Alle inzendingen over kring OR steen

Als een steen mij op de maag ligt Ligt hij mij niet in de weg Als een kei mij op de weg ligt Moet ik daar dan omheen Als ik een kanjer van een rots ben Beklim mij met een groot allure Kun je zeggen dat je die steen Met het meeste gemak hebt gehad.…

schrijf in woord aan een stijgend beeld dat ons in stenen steedsverdeelt tot mensen die weer verder komen langzaam rustend in de mooiste dromen…

onze liefde was als een kostbare steen in een ruwe rivierbedding we werden ondergedompeld in de heldere stroom die ons kabbelend kuste het leven verliep als een rivierstroom die zich haast naar zee en zoals waterdruppels de stenen uitholt, zo versleet de tijd ons hart de steen is geslepen, gekerfd vol littekens het hart het heeft de…

Iedereen 2cb koel de trip je leven een vuurwerk of niet? Beter is geïsoleerd goed is niet haalbaar verlicht nooit verleerd intergalactisch gebaar. Melancholisch gewaar in twaalf stappen de weg en het gevaar wie zal `et ooit snappen. Iedereen een eiland niemand de rots in de branding en uit de brand het schouwspel de leugen…

jaar na jaar de vuursteen heeft geen besef van tijd nodig liggend wat oncomfortabel in een rivier steen te zijn toevallige voorbijgangers schaatsend met ijzers is het ijs het enige wat de steen nog scheidende houd om een vonk te creëren…

opmerkelijk genoeg liggen in zwaar gesteente volle kleuren in het verschiet we gaan onze stenen nog breken zo dadelijk met blote hand of tegenwoordigheid van geest maar nu even niet…

er was eens een ezel die zich drie keer stootte aan dezelfde steen die midden op zijn pad lag de eerste keer was het donker de tweede keer had hij dorst de derde keer was hij verliefd hij zag niet waar hij ging hij leerde aan zijn nageslacht dit pijnlijk fenomeen elke ezel echter zal zijn eigen hoeven stoten .…

zijn deze volle kring vliegenzwammen zou jij met november kunnen verzoenen…

't Peerd schudt waaiend met zijn manen trekt en snuift en grinnikt, wringt met zijn poten dat een vuurvonk uit de harde stenen springt.…

Ze schold hem uit, omdat hij altijd kringen achterliet op 't pasgepoetste tafelblad. 'Die kringen vallen uit de toon,' zo had ze menigmaal verklaard. De vrouw was oogverblindend schoon op beider rijtjeshuis en haard. De kringen van z'n glas kon zij tenslotte geenszins meer gedogen. 't Ging fout.…

rondom een paaltje kring van kortgevreten gras en geitenkeutels…

Het verdriet verdwijnt in steeds wijdere kringen -- van doorvertellen.…

van het gemiddelde levensteken de kringen waarin gebouwen strijden ik vermoed diepte voorbij de monding bevrijding van bekende wervelingen in een wijdse oeverloze ronding rotsvast zeker door de wisselingen…

een kring draaien voertuigjes voortduwen mag dwaas vermaak lijken maar plaveit zorgzaam de lange weg naar het wachtende leven waar het met elkaar gaan in grote onderneming bij rollende geldsommen de amenleving stut.…

wij speelden heel spontaan in kleine vrije kring een vriendelijk gevaarlijk spel van vrolijkheid met lege glazen en kusjes op de mond maar later hebben jij en ik de kring de kring gelaten ieder ander speels gemeen buiten ons samenspel gezet speelden wij alleen zachtjes stelend van elkaar in lachend glasbezit…

Ik ben gewend weinig ruimte in te nemen Maar dan doel ik vooral op het praktische Het stoffelijke, het materiele Kan heel goed en lang op m’n eentje zijn En heb dat jarenlang bewezen In mijn campertje, mijn volkstuinhuisje Maar geestelijk vul ik een grote zaal ook in heel kleine kring val ik op Dat is geen verdienste Dat is gewoon mijn eigenschap…

Steeds als Henk weer ging verbouwen en met stenen liep te sjouwen voor een muurtje dat hij maken zou dan was hij de sigaar want zijn vrouw die er op toe zag en als sfinx er op de bank lag klaagde meters steen en been en gaf hem zinloos commentaar Zeg Henk, je moet het zelf weten maar je bent een steen vergeten en dus zeg ik het maar even…

'k Was thuis en Dacht dat ik droomde 'k Was daar en Zei tegen mijzelf: Voor áltijd Nooít meer eenzelfde N-E-G-E-N - E-L-F…

Ik kan niet dichten al sla je me met een hamer ik kan wel mooi zingen vraag maar aan mijn badkamer Toch heb ik een blauw vermoeden dat er een gedicht in me zit of een lied van verlangen, belofte, liefde en gemis Snelle dagen splijten ons uiteen en voegen ons weer samen steen voor steen metselen we aan dit huis en nestelen ons in geborgenheid…

Een steen op een steen op een steen, zo klim ik steeds -- verder naar boven.…

ik bak de stenen zelf weer heb genoeg geraapt met wat voor handen was uit rotsen die een levenlang partij beloofden in voegen slechts een fraaie schoorsteen deden roken de fundamenten delen we steen voor steen zal ik gaan bouwen met specie om samen van te houden zie je ogen in het nieuwe licht verschrikken door de open ramen…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

ik ben te laat met het vertellen over de vele uren die ik er vertoefde in de hoedanigheid van welke rol dan ook werd er altijd muziek gemaakt en genoten van een kop thee nu de dood op de deur heeft geklopt en z'n entree gemaakt is de muziek opgehouden maar koester voor altijd de herinneringen aan toen…

kale koppen bikkelden in spel van harde lach en bier alleen wat verder uit de kring verliep het opgefokt plezier daar werd gewacht op stilte voor een snedig woord voor acceptatie door de maten deden ze een moord nooit ergens bij gehoord het was alsof de warmte van de kring de moederschoot verving…

Twee meisjes zitten recht tegenover elkaar: een gesloten kring.…

De stenen klinken hol onder de aandacht van de regen stappen plassen druppels kaatsen leven onder nachtelijk gezang het licht van een lantaarn het maanlijk toeziend oog weet het woord te vinden weet een lege plek waar het werkelijk stil is.…

ze trekt een kring om zich heen soms laat ze een hand toe soms beantwoordt ze een vraag maar ze let goed op: niet te veel handen, niet te veel woorden daar gaat de kring kapot van Als haar vader haar nadert om haar een beetje te plagen laat ze hem maar begaan tot hij op de rand staat van haar kring, ze blaast hij wankelt op z'n kleine…

Wie zonder zonde is, werpe de eerste steen. Beging ik die eerste zonde, was ik dat alleen? Maak ik fouten, o jawel maar veroordelen, doe me dat niet te snel want niemand is foutloos geen mens is zonder zonde want stel, dat niemand fouten maakte dan kwam een mens nooit verder dan: De eerste ronde…

Wees voorzichtig als je binnenkomt, gooi niet met de deuren, pak een stoel en sluit aan in de kring. ’t Is hier knus en gezellig dus laat je verwarmen door de zon door het raam dat ik zing.…