Alle inzendingen over korenwolfjes in Zoo

Zoo zweeft de dichter, blij met eigen zang En blank gevoel en kleur'ge woordentooi, In duizelvaart, door levens cirkelgang.…

“Ik, Willem Barentsz, keer mij in mijn graf. Op Nova Zembla doodden zulke beren mijn mannen, en nu hoor je lui beweren: “Wat lief….” Ik vind dat bij de beesten af. Bespottelijk, dat men zo’n beer beschut. Hier past mij slechts een welgemeend: “Da’s knut !”…

Ik weet het je bent tot stof vergaan maar voélen is anders achterblijvend vooruitlopend geloof in de vogel feniks op het Sint Pieterplein dacht ik even je gezicht te zien in het voorbijgaan toen de TV de terugkeer van de Paus uitzond de wachtende massa zegenend jij tussen velen een dag later in Glasgow te midden van treintoeristen in de Zoo…

Ik mis je zooó, Ik vind je nog zoo leuk, Ik wil je nog zo graag, Ik ging blijkbaar te snel en jy te traag.. Kon je nog maar van me houden, Dat we elkaar nog konden vasthouden, Kon je nog maar bij me zijn, Dat was altijd zo fijn...…

Ivoren tandjes glinstren, Zoo vaak haar mondje lacht; En de mollige kin bergt een kuiltje, Dat stil naar een kusje smacht.…

zoo graag met tranen zou besproeien, in 't lied, dat wentlen zoude in louter harmonie; en boordevol is 't herte en niets en kan het boeien, - geen levensdroom, waarin 'k een wens weerspiegeld zie! - geen menselijk gevoel 't in eedle drift ontgloeien... Zo noodloos staat het vol.... genot?.... melancholie?....…

Haar muren zijn nog stevig; Haar torens zijn nog hoog; Slechts is er alles drijfnat, Wat er eenmaal als kurk was zoo droog. En op haar pleinen en straten, Van menschengedruis een vol, Daar zwemmen nu stilzwijgend Tarbot en schelvisch en schol.…

oh gij met uwe blommenden herte waarom raak ik uwe ziele niet aanschouw mij toch met oogen lief en laat mij wenschen uwe zoeten mond oh kindeke schoone van alle menschen die ik bemin zijt gij mijn roozeken en alwaar ik spreeken mag hoor ik slechts uwe teedersten lach zoet, zoo zoet in mijne biddenden herte woont gij reeds lange tijd…

Vaak is een Meidag koud en grijs: Zoo dikwerf schuilt de zon, En geeft de tere bloempjes prijs, Die ze in de morgen won; Bij u haalt meenge lentedag In trouwe liefde niet, Mijn engel met uw zoeten lach, Mijn leven en mijn lied!…

De grauwe najaarsdag verging in regen en werd, gedreven naar de avond, mat. In 't struikgewas langs het bespoelde pad vielen de droppen bij het nauw bewegen der lucht met zacht geruis van blad op blad. Dan plotseling breekt uit de wolkenvegen een verre lichtval naar omlaag en tegen een gouden kim staat tintelend de stad. Verbijsterd zie ik…

woudkapinterventie • De nacht passeert het maneschijnsel bleekt Nieuw licht breekt door de regenwoudlianen Dan kraait op kale berg een van de hanen De ochtendspits die in hun oren steekt Een koekoek preekt duotonaal zijn passie Voor Bachs mattheus, zo begint zijn dag Geen orang weet wat oetan nog vermag Verdwaald in zoo…

. ---------------------------------------------------- uit: 'Bont uit de zoo van Charlotte Mutsaers', 2002.…

Aan het vreedzaam hart rooft gij de vrede, Maar gij schenkt hem weder, onverwacht - En wie gij de weelde toe-bedacht, Van uw blikken, zoo fluweelig-zacht, Die omspannen zij van lieverlede, En hij slaakt een lang-gezuchte klacht, Doch een vreugde-rijke juich-kreet mede.…

. — Zoo stolt zich nu natuur, die vlottender en weker was in de vrouw, vol van 't oer-element instinkt, tot verstand dat zichzelve kent en het gebied tot aan zijn verste transen afzoekt met eigen glansen.…

Een dwaalspoor vóór de schreden, En de eindpaal ongewis, - Zoo zoeken wij beneden Wat niet beneden is. Tot we eindlijk, duizendwerven, Bedrogen en misleid, Vermoeid zijn van het zwerven Om niets dan ijdelheid. Dan slaan wij 't oog naar boven, En zien der heemlen pracht, Vertrouwen en geloven, Dat dáár het heil ons wacht.…

En hij telefoneert nooit, is zoo lief,bovendien mijn beste vriendje Elkaar aanvullen, aftasten en ruiken ook voelen, minnekind. Mijn volledige vertrouwen geniet er net nog ééntje Dat is het hondje dat je smeekt om dat ene pootje ..............'t Lieverdje schenkt je net de andere poot.............…

geen succes Dan zwaait u gans vervaerlijk met uw mes U sloopt wat banken en u sloopt wat stoelen En veele ziekten rollen uit uw smoelen Weer buiten vraegt u jolig en adrem Waar zijn de ruiten van den Haegschen tram Tot slot maakt u een vorstelijk gebaer En toont uw tatoo van den ooievaer Ge weet, ge hebt van niemand iets te vreezen Zoo…

Uws lampjes schijn, Een rozengloor, Lucht bleekjes door Het blank gordijn Van kant zoo fijn. En 't schijnt, die glimmer Bediedt mij: nimmer, O, nimmer, nimmer Verhoort ze uw klacht, Wat elke nacht Gij hier ook wacht, En smeekt en smacht Als zonder kracht Voor minnes macht...! O, sluimer zacht!…

" Mijn gezang, weleer zoo teder, Zwijgt; mijn oog zinkt treurig neder, Doch zie ik U eenmaal weder, Dan zal 't anders zijn. Schoon ook al de frisse verwen Op uw bruine wangen sterven, Wonden U het voorhoofd kerven, Eeuwig zijt ge mijn!…

Jonge meisjes, hoe rampzalig Is, voor u, die prille schoonheid, Die, op uw gevulde wangen, Op uw welgevormde lippen, En op al uw leden, schittert; Hoe rampzalig is die schoonheid, Zoo gij, wars van blanke kuisheid, Hun gehoor geeft, die u vleïen! Vliedt, ô Schoonen! vliedt die vleïers!…

Een doodzang zoo fris Als een kinderstem is Zingt de bron van al leven, de zee. Haar aanwezigheid houdt mijn ziele omvangen, Mijn ziele zo ziek van ruimte en verlangen Naar de onoverwinbare, De onbezinbare, De nooit-verandrende zee.…

mocht op 's levens oceaan, Zoo kalm als thans de waterbaan, Van storm en strijd En ramp bevrijd, Ons scheepje voorwaarts gaan. 't Zij Oost of West of Zuid of Noord Het lot ons henen voer', Wij zeilen onbekommerd voort, Zit godsdienst aan het roer.…

oktober, de minister-president gaat door “Berg en dal” Onze eerste burger heeft de knop omgedraaid en ratelt maar door in verkiezingsmodus Werkend van 6 uur ’s morgens tot 11 ’s avonds verzinnebeeldt hij Vlaanderens dynamiek Ooit was hij een blauwe maandag metserdiener Nooit waren wij in betere handen Woensdag 11 oktober, de Olmense zoo…

De meeste Zoo-bezoekers die passeren missen de vis al op het eerste zicht wat niet bijzonder weet te motiveren, waarop het oordeel ‘leeg’ al snel op tafel ligt. Tot zij aan komt wandelen door de gang en rustig voor het aquarium blijft staan met het blauw gebloemde tasje aan de arm om voor mijn ‘date’ door te kunnen gaan.…

zoo alleen En doet dat altijd, 't lijkt wel soms geween.…

Alles rust en niets en roert er, in ‘t vereende van de nacht: wat ontwekt of wat ontvoert er dan zoo schielijk mijn gedacht? ‘k Hore een wisse tale spreken, uit het eenzaam stergebied; wonende in die wondere streken, waakt ene ooge die mij ziet.…

Rechts en links, op de spondeplank, zaten twee andre, als sneeuw zoo blank. Twee deden niets dan 't Kindje dekken die waren azuur als de zomernacht. Twee moesten Het, kussend, des morgens wekken die waren gedost in morgenpracht.…

Waarom, o God, zoo gij ons lijden ziet, Drijft ons uw wrekende engel op de vlucht? Rood blinkt het vlammend zwaard dat ons verbant. Toch had ge uw zegen, niet uw vloek beloofd. Doch, doet ge alzo uw godlijk woord gestand, 't Is wel: wij gaan, met opgeheven hoofd En hand in hand, lief, altoos hand in hand!…

Des dages, door 't woelige leven, En ook in de stille nacht, Klinkt immer en immer en immer Een stemme zoo heimlijk en zacht. Zo heimlijk en zacht is die stemme; Toch bruisen mijn zinnen en bloed; Zo week is de blik dezer ogen; Toch brandt hij met zengende gloed.…

Sibylla, aangebeden kind - zoo wispelturig als de wind - die louter zielenvreugde vindt met herten doen te smachten, die gij door uwe schoonheid blindt en aan uw zegekarre bindt, terwijl ge toch geen een bemint, hoe zij naar u ook trachten.…