Alle inzendingen over klein voelen

Als je in mijn buurt bent voel ik me blij. Je laat me stralen, fluiten en zingen. Dat zijn van die leuke kleine dingen. Dit is geen aanzoek als je dat soms dacht, maar ik hoop dat jij nu wel even lacht. Ik heb nog veel meer woorden en zinnen voor jou, en dat komt omdat ik stiekem best wel veel van je hou!…

Toch maakt zelfs ieder klein gebaar een wereld van verschil en dat is toch tenslotte wat ook ik hartsgrondig wil.…

Dit tussen de bedrijven door is waar het volgens mij om gaat Jouw juiste woorden van tijd tot tijd in een bed van zachte energie waarin ik me veilig voel: jij mag alles van me weten maar voor nu is het te ingewikkeld een mooi raadsel noem je mij Mijn vader is geweldig maar hij ziet me niet ik moet me klein maken me oprollen in mijzelf…

Nu je er bent maak je me heel blij jouw aanwezigheid zet alles op zij Jou in mijn armen mijn kleinzoon lief ik weet het nu al jij bent mijn kleine hartendief Eeuwig zal ik van je houden dat voel ik zo nou eenmaal dat kan ik wel verklaren maar dat is een heel verhaal Lief kereltje ik hou heel veel van jou ik zal je blijven volgen…

is 'm om het even 't interesseert 'm geen zier Wij kennen onze binnenpret klein geluk 't samen maken van plezier Nee, laat me..... de luchtigheid vlinders in mijn achtertuin.…

Eindes genoeg haal ik me in het hoofd, wetend dat het leven doorgaat met een kleine stofwisseling van wat ophoudt te bestaan maar het valt niet mee om het luchtig op te vatten als je het voelt gebeuren Mijn hart wil wel wijsheid ademen, maar heeft bloed nodig om de warmte van liefde in mij te voelen stromen in en uit, ontvangen en geven…

als ik het toeval weer een kansje geef denk ik snel aan God dan bid ik zacht om kop bij munt voel ik de strop…

Kijk me aan Ik voel niks Spreek tegen me Ik voel niks Schreeuw tegen me Ik voel niks Spreek vleiende woorden Ik voel niks Huil om me Ik voel niks Raak me aan Ik voel iets Maar het doet me niets…

Achtervolgd door de waan Van de dag probeer ik De werkelijkheid te verstaan Door de waarheid te zoeken, De waanzin los te laten, Te eindigen met een kristalhelder Licht dat deze dag beschijnt - En door de mist in dit Doorleefde hoofd neem Ik onverwacht de voordeur Uit het verleden waar dat Me zo eigen was, maar door De mist…

Lief klein mensenkind, je werd zo blij verwacht. Lief klein mensenkind, je naam was al bedacht. Lief klein mensenkind, 't heeft niet zo mogen zijn. Lief klein mensenkind, het doet mijn hart zo'n pijn. Lief klein mensenkind, al ben je nu een ster, je blijft mijn lief klein mensenkind, ook al sta je nu zo ver!…

Wij voelen als twee hoge, op stengel verhoogde lenterood-bloemen midden in de lichtzee — de lente is gekomen.…

Soms voel ik mij zo leeggehaald, zo uitgestrooid en weggegeven... De akkers liggen maagdelijk - geen spoor meer van het leven dat eens in al zijn weelde blonk terwijl de zon scheen in de morgen. Ook nu blinkt licht, al is het vaal, gekleurd door 't brandglas van de zorgen.…

Stel je voor dat je iets gaat voelen zou zomaar kunnen gaan gebeuren Dat wil je toch zeker niet ooit kun je er om gaan treuren Nee, ren dus maar lekker door het leven party-time hier en party-time daar Geloof me nou maar lieve meid op een dag is dat ook klaar Dan kun je weliswaar zeggen dat je "Life lived to the max" En met een beetje…

Elke stap die jij dichterbij zet, voel ik mijn hart sneller kloppen.. Ik praat mezelf in me hoofd, Dat ik jou wil aanspreken, voor een gesprek.. Ook al vind ik dat heel moeilijk, ga ik het toch proberen.. Ik doe het, Ik doe het, Ik doe het..…

ik voel me als een gebroken ei en dat op pasen ik kan niet meer geverfd worden want de kleuren zouden mijn eiwit vreemd doorvloeien en door weten te vreten tot mijn dooier die niets vermoedend ze binnenhaalt en als toverbal ten onder gaat…

jij bent anders maar zo eigen wij passen bij elkaar zoals water en een schip als ik jou zie wijzen dan zijn wij samen daar in een weids armgebaar ik volg je geest zonder haar een stapje voor te zijn voel jouw genot maar ook de pijn jij bent mijn maatje maar er is meer na lang stil liggen in liefde varen wij eindelijk weer…

Moeder schrikt wanneer in de vroege schemer een kleine schaduw de vredige achtertuin huiverend doet zuchten haar zorgenloze hummel juicht dat haastige dwergspook na verlangt met hem mee te zweven kon zich dan verrijken onbekend avondgefluister brengt het verontruste gezin naar de verlaten zolder waar pasgeboren vleermuizen het huis…

Ken dat gevoel Van dagelijkse aanvallen Door alles en iedereen Veilig voel ik Me op weg naar 't UMC Gewoon in lijn twee Woonkamer die gestadig Door het landschap glijdt Licht in duisternis Van angst en dwang bevrijd…

Het waterpeil gaat deze eeuw omhoog Het zou er op den duur van kunnen komen Dat heel de boel hier nog gaat overstromen Zo luidt een rampscenariobetoog Frappant. Steeds meer verkeren wij in sferen Van tijden die nooit leken terug te keren…

De lucht die zwanger op barsten staat staart mij aan, hij is donker en hij oogt daarin te willen groeien dat feit kan mij boeien en ik vraag mij af waarom. Waarom beweegt mijn haar nu ik het venster openzet, trekt wind maar ook huiver door mijn lijf dat beklijft. Ik voelde schaduwen niet van hier. Is het een onzichtbare kou die als front…

Voor de vrouwen die in deze polder wonen in een tuin wachten op wat gaat komen, de deuropening en drempel soms bewonen niet wensen te verwezen maar nog steeds iets vrezen, laat los. Voor de vrouwen die in deze polder wonen laat die angst los, dagelijks komt de zon. Slechts de uren, die unieke uren ook die voor de dageraad kijken je aan…

Voor zij die nog willen leren voelen Hoe leer je voelen als je nooit gevoeld hebt als je nooit echt en hecht gevoeld bent als je ook niet geleerd hebt te voelen ongewoon door, gewoon door jezelf aan te leren te voelen voel maar aan je handen zeker ook aan je voeten en vooral je grote teen voel vooral ook aan je gezicht maar ook je benen…

voel ik me werkelijk goed!…

Ik voel me heel oud met dit weer, met deze kou -- zo breekbaar als glas.…

jij was de eerste die me zei dat ik bijzonder was, apart vooral mijn lach je handen waren warm en droog, wel nonchalant en altijd in de buurt, ze onderstreepten je betoog je vingers waren snel en langer dan ik dacht ze verleidden me toen ik je ogen voelen zag je maakte me nieuwsgierig naar mijn eigen wensen vond alles heel gewoon…

je werpt je blikken onverhoeds, huid en klieren trekken samen om groter te ontplooien ik wil me op je gooien om met jou het feest te vieren van het verboden vlees onthutst voel ik mijn lust die groter is dan werd voorzien in veel te nauwe broeken hoe kom ik aan mijn trekken als de spanning hem voortijdig zal doen lekken…

Na seks voel ik net genoeg kou om te voelen -- dat ik oersterk ben.…

ik zie de dag geboren worden uit restanten nacht vochtig van de dauw ik vraag de zon vandaag te blijven haar zwijgen schijnt al blauw haar licht geeft ruimte voor bewegen jouw muren voelen weerloos aan sluit je dromen in je ogen wil ik het losbandig leven lezen de stoutste dingen zien…

Ik voel me erg thuis in de wereld, met de kat -- gekruld op mijn bed.…

Mijn kleine, kleine Annabel zij zong zo zuiver en zo schel als fluiten op een glansrivier, zij was geluk en leefde hier mijn kleine, kleine Annabel ik wist uw prille leden wel, de trilling van die bloemenmond wanneer een hand uw haren vond mijn kleine, kleine Annabel de geest is lang, maar wij gaan snel: op 't koude laken ligt uw lijf…