op jouw lippen door '…

De dagen dat je tastbaar was in zwijgen kan ik nu zielsalleen niet meer bereiken ik vergeet je en zal de hoop ontstijgen verder ga ik zonder jou te leven voel je mij niet meer ben ik je nooit vergeten is er niets van jou onzeker in mijn hunkerhart gebleven.…

tasten is voelen maar ik voel niets anders dan mijzelf ben ik een vreemde onder de huid die te lang in het water heeft gelegen een vrouw die nooit weten zal waarom liefde uit de wortel is geperst gedood eer ze leven zou…