Alle inzendingen over korenwolfjes in Zoo

Vonken, foelie* aan die git*, Gitjes met uw gouden pit, Bliksemt niet zoo fellijk Dat het hart, dat u aanbidt, Te eenemaal verwellek'. Lieve Leonoor, gij moordt, 't Harte dat u toebehoort, Met die lieve lonken, Zo mij niet een troostig woord Komt in 't hart geklonken.…

ik kijk naar de lachende maan ik zie jou lach verschijnen jij ben terug naar het zuiden gegaan ik ben in het noorden gebleven mijn wensen zijn met jou mee want ik wens dat jij gelukkig ben, zoo gelukkig en mooi als de vrije zee…

In de zoo van mijn verlangen heeft g*d de tijd nu afgezet: het is erg stil. Rozig ruist de hel. Ik kom niet tot besluiten, weet niet langer wat ik wil. Voel jij mij beter, dieper hoe ik tril? Verhult jouw hand in mij de dromen?…

Ten halve afgewrocht, ontvangen, niet geboren; gevonden algeheel, noch algeheel verloren, zoo ligt er menig rijm onvast in mij, en beidt de aangename tijd van volle uitspreekbaarheid.…

Hun ijzeren vuisten beukten Zoo graag op een schurkenkop; Hun lippen vingen zoo gretig Een maagdelijk kusjen op. Donderend dreunden hun stemmen Den kruipenden huichlaar in 't oor; Leeuwerikzoet stegen ze opwaarts In 't jubelend vriendenkoor.…

‘k Zou best een poosje met hem willen ruilen, met 't reuzenpanda beertje in de Zoo...…

"Vraag het vischje een paar stoelen En een tafel en een bed, En... gordijnen voor de raampjes, Want dat staat zoo keurig net. 28. En nog meer, wat wou ik zeggen, Ja zoo véél nog, ga maar vast Er moet nog een spiegel wezen En ook nog een linnenkast." 29.…

Zoo 'k die vraog oe veur dorst leggen, Kiendje, wâ zou 't antwoord zin Wâ zoude anders kunnen zeggen Dan: ‘Umdâ 'k de Liefde bin’ -?…

Zij zijn een glorie, en zoo na Aan mij, die zeg dat 't glorie heet: Ik enkel, daar 'k in glorie ga, Spreek uit mijn glorie wat ik weet.…

Ze weten wat er in W.O. II aan de hand was Vandaar zeker het idee: aan het gas Jeminee; eerst jaren laten verslonzen En dan dit besluit van die politiekbonzen Of zijn duiven soms geen levende wezens Die door God zijn geschapen Waarom nu willens en wetens Die beesten dood gaan maken En dan dat bloemetje van de stadspartij Ik kan er echt…

Als er een eind is gekomen aan al je dromen dan moet je je ogen openen en kijken wat de mensen de wereld aandoen en dan vraag jij je misschien ook af: "Waar ben ik (in Godsnaam) dat men dat mag?"…

Als de rap  r rapt dat de trap r trapt omdat de fiets r fietst Of als de dicht r dicht dat de rook r rookt omdat de waterkook r kookt Maar ook als de krijg r hijgt Dat de kijk r kijkt Naar wat de hijg r krijgt Vind ik het goed g g rapt Maar al de denk r denkt dat het spook r spookt Is ‘íe  r in g t rapt Omdat alleen de spook…

Zie toch onder ogen geef op wat niet kan de droom is vervlogen wist je al zolang Toch de herinnering aan haar lach parfum, kussen, ogen die je hartslag het bloed gaf om te pompen deed je geloven er is er maar een waarin ik kinderen wil en zolang dat onbereikbaar is ga ik van bil tot bil!…

`k hoor jouw stem in het zoemen van een bij een fluistering roze wolken op de wind waar ik het vlinderlichte zuchten vind en voel haar adem als een zachte dag in mei daar valt de nacht als een satijnen laken en bloeit de liefde als een roos in mij al wat in mijn vezels leeft ben jij iets kleins kan een mens gelukkig maken jouw linkerarm…

aan jou trekt het donker het tekent je gezicht ik wil de nacht verlaten binnentreden in het licht wil je optillen van waar je nu zit de oplossing voor je problemen is wit echter mijn lief je sluit je hart denkt het te vinden in het zwart ik geef je de ruimte, misschien vind je me wel, je heb teveel interesse in zaken uit de hel…

En die boom as sneuw zoo wit - Teiken dat er vrucht aon zit. Alles fleurig, alles schoon... 'k Dank God dat ik buuten woon! Lieve moeder, 'k bin zoo blij, Maor oe mis ik nog hierbij. ‘Mietje, ik vuul 't mien iengegeven: ‘'k Zal de Meimaond nie beleven!’ Zeide mien nog op 'et lest. Ach, dâ woord is waor gewêst...…

Ja, al zie je nu nog zo verwijtend Mij met dat starrenpaar aan, Meen je waarlijk, ondeugend liefje, Dat dit maar zoo voort kan gaan?…

kinderen gebaard waarbij u dacht nooit gepaard nooit verwacht toch gekregen wat een zegen bij al haar ontrouw hou u vast het kan zonder kezen mogelijk was het parthenogenese dat kan nu zonder buitenaards ingrijpen ook zonder wuft gedans naar uwe pijpen ziet Flora vrouw van de komodovaraan - op Flores als draak berucht - die in Chester Zoo…

jacks strak om het warme lijf herinneringen in de zakken de thee was lekker, wafels met roomboter en poedersuiker muziek van Simon & Garfunkel ‘ at the zoo ’ versnellen stappen over het strand tegen de wind armen wijd open als een vlieger ‘ i do believe it’s true ’, je lacht op afstand tegen de golven, we gaan sporen voorbij, verzanden…

'k Stao naor dâ kienderspul te turen, En zie 't zoo graog en toch zo nooi... Ocherm! 'et zal nie lang meer duren: Went ook de dood duut gooi op gooi - Bleek vliendertje wordt gauw zien prooi.…

half februari komen de terrasjes uit hun winterhol naar buiten gekropen worden al gauw bezet door de eerste zonnekloppers japanse kerselaars staan fier als bebloemde lantaarns tussen de geparkeerde files en strooien hun roze tapijt een stoere woerd is uit de zoo ontsnapt en waggelt met vijf kuikens parmantig het centraal station binnen…

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - Verschenen in: ‘Bont uit de Zoo van Charlotte Mutsaers’ van Charlotte Mutsaers (1942)…

De kennelwerker moet naar Londen gaan: hij zal kanaries in de Zoo ontluizen. Dat vindt-ie beter werk; hij gaat verhuizen voor 'n luizenbaantje na z'n hondenbaan. De militair wordt in de oorlog bang. Vertwijfeld denkt-ie: 'Doe ik hier wel goed aan? - Want welbeschouwd besta ik van een bloedbaan!'…

Het groene koolblad, dat zoo sierlijk krult Aan lange stengel, vonkt van diamant. In schaduw van de doornenheg hangt, laag Er tegen aan, in 't windje wuivend, rag, Dat door ijspluimpjes dik omsponnen werd.…

Ik hief mijn Beeld zoo hoog dat gij alleen Eraan kunt raken. Brijzel, 't is uw recht. Of duld dat ik, uw kind, het recht en slecht U overgeef, hoewel verspeeld, toch gaaf. Ik buk het hoofd: ik ben uw knecht, uw slaaf. Gij zult het nooit, nooit in het stof vertreên.…

een die, vreemd'ling in zijn vaderstad, Na jarenlange reizen wederkeert, Aarzelend zoekt, de taal van 't land verleerd, Naar 't ouderhuis het oudbegane pad; En vreest vervreemd wie met hem heeft verkeerd, Of hij geen vriend meer en geen broeder had;- Doch wedervindt zijn heelen weeldeschat, In 't hart der zijnen heerlijk ongedeerd;- Zoo…

Ga niet voorbij, maar blijf bij mij, en voel, Wat Ik voel in het diepst van dit mijn wezen Dat niets dan Gij mij nog iets liefs kan wezen En alles òm u - zonder u - zoo koel, Zo leeg, zo vreemd dat ik mij-zelf niet voel, Wen ver van u - en 'k wens om weg te wezen, Weg van mij-zelf, in 't land des doods, doods vrezen Vergetend om de vrees…

Waarom zou ik iets hier schrijven ze weten het toch al Ik verras ze toch niet Springen over touwen rambo vliegt in het oerwoud Teun heeft het kruis Wil heeft het wiel uitgevonden De wind vliegt me om de oren en Anneke die lust er pap van Ja we zijn in de Zoo in Antwerpen ik geniet ervan Maar even fluister ik tegen de ober is er iets nog…

Hoe wordt mijn hart zo stil, zo blij, Zoo dwaas-gelukkig over Een bosje groene acacia's, Een kleine, groene wei!…

Zoo weet mijn gastvrouw, het Leven, Die rijke, milde vrouw, Steeds nieuwe vreugd te bedenken, Opdat ik genieten zou. Maar ondanks al die liefde Verheugt zich 't kindje niet, Men hoort haar 's avonds snikken Met bitter, bang verdriet.…