Alle inzendingen over klop-klop-klop-klopklop-klopklop-klop

haar broze ogen snakken naar beelden die haar wegdrijven van vluchtwegen verstilde beelden die in het voorbijgaan zonder kloppen haar voorgaan in het huis het is voorbij echt ze weet het een klop op de deur: goedemiddag mevrouw het is tijd bent u klaar voor de bingo? het is tijd om uw geluk te beproeven…

De lange sporen Zijn scherper dan een doren; Zijne ogen branden in de kop, Hij zet een krop, Als wou hij zeggen: "Pas hier op, Of: klop!"…

Ze wacht op een teken, een klop op de deur op dat ene berichtje, ik kom eraan. Tot zolang wacht ze.…

in mijn verliefdheid steel ik zalige stonden jouw lachen in mijn bed vertellen jouw handen mij verhalen op mijn huid ik adem jou en je warmte langzaam in en uit de dag klop op nog onbekende deuren tot onze blikken zich wortelen en zich verrukking uitbreidt diep onder mijn vel.…

Als de hemel wil luisteren een hand vol aandacht schenkt aan ieder kind de misthoorn zwijgt dartelend zonlicht liefde brengt de zee zijn slaap bevecht klop ik wroeging uit m'n gemoed blijheid valt ten deel ik jij.…

Ik strijk de zorgen uit de morgen laaf me aan wat hemelse thee snij dikke plakken zonlicht in mijn haar neem ik wolkenbrood mee Ik verf de noen secuur zacht groen klop daarna mijn dromen uit hang verlangen aan de waslijn schrijf verzen in 't fluitenkruid…

wie te vroeg opstaat is nog niet aan de dag toe hij maakt de wankele oversteek van drijvende dromen naar hier en nu hij wuift de mijmeringen weg geeft het denken aarzelend een hand hij hoort de klop van de dag en buigt nukkig het hoofd voor vandaag wie het dekbed loslaat wacht een koude onthulling…

nieuwjaarsavond één jammerende windvlaag en de maan verschijnt bij de kerststal - steeds meer menselijke activiteiten op nieuwjaarsmorgen een stijve klop op de deur voor de thee op bed een witte morgen licht achter de oogleden hemel op friesland na de vuurpijlen geurend naar een hooiberg - de kat komt terug…

ook al hou je van het leven treur niet om dood te gaan waar de bloemen altijd bloeien daar klop je op die dag aan het leven gaat hier verder Ik heb het al zo vaak gezegd de hemel bood Ik aan op aarde hier begint het ZIJN pas echt heb geen angst om te sterven treur niet om dood te gaan zoals Ik bij je was op aarde zo zal Ik ook hier naast…

Mijn deur staat voor jou altijd open, maar, lieve schat, ik vraag je, als je dan weer eens toevallig voorbij loopt, wees dan niet nieuwsgierig, ook al ziet het er van daarbuiten nog zo netjes uit, laat het gaan, en klop niet aan.…

Die droom van huislijk welbehagen Uit hoop en ochtendgloren Glanzend werd een huis geboren Deuren Ramen Zwaai ze open Klop het stof uit oude poren Hamer Kwast Ze gaan tekeer in dit oord met echo's van weleer De rust nu weergekeerd Een ziel ligt aangemeerd…

het leven los van draad geen speld in die hooiberg het licht en donker in een verschrompeling de precisie vast geklonterd bengelend aan de buitenkant van de hemelrand wentelend in een raadselachtig spel maar ik… klop met mijn knokkels op jouw tere huid gewichtloos laat ik jou vluchten littekens en wonden likkend…

uit mijn laatste raam kijkende zag ik al luisterend naar het wegsterven van hun klaagzang traag zwarte vogels vliegen over grijs betegelde akkers waarachter ze verdwenen in een hels avondrood al wachtend op de volgende vlucht tank ik mijn laatste glaasje diesel klop mijn pijp en sluit alvast m’ n luiken…

als nachten vergaan en dagen vervliegen blijft mijn liefde in een doosje met hartjes bestaan als engelen hen beschermen die waken over mijn geliefden kan mijn hart rustig kloppen zonder een klop over te slaan als duiveltjes komen dan zullen engeltjes vliegen en ze verwoesten en verslaan dan zou zijn leven in dit wereldje van haat en…

Als ik nou eens op je deur klop? Of mij met woorden inspan? Het zal er wel nooit van komen, Je ziet mijn echte 'ik' niet staan. Misschien tot Valentijn dromen, of je toch echt achternagaan?…

Ik klop op de deur maar hoor je niet laat steevast de zorgen op de mat vallen die ik met een grote boog ontwijk kijk de planten aan die smachten naar water richt terstond mijn blik naar buiten alwaar een vogel balanceert op de golven van de muziek, groeit er jaloezie op zijn verworven vrijheid, daar ik het heremietenkleed heb aangetrokken…

Sinds Petrarca de Mont Ventoux Beklom is de weg afsnijden onwijs taboe Zijn broer mocht vóór Om in één moeite door Zelf tijd te maken open naar binnen toe Hoe waar de boodschap ook moge wezen Laat Bouke de Mol het maar later lezen Die krijgt bergop Zonder vizier klop Bochten zijn nu om messcherp door te sjezen…

ik zie jou bezig in de tuin met haar dat alle kanten uitsteekt door de wind de slobber trui en oude wijde broek verbergen de door mij begeerde vormen toch pompt mijn hart het bloed snel rond dat hart dat jou tot aan zijn laatste klop bemint maar weet jouw aandacht is nu slechts gericht op bloemen, struiken, aarde en op wormen…

zag de grauwe vensters in muren van niet thuis een straatlantaarn donkerde de chaos in schijnbaar verlaten huis toch klop ik aan in licht verwachten de voordeur kraakte in het openen na zoveel stille nachten je blik weerkaatste in de schemer van de trap ik had de eerste stap gezet jij wist mijn gevoel jouw hand vond feilloos snel…

Het sluipt nabij, ik leef maar door, wacht af wat komt, wat nader kruipt grijpt naar de keel, waarmee de klop verstomd, de dood in eindigheid vermorst, komt na het dagelijks brood, groeit liefde aan tot aangename korst, bloesemkuur in late jeugd, waar in wolken adem van de vreugd de aangeboren rijp ontdooit in het vuur van ouderdom…

Met opgetrokken schouders, toegeknepen ogen Zoek ik, volkomen opgebrand, mijn dekbed op Het was weer eens zover: ‘Die Mannschaft’ gaf ons klop!…

Toch hoor je al zo echt bij mij, jouw hartje klopt al zo dichtbij, het bonst daar met het mijne,; Niet groter dan een speldeknop maar moedig klinkt daar elke klop van jou mijn lieve kleine, Ik voel nog niets maar weet al van het leven diep in mij. Verwonderd ben ik kleine schat en zo verschrikkelijk blij...…

Het dichterlijke schuim werd door de holle klop verwezen naar de omgevallen zolders van een huis in zacht mineur Nee - de koning was er niet en zelfs de hofnar was verdwenen en de ophaalbrug stond dagenlang omhoog in somberkleur Van de gracht dampte een lucht die zelfs de hemel deed verstenen meer dan eens een schijngestalte die verscheen…

Elke klop zichtbaar op de huid. Zo echt als je lach in mijn geest. In de nacht kan ik het privé tonen Waardoor jij mijn hartslag uitleest. De hoop geeft leven in mijn keel. Jouw verschijning klopt expressief. Ik kan je voelen met gesloten ogen. Is nu mijn droom of vraag suggestief?…

Klop mij geen geld uit de zak voor nutteloze uren in chique klinieken. Veeg je voeten en wees welkom.…

Laat me even stil worden, even alles op een rij, niet nog een telefoontje, een map, een vraag, een klop op de deur, een verhaaltje, gemopper of gezeur... Laat me even bij mezelf komen! Hoe kan dit toch, en telkens weer: zoveel bedenkingen, taken, verzoeken, verdrinken tussen al die boeken, die schema's en plannen.…

Niets in je leven is onbelangrijk voor mij ik sta aan de deur van je hart, klop weet wat er in je hart leeft zelfs gedurende je zwerftochten. Ren niet weg, loop rustig. Wat kan werkelijk voldoening schenken of vrede jou kracht en moed brengen zie je de forsythia de voorjaarsboden niet.…

Klop mij geen geld uit de zak voor nutteloze uren in chique dancings. Veeg je voeten en wees welkom…

voor de deur huist er slechts wat buiten, blotevoetensneeuw gelesporenpies en de laatste afdruk van dit jaar, voor mij geen grote maat het passen heb ik afgeleerd klompen uit en klop de sneeuw uit de plooi van je broek, deuren dicht de kolenkit is pas gevuld en kijk uit dat je niet op mijn breiwerk zit aan de muur hangt Volendam in het…

Zachtjes klop ik op het deurtje, totdat U open doet. U zegt misschien: “Wat kom je doen?” Voor mij is dat heel goed. Het klonk misschien niet aardig. Zo bot en niet zo waardig. Toch ben ik blij… Maar wat verheugt mij nog het meest? Dat U het weet… Dat ik hier ben geweest.…