Alle inzendingen over kristallen

Die kleure verander en die warmste maand uit honderd jaar verdwyn as mis, wat sonder wind hang bly Die maan is aan die kwyn en daar klink die krake van blad en slakkehuis, dat in die oorschelpen van mense klim Dit vorm hom tot kristalle, slaan neer versamel in verstrengel herinneringe word vas nog eens uitgebrei vertel…

kristallen transformeren op bevroren water… zonnestralen weerkaatsen licht op een klein wonderlijk theater fruitig geel en groen laten zich vooral gelden… gekleurde nevel zweeft verder boven uitgestrekte velden een moment van schoonheid die weldra zal wegkwijnen… wanneer de zon straks weer volop gaat… schijnen!…

Druppels rollen naar beneden een sensuele waterstroom uit een lang vergeten droom kristallen van een ver verleden. Sneller, het ritme jaagt op tot een opzwepend tempo en in een heerlijk adagio bereiken ze de langverwachte top. Voldaan bezinkt droesem op de bodem van de rivier.…

die sarabandes van satie ze zijn zo mooi als je oudste paar kristallen muiltjes dat aan draadjes in de bomen hangt zodat de wind mijn dromen vangt die sarabandes van satie houden ons gevangen in de sofa verglijden met de tijd die kamers vult met dansende gymnasten die sarabandes van satie ze zijn zo ijl als mijn verkouden hoofd…

Kom kleine vogel Zing in kristallen klanken jouw lied Ik zal je echo horen Kom kleine vogel Laat je vleugels dansen op de wind Ik zal jouw schaduw vangen Kom kleine vogel leer mij leven zoals jij Zweven, zingen dansen Vederlicht de hemel proeven vluchtend vogelvrij…

Kijk naar lachende ogen of zie tranen op wangen zie de maan en sterren als kristallen in de nacht. Daarom vind ik altijd wel de juiste woorden om ze in een gedicht te kunnen verwoorden.…

de helft van de kristallen mening heeft geen heilig luisterend oor.…

herinneringen sneeuwen nog niet erg hard maar wel gestaag de zuivere kristallen die het binden blijven helaas erg vaag ze stuiven en dansen ongrijpbaar door wind speels als de lach van een kind alleen in luwte verpakken ze langzaam het zijn binden is moeilijk te vatten vragen blijven niet aan het antwoord haken onzekerheid valt…

ik zag kou in duizenden kristallen dwarrelend vallen waar stilte vroeger raasde wagen zich nu alleen nog maar patsers op de weg die glinsterend hun lachende bravoure spiegelen de gladde toer fataal afgebroken in uitglijden met val naar bloedrood dat sneeuw in overvloed doet smelten het leven snel laat verwelken langs…

mist vreet stilte onder huilende takken waar druppels spatten op het rottend blad vocht schuurt langs basten van bomen spiraalt naar toppen in watten gevat onzichtbaar sombert het bos zijn witte vachten in koud kille nachten in het eerste licht rijpt vorst kristallen is stilte weer terug zonder vallende drup…

maar dan zonder voorspellende gaven, die naar beneden, van een ijsbaan afrolde en als sneeuwbal eindigde, koud was je, bleek toen ik je vond, maar je hart was nog altijd zuiver, briljant, van licht. En ik begroef je, jouw lichaam in mijn bleke hand en ik bracht je naar je laatste rustplaats toe in de koude grond, mooi afgerond.…

ik zag je kijken naar de sneeuw ze vlokte wit en traag je blik zong zon in de kristallen ze leken langzamer te vallen uitgelaten volgden we hun vlucht uit lucht die lichter werd we dwarrelden mee in een zacht deinen en lieten vlokjes op de hand verdwijnen de wereld die verscheen ontnam de kleur haar eigenschap versmolt…

het pad geurt duizendschonen uit mijn dromen jouw passen lijken bloemen te verrassen in groen blad een vogelparadijs de beek is helder en het water klatert smelt kristallen ijs we dansen op het mos, de zon breekt door en maakt de sluiers even los met warme zachte handen we wervelen roze-rood, geen bloot maar zie het blozen…

Een vlokje van koude sneeuw Smeltend in een warme hand Hoorbaar in elke eeuw En vloeibaar de palm omarmt Kristallen die helder verdwijnen De drup die de hand verlaat De regenboog die gaat schijnen En met volle schoonheid weer gaat Een vlokje van koude sneeuw Die alle kleuren draagt Hoorbaar in elke eeuw En ons met het prisma behaagt…

schittert ontstaan in licht van verlangen opent een mond witte kristallen gloren daarin sprankjes hoop passen en meten een hechtere vorm gedragen in de verorberkom tot op zonnewende kaatst het licht in lach over en weer buigt een prisma verleden tijd keert witschijn om in eindigheid vlakken getuigen van slijt in gele…

ieder jaar weer word ik verliefd op jouw lentemuziek die klinkt in je stem waarvan de kristallen tonen verwaaien in warme wind speels fonkelt de melodie van je ogen in kleuren die alles beloven zacht dirigeert lichaamstaal het bloeien van onze bloemen naar de voorjaarsfinale weer luidt het geel wit van duizend madelieven jou in…

Een kristallen bol in beige, aan de horizon, waarover een waarzegster zich zou buigen, stuurt 'geheijme zinne' door de blaadjes heen. Een hoge bewolking en nevels verbreden haar schemer tot een labyrint in Edelweiss, een kruidig cryptogram; als weerlicht door een camera vereeuwigd.…

in een schrale ochtendzon druipt de ijsbloem langzaam van de ruit maar buiten strakt de kou in een felle oostenwind glanst sneeuw het hel kristallen wit in onbedekte ogen vaag luiden klokken het ter kerke gaan de hoogmis vangt om tienen aan niet belopen ligt de wereld voor ons open een witte kerst de natuur weer op zijn best…

je kalfde af er was meer ijs dan dat ik zag je drijft in zout tranen aards verdriet al eeuwen oud neerslag onder zon zonder zilt waar alles in begon je bent gevlucht koelde af in hoger sferen emoties kunnen je niet deren in je kristallen licht de tijd, noordpolig was je koninkrijk maar nu de warmte heerst en vorst dat…

ik wist dat je ging schaatsen in je wit kristallen pak strak aan je lijf om nergens aan te haken en toch snelheid te maken als een flits voorlangs het riet dat zo zijn eigen tonen zwiept in een krakend lied in jouw cadans langs deze rij het kleurgezang met wuiven van de gouden kant voor je uit op het zwarte ijs jouw…

wij hebben de wereld weer geboren zien worden in maagdelijk ontvangen bleven sneeuwbuien urenlang hangen gebiologeerd speelden kristallen het magisch spel op wie zal jij vallen gaan wij inhaken of elkaar met een lach in smelten vermaken bijna sacraal hebben wij het buiten betreden in sporen van heden een schietgebed…

ontwaken in helderheid 'n kristallen leeghoofd enkel de overpeinzing hoe hiervan te genieten mocht geen nicovriend de schoonheid begeleiden?…

Ik wens je de vrede van maanlichte nachten koel en sereen Ik wens je de zachtheid van een scharlaken valavond warm en troostend Ik wens je dromen vol tere wazen parelende luchten kristallen licht Ik wens je puur geluk bij het genieten van sterren en dauwparels zonnegloed en windverhalen En bovenal wens ik je het levend water…

lichte ogen als druppels regen uit zijde gesponnen kindergezichten ik wil jullie namen in alle talen noemen terwijl de wereld boven ontploft luchten bezwangerd van kogelwolken van zoekgeraakte levens kristallen stemmen onderaards lichte ogen als druppels regen aan zijden draden Nazar Anna Vitaliy Iryna hoe teer raken jullie…

bewinterde aarde je versteent alle wereldse geluiden slechts hier en daar vallen scherven gekraai her en der en woorden vervriezen in de mond je hardheid mildert plots het bestaan er rest nu geen lawaai als is het leven van overtolligheid ontdaan stil als steen zacht het kristallen gras en bewegingloos alles op zijn plaats gevroren de ochtenden…

koele vingers raken slechts de sneeuw met koude hand je keek weer met kristallen ogen waaruit warmte was vervlogen nagelde ons bloemen aan de ramen die vorstelijk in zon opkwamen in doorschijnend wit kwamen we samen jij smolt in warme handen bloeide kleuren na de kus op beide wangen geurde lente in verlangen…

Je bent zo mooi Odonata Je zwarte kaarsrechte ranke lijfje gespikkeld en gestreept en om het uiteinde van je staart siert jou de blauwe band en dan die doorzichtige vleugels weefsel van flinterdunne kristallen draden waar de zon doorheen schijnt in een kader had ik je willen vangen met maagdelijk witte bloempjes zodat je onderdeel zou…

je kristallen lichten warm op in hun gebroken stralen uit de vale bron van de winterzon ontluiken alle kleuren in een transparant ontmoeten met steenkoude sneeuw uitgesponnen hebben zij elkaar aan het licht geregen de plak is kakelvers voor speelse vormen een ware zegen nog dekken zij lief de wereld af maar in de krakende…

Als zware deken hangt geluidloos de nacht wikkelt stille vormen in haar ravenzwarte vacht Myriaden sterren kristallen van licht maken de hemelboog een goddelijk gezicht Het meer bespeelt de volle maan het spiegelbeeld kraakt rimpels in haar zilver als water haar raakt Lopend in de nacht één met zoveel luister mijn blik reikt omhoog…

Gezweepte uit Afrika onder blank gelabeld slaaf van witte meester vocaal muzikale troost Geboren Afrikaan ritmisch als het hart adem leven gospel spel uit troost geoogst zwart label geboren kopstem zingt… zoetvloeiende verzen octaven langs de nacht als kristallen harten rillen dag en nacht versmelten wit en zwart.…