296 resultaten.
Regels voor een rouwkaart
gedicht
3.0 met 26 stemmen 5.164 Nu dra je lichaam zal verzanden
gezien het leven zich verplaatst
tel ik de korrels op de stranden
opdat mijn ziel in jou weerkaatst
en mocht ik ooit naar je verlangen
omdat het goed was tussen ons
zal ik je foto 's nachts verhangen
die bij het Boeddhabeeld van brons.…
de mens alleen
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 974 de tijden glijden
als korrels
op geblazen stranden
door mijn hand
eeuwig verzanden
dromen
in het niemandsland
waar alle tranen
zonder merkbaar
teken van verre
een bel of rinkel
het is verlaten
schoonheid
van eenzaamheid
adembenemend
de tol
in het hersenhoofd…
ik rust in vrede
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 172 Ik snak naar begrip en wetenschap,
gevoelsmatig neem ik afscheid,
neem 'sapiens' met korrels zout,
nietig,
niet verdrietig.
Ik rust in vrede.…
Zen - zijn
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 151 even tijdelijk
Zen - zijn
met jezelf
tevens
met niets
dus
dan
alleen
stilte
leeg hoofd
gedachten
laten komen
en
laten gaan
niet
analyseren
niet
bij stil staan
luister
naar
je
hartritme
en
adem
laat alles
los...als een korrel
zeezand
zijn…
hand in hand
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 151 zee,
prachtig groen
ben jij
het geruis
van jouw golven
is ritmisch
net als muziek
zand,
elke korrel telt
hoe klein ook
op je eigen manier
ben je
groots
zee en zand,
beide
steeds
hand in hand…
ontbonden
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 60 toen jij door geel laagland ging
was je niet alleen maar iemand
die voorbij ging
het licht was van porselein
zomerstof waaide op
zwevende korrels van een droom
de schillen van de tijd
het breken van iets
de buizerd biddend boven zijn prooi
niet alleen maar iemand die voorbij ging…
Salinitas
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 81 het strand geeft eenzaam blijk
van een vloedverlaten zee,
zijn korrels zo talrijk
uit het zicht der eeuwigheid
is de zeevlinder onsterfelijk,
het tere lichaam ten spijt
kom, laten we gaan,
ergens wacht het ruisen
van de branding in mijn traan…
Ochtendgloren
hartenkreet
4.0 met 31 stemmen 1.126 Als in het stille ochtendgloren
sternen luid hun liefde schreeuwen
haar golven zacht het strand bekoren
korrels zand haar schelpen strelen..
Als meeuwen dromend op één poot
een zwakke bries haar duinen kust
staren naar het morgenrood
dan is ze moe..en rust.…
vandaag
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 197 maagdelijk
ongeschonden nog
de onbetreden dag
aarzelend
met ingehouden adem
de eerste stap
scheurt
perfectie in flarden
schuimende ochtend
ik claim de dag
geef hem mijn kleur
verleg mijn grens
tot het getij
mijn hoogmoed wist
een korrel zand
van dit strand…
Striemend zand
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 486 Met losse korrels
van striemend zand
snijdt de wind door
het herfstachtige land.
Ontelbare druppels
geselen het gelaat
over de rug van de dijk
van dit klimaat.
Lief en leed doorkruisen
mijn gedachten,
Ik fiets, ik leef!
en wil echt niet wachten.
Morgen is daar wel de zon.…
Eenzaam tussen velen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 98 Een druppel in een zee van water
die ene korrel in de zandwoestijn
dat naaldje in een bos met sparren
de ijskristal in de reuzengletsjer
die ster in dat eindeloze heelal
een seconde in die eeuwige tijd
soms kun je toch eenzaam zijn
tussen al die drie miljard mensen
zoekend naar een zielsverwant…
blijven
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 81 de verschrikking
is een ongelaagde
vormeloze klomp
een amorfe massa
vijandig onooglijk
ongenaakbaar
je voelt het
ongemak de
pijnlijk stilte
en je weet niet
of het ooit
genoeg zal zijn
je blijft
desondanks
de klomp
valt in duizend
korrelige stukjes
uiteen
je bent gebleven…
verliefd zijn
hartenkreet
2.0 met 8 stemmen 1.493 verliefd zijn was
dromerig luisteren naar je nietszeggende prietpraat,
eindeloos staren in je te zwaar aangezette ogen,
indringend ruiken aan je vette ongewassen haren,
zachtjes strelen over je droge korrelige huid,
likkend proeven van je berookte lippen,
verliefd zijn is....gelukkig voorbij.…
los zand
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 249 Alles overziend
kom je tot de conclusie
dat er weinig samenhang is
maar vooral los zand
dat wegglipt tussen vingers
die proberen individuele korrels
toch vast te grijpen
in de hoop dat er enkele overblijven
die de moeite waard blijken te zijn
om te blijven koesteren
omdat hun schittering
de dofheid overglanst…
I.M. Dick Docters van Leeuwen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 733 oh man, we zullen je missen
je humor en scherpte, wat je op de korrel nam
de blues die je deelde, de grappen
jij, die speelde met een vloeitje en een kam
schreef in een lied
als er een hemel is vol ouwe hippies
dan wil ik daar naar toe
Dick, goede reis en houdoe…
Het hoog welluidende
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 216 jij hebt het speelse
dat onberekenbare
in je oogopslag
diepte en
het hoog welluidende
in je warme lach
soleert maar
neemt ook anderen
bij de hand
in het delen
van de korrels
op het zomerstrand
wij genieten van je
tussen eb en vloed
golvend maak jij het leven goed…
Festijnen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 98 Een woestijn van woorden
waar iedere korrel anders uitgesproken wordt
ze liggen daar, hoe kan het ook anders,
als los zand aan elkaar
ze worden ieder de wereld ingeblazen
zullen zelfstandig verder razen
en maken de mooiste refreinen
op allerlei dubieuze dan weer reuze festijnen.…
NDMEKZ!
snelsonnet
3.0 met 2 stemmen 156 Al roept men 'fear' en 'joy' en 'in' en 'out',
mijn tip luidt: Neem Dat Met Een Korrel Zout…
Richting rust
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 652 in een storm verwaait
het gebroken glas
zijn doel voorbij
tussen vingers als was
in stromen vurig zand
korrels van een ander leven
koelt het nieuwe hart
dat het oude heeft gegeven
het helende begin naar
een toekomst van slagen
door wijsheid verwelkomt
reis naar hoopvolle dagen…
De geest wil uit de fles
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 136 Of de korrels zand die vrolijk in het water dansen?
Geeft de geest de geest?
Of ben je zelf de wens die leest
Van terug naar hier geweest?
Een ding is zeker
Je bent er nog niet uit
Ineens breekt de gelijkenis,
De vernauwing in de tuit…
Verwaaid
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 147 als zand in de wind ben ik
hoog opstuivend met het schuim
van de zee bij volle maan
ik dwarrel in het rond
tot aan de luchtgevulde wolken
onbewust van tijd
ongekend de vrees voor vallen
ik buitel en draai
zweef als een korrel door de lucht
zie jou beneden als een obelisk
die niet als zand verwaaide…
3D op een A4tje
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 215 Ontelbare korrels met menselijk zweet vermengd
vroeg of laat
resulterend in
een huis
dat de tafel omsluit.
Aarde en hemel
het landschap waar het huis in staat
waren reeds aanwezig
krijgen nu slechts
betekenis.…
Advent
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 619 strevers van duisternis
willen mensen ontkrachten
luister niet naar hen
belagers van de ziel
zie, op deze dag
hoe licht zich verspreidt
door stille werkers, die
daden van liefde tonen
elke korrel in de woestijn
is kosmisch bezield
elke druppel in de oceaan
komt uit de bron…
Het lange spoor 4
gedicht
2.0 met 168 stemmen 26.716 Onderaards krioelen, gericht op sjouwen
van immense korrels zand, rotsblokken,
mieren, bladluizen, honderdpoten.
Dit is de tweeledigheid der schepping,
op en om, vervolgens op en nogmaals om.
Zandberg, zanddal, stoffelijkkheid migreert.…
Waarin de vader ontbreekt
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 102 Ogen dichtgeplakt
Met korrels slaap,
Ooglid dat nog
Van geen wijken
Weten wil -
Na veel inspanning
En ongewoon veel tijd
Begint het licht
Voorzichtig te gloren,
Niet veel, maar toch -
Door een waas van
Verlies en verlangen
Kijk ik bij onszelf
Naar binnen, en zie
Het huisgezin waarin
De vader ontbreekt,
Waarin hij althans…
met een grote korrel zout
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 246 innerlijke zucht
van mijn kant
zaken, ze gaan me
niets aan, ik hoef
het niet te weten
mijn tuin lonkt…
uit beleefdheid
luister ik
zwak – ziek - misselijk
niet te veel reageren
al is het geen persoon
die snel los laat
gelukkig al klinkt dit
niet aardig
vandaag is de klaagzang
kort…(mooi)
ik neem alles met een grote
korrel…
Als geen enkele vraag de stilte overtreft
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 589 Even geen zin in woorden
té lang op vragen gewacht
die niet kwamen
enkel zin in niets
zittend in mijn nood naar woorden
kijkend
naar de zee
omdat zij me
misschien
kan helpen
zij
laat elke keer
moeiteloos
alle korrels los
krassend
wrijf ik
het zand uit m'n ogen…
tanende liefde
netgedicht
5.0 met 17 stemmen 351 dode letters in wanhoop
in schaduw van vernietiging
gevoed in korrels van rampspoed
in golven van verdriet
tanende liefde gehoond
uit één gereten
schoonheid weggetrokken
in vensters van gevangenschap
littekens in gespierde pijn
liefde gekooid in droefheid
trillend in blinde vingers
aan rakend , maar net niet…
Onvruchtbaar
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 200 uit het niets strooi je zand in mijn ogen
onheilspellend niet minder pijnlijk
werp je barricades op waarachter
je veilig toekijkt, was je jouw handen
in onschuld om jezelf van iedere blaam
te zuiveren, veranderen korrels ineens in wijsheid
daar jij uit de leer citeert die niet de mijne is
blijkt het geheel gestoeld op drijfzand…
Klontjes melk
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 52 Eerst nam ik dat idee met korrels zout,
Maar klontjes melk zijn ook voor mij een zegen.
Ik drink mijn melk nu met de fermste slokken,
Nu heb ik thuis iets in de melk te brokken.…