Netgedichten

netgedicht (nr. 70.784):

Ik voel ook vandaag dat bitterzoet

De lucht die zwanger op barsten staat staart mij aan,
hij is donker en hij oogt daarin te willen groeien
dat feit kan mij boeien en ik vraag mij af waarom.
Waarom beweegt mijn haar nu ik het venster openzet,
trekt wind maar ook huiver door mijn lijf dat beklijft.
Ik voelde schaduwen niet van hier.

Is het een onzichtbare kou die als front
op die wijze binnen langs wil komen
om ons alvast de agenda van de komende tijd te tonen.
Ik voelde die schaduwen, schaduwen niet van hier.
Vanavond is er vast een smalle sikkelvormige maan
die helder en allesbehalve onzichtbaar voort wil gaan.

En nu is het even sprakeloos stil.
De vlijtige liesjes wiegen niet, de bijen zoemen niet
ze zijn zoals ze nu zijn even voldoende aanwezig.
En het is donker en het wordt nog donkerder.
De klimop staat er moederziel alleen bij zonder zon.
Even is alles zoals het mag zijn genoeg in zichzelf.