Alle inzendingen over kloppend

ik ben het kind in mijn poëzie woorden geschreven in pijn zo dun als riet, in vel over been de liefde roept mij aan elke ochtend kloppend op het venster maar jouw glimlach zal niet schijnen in de mistige stegen van mijn jeugd zwijgen zal het nog in mijn teer bestaan…

een rijk hart sterft niet het rust slechts op levenslust totdat het opent dan stroomt de bloedbaan sterker terug deze wereld in…

een hart kan niet breken het klopt zoals het is gemaakt een hart kan overslaan alsof het niet wil dat het je raakt dan klopt het niet maar het zorgt met regelmaat een hart kan niet breken als het breken zou om zinloos kwaad zou zoveel gebroken zijn…

ze kijkt zo vreemd wanneer de maan verstoppertje speelt lijkt of ze gaandeweg voor de schaduwgezichten van de duisternis zwicht haar kloppend hart in de handen van de nacht heeft neergelegd…

Ik leg mijzelf in vaste vormen mijn handen en mijn kloppend hart verstilt mijn benen en mijn armen mijn handen en mijn kloppend hart het ritme doet mij slechts verwarmen met tussenpozen soms verward leg ik mijzelf in vaste vormen mijn handen en mijn kloppend hart…

De meditatie verbreekt ijzige stilte met een kloppend hart.…

Een kloppende specht vogels vliegen met takjes woningzoekenden…

Gekwelde meute Door wild kloppende harten Maar tijd verdreven…

hij brak haar weerstand als een hard en kloppend lid en sprak van liefde…

Mensen met het hart op de tong, geven vaak kloppende antwoorden.…

Het hart klopt rustig onverstoord geen woord geen onvertogen woord wordt hier wordt hier door mij gehoord mijn oor ligt luist'rend aan jouw hart en midden onder 's werelds smart kom ik tot rust niet meer benard mijn ogen zwaar alleen nog maar jouw rustig kloppend kloppend hart…

Nu de liefdes- stroom, zich nestelt in de moederboom groeit het kloppend hart in.... verwachting!…

Het blad der bloem, ruist de takken tot de kern en stuift mijn kloppend hart…

Mag het een onsje minder Met uw kloppend hart?…

Jouw bloed van slag geraakt lijkt te strijden met zichzelf onder zachte dwang stroomt nu het oude weg voor vers dat stap voor stap zijn loop aanvaarden leert een eigenwaarde vindt zich in het gangenstelsel van dit nieuwe leven hecht dan herboren kloppend voor mijn deur zal staan…

het kloppend verlangen neemt bezit van zijn lid... de smid in hem weet dat het ijzer heet is…

ik voel ‘m hij staat er weer al kloppend aan m’ n deur mijn eindigheid…

ritmisch kloppend hart van 't geboren voorjaar omarmd door 't licht…

Het leven is Een schouwtoneel Zegt mijn vader, En hij kan het Weten, ieder Speelt zijn rol En krijgt zijn deel Toch heb ik haar Zo lang gemist, Het toneel dat Uit het zicht verdween Toen werken nog De enige remedie leek Om dit bestaan vol Te houden - na ruim Dertig jaren waarin Ik geploeterd heb Om mijn hoofd boven…

ik heb het ervaren, zuigend en kloppend gaat maar niet weg hangt in je lijf leven doet pijn…

Hart klopt eenzaam, tomeloos zonder te stoppen steeds maar door. Hart verlangt naar liefde, telkens weer geen gehoor Hart is even verstomd, 'n tel blijven staan helemaal in smoor. Hart is weer gebroken klopt weer eenzaam en gaat maar door.…

Dromend van verliefdheid huilend van geluk twee harten kloppen alleen voor elkaar. Weer is een liefde geboren niet dichtbij het verstand maar in het hart die samen kloppen om elkaar te horen. De liefde kijkt verlangend voorbij de horizon naar twee harten die kloppen voor elkaar. Liefde voelt onvoorwaardelijk liefde lijkt onvoorwaardelijk…

Voel de warmte van mijn zijn mijn hart dat klopt voor jou mijn handen die zo zacht jou strelen voorzichtig gaan over je lijf ik snuif je lichaamsgeur hoor ik je adem gaan in een ritmiek als van muziek ik leg mijn oren stil beleef dit ogenblik met jou schrijf woorden op je lippen gloei zomerzon onder je blik ver van de wereld buiten…

wurmend langs drommen mensen gekleed in winterjassen kinderwagens voort duwend die tegen hielen aanbotsen meegaand met de stroom is verzet zinloos penetreert geur van etenswaar de neus wat herinneringen oproept aan toen heel even de ogen sluitend opgaand in de mensenmassa komen vluchtig een paar blauwe ogen voorbij welke het hart…

De moeite die ik doe om overeind te blijven in een koel en onschuldig briesje vanuit zee, ik probeer er wat gedichten over te schrijven, maar om het echt te laten lijken valt niet mee. Altijd staat iets in de weg, de verbeelding of anders wel de vorm van het gedicht, en de rijm. Ik bedel de muze om het juiste evenwicht, om de woorden goed op…

Handen hielden elkaar vast, vonken sprongen over, en weer, ratelend waren de harten, sissend toen het gedoofd, werd, alsof, ze het er niet mee, eens was, toch bleef het, Kloppen.…

Maar jouw hart klopt toch zachter zoals ik je adem zie gaan rest mijn kloppend hart die mijn hartstocht tegen jou passie vertaald. Vertrouw mijn circulatie in mij door mijn kloppend hart voor jouw kloppende hart. Het is zuurstofrijk bloed in mijn lichaam ons keizerrijk voor ons bestaan. Als licht van de dageraad.…

Het is toch wat de kamer van mijn hart zo open en warm Dat is toch wat geen klep meer gesloten Iedereen kan binnen in mijn hart Soms is de kamer vol, benauwd dan weer ruim Leeg, eenzaam zelfs stil Het is toch wat zo open mijn huis met kieren en gaten Pompend hard, bruisend open Warm…

We willen zo graag een verhaal dat klopt Maar hoe zijn we zo in die buik Bij die moeder en vader gekomen Hoe staan we soms op In de war door dromen Die we niet meer weten Hoe komt het dat ik zomaar jou Tegen het lijf liep. we plakken bleven Klopt dat verhaal? Ik weet dat mijn hart klopt…

bij een kloppend hart kun je gerust aankloppen de deur zal geopend worden en je wordt binnengelaten gevoelens kunnen naar buiten en binnen komen in liefdevolle vloeiende soms woeste stromen maar soms besef je het even weer en krijg je het langzaam in de gaten de scharnieren van mijn deur piepen steeds meer en meer niemand wordt nog…