Alle inzendingen over koets Brugge Julienne

Groen is de slag van de stroom door het dal van de dag heuvlen van licht zijn de wallen de stad is een fort door de poorten der bruggen ligt zon gestort over de ruggen der golven de stad is bedolven onder het haar van de zon.…

De rede van de dichters is niet de rede van de troon, de troonrede is van Beatrix de dichtrede heel gewoon, de troon zul je ons niet zien bestijgen, wij zullen immer met beide benen op de grond blijven, ook rijden wij niet in de gouden koets met een vierspan ervoor, wij doen het met de benenwagen, maar we gáán ervoor!…

tegen de snelle aanval via Afsluitdijk naar vesting Holland maar O-linie de eerste waarop Duitsland stoten zal het liep anders de O-lijn speelde geen rol kazematten zijn blijven staan allemaal bij de bruggen over het Tijdenskanaal dik beton dat tegen een stootje kan…

Ik ben een eenzaam eiland geen land nog te bezeilen schepen achter me verbrand geen bruggen meer, geen enkele band Ik ben een doelloos schip ronddobberend op tranen waar is het anker, waar is het stuur ach God- ik kanker.…

Als ik gewoon met jou kon praten Denk dat dat nooit kan Maar stel dat dat zou kunnen Zou ik je toevertrouwen Wat mij bezighoudt Je mijn geheimen gunnen In enkele zinnen vertellen Waar ik mijn hele leven al mee zit Proberen uit te leggen Je te overtuigen Dat er meer aan kleuren is Dan enkel zwart en wit Zou ik je kunnen laten geloven Dat…

Wij kunnen bruggen slaan kunnen ons verbinden Rivier of stroom oversteken met voet- of pontveren soms zelfs wagen te waden door ondiepten van waterlopen, van oever naar wal of omgekeerd We hebben geleerd ons te verbinden niet ons...te binden.…

Omdat het niet om status gaat nu we telkens naakt staan in de liefde en onze namen in duinzand verliezen het is een vorm van eenzaamheid niet al het materiële overboord het schip zal niet in woorden stranden een gedachte door tijd te snel ingezet maar als een gebrek gebleven bij het beleven van kleine eenvoud die naar adem snakt in niets…

een brug slaan tussen de seizoenen het voorjaar overbruggen tot het zomer wordt en wij zonder schroom de oversteek durven wagen zoals ook gedichten soms een link kunnen leggen en woorden dikwijls de taal van je hart zullen vertolken…

Bruggen bouwen, die meningen verbinden. Waterputten slaan, in denkwoestijnen. Het is tijd geworden om vooruit te zien! Water kan weer stromen gaan!…

Moeder wanneer spelen we nog eens een 'Quatre mains'? En dan hoor ik van u nog eens graag 'Tristesse van Chopin' De toetsen van de piano klinken dezelfde taal zonder woorden. Bij het klavier schrok ik van de hevigheid van mijn gevoelens en het verschil voor gevoel en liefhebben als ik uw wangen streel in woorden van fluweel. Het tasten aan…

wintergras - restant van de Champions League-droom…

Voor de 200e keer, Prinsjesdag en zoals telkens weer, liggen de plannen en cijfers op straat, maar waar het in werkelijkheid om gaat, is de pracht, de praal, de koets, de paarden, de Koning de Koningin en niet te vergeten, De hoedjes!…

De bruggen en de rondvaart ook daar dan nog eens bij de Dam met al zijn duiven dit is de stad voor mij.…

Ik wandelde door Delfshaven met mijn ogen gericht op de schepen en met mijn hart naar de gebouwen en bruggen, mijn hart ging tekeer toen ik jou zag, mijn liefste mijn, Ik kon mijn ogen echt niet geloven zullen wij voortaan in Delfshaven wonen?…

Ze stonden met hun koppen in de krant Ouwe, bebrilde, gezagsgetrouwe koppen Waren naar het gemeentehuis gelokt met een raar verhaal Alsof het gekken zijn die opgepakt moeten worden vóór de keuning in z'n koets stapt Veel gedaan voor enge kerken of de sjoelvereniging, of zoiets Geen afwassers van demente bejaarden Die worden nooit voorgedragen…

Te Brugge in de oude vaderstad die eens vol rijke koopmans zat maar die ‘t nu al ontbreekt al buiten nog wat waalse draf en franse dwepers ijdel kaf dat niet als frans en spreekt daar eertijds, - o wat bittre schand - Heer Breydel heeft zijn bijl geplant in menig waalse borst die ‘t duur moest kopen aan zijn wraak zo hij in valse walse spraak…

De bruggen zijn verlaten. De geldpaleizen gloren in het Noord-Atlantisch licht. Winst en verlies staan in de onbehouwen ziel gegrift van deze warse stad - alleen met wind en water. --------------------------------------------------- uit: 'Vermiste stad' (2004)…

linnen ligt hier klaar in hallen onder de schatkamer van het belfort een leeuw van steen klimt steil tegen een houten spits op ooit door de schicht getroffen treden wentelen naar de top op het balkon boven de poort leest een wachter de wet voor de klok bakent de dag af als de toorts dooft of zweept het feest op als ze heilig bloed…

duizenden voeten lopen over kasseien van Brugge stilaan wachten zij tot de bloedprocessie nadert gelovigen zien eeuwen lang het verhaal van een ridder op kruistocht met heilig reliek zijn briesend paard stapt vendelzwaaiers, potsenmakers afgevaardigden van gilden trekken plechtig voorbij met hun embleem op banieren…

(voor Carry van Bruggen) Nooit, nooit je ogen zien, die felheid, nooit dat zwarte krulhaar, die intense fierheid, terwijl je zo warm overkomt, zo springlevend wanneer ik je lees, maar nooit kan ik je kussen of met mijn vingers door je haar kroelen.…

we bouwden bruggen hingen kabels aan pilaren wisten kloven die gescheiden waren te verbinden ravijnen te verkleinen die in licht nog dieper schijnen omdat de aarde scheurt en donker laat verdwijnen zo konden jij en ik elkaar weer vinden in een landschap waar gods water erodeert hebben geleerd elkaar de hand te reiken in het samen…

Vandaag ben ik naar Vlaanderen gegaan, Ik dronk een kopje koffie in Oostende, De streek die vele voorouders goed kenden, Ook heb ik op de Brugse Markt gestaan. Maar dankzij 'Aernout' lang gelee - vier eeuwen - Is ons geslacht er één van échte Zeeuwen.…

de straat in vanachter vetplanten voor de ramen liep hoog in de wolken op tenen zogezegd lopendebandwerk in haast eindeloos rijmen nu heb ik mij even bij stilte neergelegd morgen ontmoet ik het staatshoofd ergens nabij Noordeinde even gedag zwaaien hoor gewoon als onderdaan lekker niets aan je hoofd immers als ik de gouden koets…

Als een jonge god Lief en oprecht Begaan met mijn lot Het voelde niet slecht Getild over bruggen Die niet zijn te belopen Ach, misschien was het Omdat we hadden gezopen Kort en krachtig In de lengte van de nacht Ik met de jonge god Die mij passie bracht…

Die man is nooit zo goed in bruggen bouwen.…

je handen zijn gevuld met godsvrucht en venijn ze bouwen bruggen spelen kluchten om maar niet zichzelf te zijn in dialectisch spel beweegt het leven fel tussen genot en pijn balancerend tussen gisteren en morgen voelt vandaag geweldig fijn…

Klimatologen wijzen op het smelten van de polen Het water stijgt, het gaat behoorlijk mis Een Eskimo belde aan en smeekte om een vis Vers of ingevroren zei ik onverholen Een vraag die me voortdurend op de lippen brandt: Lig ik morgen weer in Brugge op het strand ?…

Klimatologen wijzen op het smelten van de polen Het water stijgt, het gaat behoorlijk mis Een Eskimo belde aan en smeekte om een vis Vers of ingevroren zei ik onverholen Een vraag die me voortdurend op de lippen brandt: Lig ik morgen weer in Brugge op het strand ?…

en zal ik de koe bij de horens grijpen en alle bruggen verbranden? ...... zou je dan misschien, heel even, mijn handschoenen willen geven? ja? o, dank je!…

Vandaag zijn wij van AA-plus gestegen naar triple A - ons land is weer een rots; de beursgang van de staatsbank wordt met trots gepresenteerd - de opbrengst valt niet tegen, en Ali B bouwt bruggen op tv. Het leven valt soms ook een beetje mee.…