Netgedichten

netgedicht (nr. 78.688):

Het zwarte ijs

ik wist
dat je ging
schaatsen
in je wit
kristallen pak

strak aan
je lijf om
nergens aan te
haken en toch
snelheid te maken

als een flits
voorlangs het riet
dat zo zijn eigen
tonen zwiept in
een krakend lied

in jouw cadans
langs deze rij
het kleurgezang
met wuiven van
de gouden kant

voor je uit
op het zwarte ijs
jouw schaduw en in
terugkom op je rug
de warmte van zon