Alle inzendingen over kruipt

in de greep steken messen in de keel smeert het met thee en drop heeft kou haar duidelijk de das om gedaan vlug kruipt ze haar bed weer in…

gemis kruipt langzaam weer omhoog hoe het lijf opnieuw zich liever niet ziet in de spiegel de trots heeft nog die deuk zou het hart ook groter zijn geworden?…

Onder een steen Uit het zicht Zitten beestjes Krioelen bewegen Schijnbaar zonder doel Zo is soms een Gedachteleven met Een onbestemd gevoel Kruipt het liefst Onder een steen…

Waarheid die tussen Woorden hangt zonder Te zijn uitgesproken, Die langs de kantlijn Omhoog kruipt waar Ze niet wordt gezien Maar wel degelijk Aan de oppervlakte komt…

Ik hoor de bladeren aan de bomen groeien de letters zijn uit mijn boek gevallen mijn woorden liggen bij het afval de dag kruipt naar zijn einde. Morgen zijn de bladeren volgroeid.…

angst kruipt onzekerheid sluipt de specialiteiten van de nacht een onaangenaam verrassingsmenu dat je tot de laatste hap nog moet uitzitten terwijl ik toch echt zoete dromen had besteld…

Hij kruipt weg op de zolder Zit daar heel alleen met zijn shag en met zijn stemmen Ja, mijn broer is schizofreen... Hij was altijd hoogbegaafd En de beste van zijn klas Nu kijkt hij in kinderboekjes En weet niet meer hoe hij vroeger was...…

Mensen zweven om mij heen, ogen lijken te staren Iedereen denkt dat ik ben, wie ik nooit zal worden Geesten zweven om mij heen, geluid kruipt in mijn oren Ik geloof niet meer in wie ik ben maar wie ik ben geworden…

nachten wachten op de dag stilte in een huid van ondoordringbaar stof afgewend kruipt traag een vage angst naar later als water likkend oevers van het onbekende…

Haat houdt zich steeds op in nauwe holtes, kruipt voort, steunend, wringend, zoekt almaar.…

Het licht kruipt door het universum met slechts 300.000 km. per seconde zo langzaam door ons eindeloze heelal Als wij al het licht zien is het vele malen te laat.…

in stroperig verglijdende dagen kruipt het licht van muur naar vloer zand vlieg en vlinder zoeken geen bodem het gaat vanzelf alles kent zijn eigen weg…

ik weet de dag niet door te komen ik lijk te stikken in mijn verdriet is dit het resultaat van mijn vertrouwen of krijgt men steeds opnieuw krediet ik kan het nog steeds niet begrijpen waarom gaat er steeds wat mis ik word iedere keer weer teruggegooid in die klamme kille duisternis seconden, minuten worden uren de tijd kruipt…

beweegt hij trager dan voorheen kruipt zonder infuus langs de wand, ik leg hem buiten in aarde donker waar hij spartelt wacht, de dood veracht wat heb ik gedaan? ©…

De kikkerprins in zijn keel Zit klaar voor de sprong Door een ruime borstholte Blind en blozend Gehinderd door gisteren Bijt hij in het zand Kust de gevels Voelt zich met al wat kruipt verwant.…

het is de tijd van 't jaar een beetje weemoed kruipt in mijn kraag je kent me toch zo goed de dagen zijn zo donker het avondslot knarst vroeg de rolluiken trok ik niet hoog genoeg…

vol gezonde tegenzin kruipt groen gif door mijn lichaam opzoek naar cellen die roerloos woekeren om mijn adem te ontfutselen het gevecht ga ik aan omdat mijn einde der tijd nog lang niet daar is…

zij veegt bladeren van haar ogen en aanschouwt het ochtendlicht niet dat zij daar altijd al lag, nee dat niet het kleine meisje geborgen in moeders schoot voor even kruipt ze nog dichter voor heel even maar tot dat het haar tijd is…

de stilte kruipt in de muren ik krijg witte handschoenen aan ik weet niet meer wat er gebeurt ik voel de harteklop van het leven niet laten we elkaar schrijven dan zien we elkaar…

Je kruipt niet langer op het land dansend gaan je vleugels je landt in bloemen en in licht je schittert wat een mooi gezicht een bloem boven de heuvels. ---------------------------------- uit: 'Over dag en nacht', 1999.…

Je kruipt met haar weg op de bank zij op jouw schoot geborgen jij je arm om haar tengere lijf veilig beeld spreekt voor zich mijn papa mijn dochter ontroerend moment van twee eenheid.…

Ongevraagd kruipt het onder mijn huid. Zomaar schakelt het mijn oordeel uit. Het is niet wat ik besluit of wil. Onverwacht opent het mijn ogen. Ongevraagd laat het me luisteren. Zomaar zet het mijn horloge stil.…

de avond kruipt dichter slokt gestaag het avondblauw op waar jij in schuil gaat, voor nu en voor altijd voetstappen die allang verloren zijn gegaan gingen op in daar waar jij nu bent onvindbaar…

maar de schim, de schim kruipt verder en verder Gekrijs, gemiauw... De kat heeft honger…

Zoveel mensen Om mij heen Ik zie je niet En word wanhopig Langzaam kruipt de tijd Voorbij Ik voel me bedrogen Maar dan Voel ik een warme hand Op mijn arm Ik draai mij om En glimlach, Je bent toch gekomen…

Cartoongedrag kruipt diep onder de huid Als stripfiguren rooksignalen geven Een tekenfilmster blijft voor altijd leven Al haalt-ie nog zo gekke streken uit Dus hoed je voor een aanstormende trein Een aambeeld of een val in een ravijn…

De kou kruipt omhoog van mijn teen naar mijn voet schijnbaar ontembaar als barwinterse vloed die zich comfortabel nestelt rondom de broze botten. Zo venijnig en kil; met deze vorst valt nauwelijks nog te spotten.…

De geur van frikandel en varkenssmoor kruipt door de heg en claimt mijn open serre. Door buitenboxen hoor ik Bauer blèren tot aan een buurtfeestdecibelrecord. Een schicht, een klap – dan is er niemand meer. En met de regen keert de vrede weer.…

Weer sta ik model ben ik object Staat hij zich aan mij te vergapen Hij sluipt kruipt op zoek naar het perspectief Wij, schapen staan vele malen op de gevoelige plaat Je kunt er een dam van bouwen.…

hoe haar passie nog altijd in me gloeit nog stroomt onder mijn verweerde huid zoals ze heimelijk in mijn takken kruipt mijn knoppen schuchter blozen doet zo blijf ik ruisen tot het licht verkort mijn blad verkleurt verwaait verdort…