Alle inzendingen over kopje kleiner

Sommige poëzie is met een klein mondje nog kleinere dingen zeggen erwtjes blazen naar de zon net als een kleintje koffie als je omkomt van de dorst…

Hoofd boven water De economie hapert water tot aan de lippen kopje gaat onder. Let's call it swimmming Ik ben bang om het liefde te noemen daarom noem ik het zwemmen.…

kopje onder, kopje boven het is moeilijk te geloven waar ik leven probeer te zaaien zij gaat naar de haaien in een wereld waar ik niet spreek van hel en hemel en ook niet preek heeft zij zelf keuzes gemaakt die mij diep hebben geraakt ze staat niet langer op kant nog wal want wat is nou eigenlijk het geval ze accepteert niet hoe ze zelf…

En dan steeds kleiner. Ik zeg zoals wij. Je pakt mijn vingers en ik de jouwe en jij de mijne totdat we een kluwen hand zien: en dan steeds groter. En je knikt.…

Ach wat was het meisje treurig nog niet eens thuis daar lieten haar bloemen al hun kopje hangen zij kon haar oogjes niet geloven een traantje kwam naar boven en wat was dat plukken toch een feest geweest…

ach, hortensia je verdorde kopje, het steekt nog fier omhoog doch, de tooi van sneeuw jou toebedacht als sier gleed tot aan je middel omlaag…

baden in een zee van lieve woorden kopje onder in een behaaglijk letterbad zwijmelen in louter mooie zinnen... als dit mag lukken heb ik veel geluk gehad…

Vingertoppen glijden over naakte huid in steeds kleinere ritmische bewegingen. Jij en ik mijden elk zacht geluid dat reeds fijnere poëzie wil bedwingen.…

Zijn vracht steeds kleiner leger de woordvaten in de holle ruimen van woordschippers schip vaart hij voort.…

Reeds rijst haar hand toornig boven het kopje uit, reeds wordt het donker, een siddering rolt als golven door de zee. Verwondering. Minder is meer, oreert zij rozenpinkig. Een leeg kopje is er meer waard en giet het binnen en ze heeft gelijk.…

ging je stuk het kopje laten hangen zacht tegen mijn wangen maar wij zijn weer terug nooit meer op de vlucht…

Het dak van de oecumene opende zich en oogverblindend licht zoog ons naar de grenzen van het universum tastend op zoek naar het pad van de waarheid die zich als een luchtspiegeling openbaarde en in een trage symfonie langs trok hoger en hoger zagen de bergen en zeeën onder ons kleiner en kleiner worden verdwijnen in het niets en achter…

de mooiste woorden uit mijn schat fluister ik naar de sterren als het vuur van de dag kopje onder gaat aan het zwart fluweel mijn knipogen kushandjes naar jouw oorverdovende schoonheid…

Er blijven stenen komen op het levenspad, minder en kleiner Tot de les geleerd, de wijsheid verinnerlijkt, de steen slechts zand is…

Een kerstboom, die staat er niet Vandaar dat je er ook geen pakjes onder ziet Een kerstmaal, dat komt daar niet Omdat ze de bodem van haar knip al ziet Een kerstontbijt wat dan bestaat Uit 2 beschuitjes met pure lucht Een kopje thee, voorzien van vrucht Een kopje koffie zonder iets En verder komt daar helemaal niets Een kerstboom, nee die staat…

doe maar twee kan melk een kopje boter en een endje kaas wanneer ik naar een foto kijk van de melkboer en mijn vader die altijd naar linoleum rook hoor ik mijn moeder weer…

Zij vraagt om koekjes bij een kopje lindebloesem thee meer hoeft het niet te zijn haar smaak ontwikkelt zich De zon schijnt voor haar de zee wil haar dragen sterren stralen en de maan is een huis voor haar naam…

er is alweer een balpen leeggelopen in de achterzak van mijn pantalon op een moment dat ik hem niet kan missen want als eindelijk mijn geest eens wordt verlicht blijkt telkens weer dat het vertrouwen in mijn geheugen kleiner is dan dat in de kwaliteit van dit gedicht…

Als niets is zoals het lijkt is alles dus ook mogelijk een nieuwe start staat op in de morgen lichter zonder angst alle ballast tijdelijk verloren jezelf wegcijferen maakt je kleiner dan je bent…

gillen schreeuwen vloeken bloed aan alle kanten smurrie onbenoembaar pijn pijn er komt geen eind aan weer scheeuwen kleiner daar is hij of zij maar wat kan mij dat verdommen ik ben moeder MOEDER…

Hoe vaker of een man ejaculeert, hoe kleiner is voor hem de kans op kanker. Zijn sperma blijft daardoor beduidend blanker, dus ook als hij alleen maar masturbeert. Dus, mannen, binnenkort zit er voor ons een gratis wipknip in het ziekenfonds.…

moet je zien hoe klein de mijne is en laat eens zien, hoe groot is die van jou zo, het lijkt wel of de jouwe kleiner is hoe kan het nou dat een volwassen flinke man met zoiets kleins goed sms’en kan…

Wordt de druk te groot, ga ik ondergronds: onder één dak is de omvang aanmerkelijk kleiner. De wolven die wij zijn; allen tegen allen, vooral bezig met overleven terwijl het einde openblijft.…

Veel mensen hebben snel een oordeel klaar Omdat ze eropuit zijn te kleineren. Ze horen niet dat jij ze iets kan leren, En noemen je dan ongeschikt of raar. Voorkom dat iemand ooit je passie dooft. Je kàn het, als je in jezelf gelooft.…

In de frisse blauwe hemellucht Straalde de warme gele lentezon Op het prachtige prille bloempje Ze kwam kijken naar het wonder Maar toen het ‘s nachts vroor Was ze alweer kopje onder…

Ik aai met mijn wijsvinger over het zachte kopje van mijn pruimekopparkiet Pikkertje. Meer ruimteschepen naar tederheden zijn er niet. Ik zie de vrouwen nog wel gaan, maar na het flirten schieten alle planeten uit hun vaste baan.…

en kleiner en kleiner maar steeds weer herboren op het moment dat hij opraakte misschien zag hij een gestalte die steeds van kleur en vorm veranderde doch steeds iets van hetzelfde behield een eindeloze metamorfose of misschien rende hij door een donkere tunnel werd hij meer verlicht met elke stap maar kwam hij nooit aan bij het einde…

Een leeg woord om in te blijven wonen als een schelp van een heremietkreeft of kleiner nog een koud bed waarin het langzaam warmer wordt gezellig haast jij hebt je neergelegd in je oor ruist de zee…

Jij en ik en de wind om ons hoofd om ons heen met ogen dicht lijkt de wereld nog veel kleiner verder weg alleen jij en ik en de wind om ons heen heel ver weg van de rest van de wereld…

hoe hard ik tracht jou bij te benen je wordt steeds kleiner in verder gaan mijn ziel bevrijdend verpoos ik even in het duister van de leegte om dan elke schaduwvlek negerend een nieuwe weg in te slaan…