Alle inzendingen over kwijt

Beminnen rest als respijt nieuw leven kunnen we kwijt door heftige liefde, geheid!…

Je zit dieper dan ik dacht vergeten kan ik je niet Niets dat de pijn verzacht dagelijks voel ik verdriet Het doet zeer om naar je te kijken vertwijfeld of je weet wat je doet Als je echt oprecht van hem houdt geloof me, dan vind ik het goed Dan gun ik je oprecht jouw geluk al vind ik het eeuwig zonde Ik raakte je zo snel al kwijt terwijl…

Het duurt even Dus heb maar geduld De wens van je leven Wordt spoedig vervuld De vrijheid zal komen Je handen zijn vrij Doe wat je doen moet Maak anderen blij Een lach voor het leven Een kus voor het hart Voorkom dat de kleur van het leven wordt Zwart Het klinkt zo eenvoudig 't Is realiteit De spirit van 't leven Wil niemand toch kwijt…

ik moet het even kwijt ik bedoel hoe jij steeds je armen spreidt Hoe je mij omarmt elke keer "een warm onthaal" mijn hart verwarmt ik straal weer helemaal Een man goudeerlijk en zo oprecht ik vind het heerlijk kan altijd bij je terecht Je bent in m'n hart ik wil dat je dat weet en ook dat ik al jouw steun echt nooit meer…

Tranen van verdriet langzaam stromen ze Zij begrijpt het niet De verslagenheid, Niet voor te stellen 'Raak het nooit meer kwijt' Vertel mij toch, God! Wat voor zin dit heeft, Dit ondraaglijk lot? Dit maakt haar kapot, Te erg om te zien Help dan toch, o God!…

Ik vraag mij af wat een ander bezielt als hij de boel van een ander vernielt; normen en waarden het is een groot woord misschien hebben ze daar nog nooit van gehoord en hebben ze hopelijk achteraf toch wel spijt maar de spullen zijn de mensen gewoon kwijt en wat is het effect of resultaat dat maakt mij juist zo kwaad het is niet van jou, dus…

zijn we elkaar alweer kwijt gevangen in hersenkronkels de eigen, onberekenbare doolhoven laten ons verdwalen tastend in het duister verliezen we elkaar uit het oog weet je, weet je nog?…

Razend roepen vaders om gerechtigheid zij raken hun kinderen kwijt lijden daaronder dat wordt gewoon gevonden Onthutsende taferelen spelen zich af van vader tot zwerver, je recht ontstolen door het systeem gericht op de vrouw verpakt in het kind alsof de vader zijn kind niet bemint uit huis gezet niemand gevoelig voor de pijn om niet meer…

andere tinten gekregen in het dagelijks leven contrasten worden scherper uitvergroot de overloop lijkt dood tussen blond en donker kristalliseren steeds vaker mediterrane pigmenten als prominent blijvende segmenten in ons maatschappelijk bestel wij kiezen voor transparant zonder religieus fanatisme onze vrijheid willen wij niet kwijt…

dat dan niet Het zou me moeten raken Mijn hart blij moeten maken Waarom komt het als verdriet Waarom huilen Als lachen zou moeten Waarom schuilen Als ik iedereen kan begroeten Waarom troost, zelfbeklag en pijn Terwijl het zo anders moet kunnen zijn Zo gaat het al een tijd Genieten van het leven Het is mij niet gegeven Ik ben het even kwijt…

Valluik is, om niets te ontkennen zonder leugen, en dat binnen te houden, wat begraven werd met de aardse deugden, in alle toonaarden van belang, wat al bestond verging allang, en zijn we dat even kwijt, om de waarden aan te horen, treft dat geen blaam en geen verwijt, staan we dichter bij het zelf, wat pas helder wordt als ware woorden…

zo onbereikbaar in woorden zomaar verdwenen de maangodin in haar baan raak ik het kwijt hoe schrijf ik je naam het is een traan die rolt over mijn warme wang het bestaat niet echt maar maakt me bang die beelden in de lucht die beelden in het vuur iedereen die droomt de seconde rond in het uur het uur van de waarheid dat ik maar niet kan…

Tussen ruis en zand de handen in het haar verloren en de weg, met alle mensen kwijt. Droge ogen, natte wangen. Daar schreeuwt een vogel, op brokstukken gezeten dat wij het niet weten willen. Zo verzwijgen wij vol spijt van een wereld stil en doods, zingend van een engel die tussen beer en eend ongeschonden bleef.…

Dat kleine beetje kleur in mijn bestaan zal ik koesteren in al haar schoonheid zonder haar wil ik niet verder gaan met haar raak ik mijn angsten kwijt Als een regenboog in mijn geest verrijkt het mijn hart en ziel wat donker en zwak is geweest is nu helder licht en stabiel Ik vraag helemaal niet zo veel er zijn weinig dingen waar ik om…

Is dat iets niet zeggen Ook al wil je het kwijt? Is dat braaf overleggen? Midden in een strijd? Wat is leven dan? En laten leven al helemaal Alles doen omdat het kan? Midden in de nacht pissen tegen een lantaarnpaal?…

Verre van achter de rug kijk ik op alles terug maar die verschrikkelijke spijt raak ik met de tijd niet kwijt de enorme schaamte laat me alleen nog slapen want alleen in mijn dromen durf ik nog dicht bij je te komen.…

Raar eigenlijk, dat een mens pas stilstaat bij datgene wat ie heeft, als ie het kwijt is, want het was zo gewoon. Vreemd eigenlijk, dat je pas tot de ontdekking komt, wat iemand voor je betekent, als ie er niet meer is, want hij was er altijd, gewoon.…

Ik wil je niet verliezen ..ik wil je nog niet kwijt. Toch moet ik voor me zelf gaan kiezen..al wat ik heb is de tijd.…

Mick Jagger, die potente Rolling Stone Heeft, zegt ie zelf, met 4000 mevrouwen In bed intieme feestjes liggen bouwen Daar steekt hij Jeroen Pauw mee naar de kroon Ik doe niet mee, want tot mijn grote spijt Ben ik de tel al heel wat jaren kwijt. ----------------------------------------------- Veel pikante onthullingen in de net verschenen…

Mijn hart verkilt De handen koud Alle inspiratie kwijt, verdwenen met jou.... Een zoete droom van warm verlangen Denkend aan jouw geur, jouw naam op mijn lippen Zonder jou, in gedachten altijd samen!…

Gedrag, Dader, Gedachtegoed - zo maar Wat termen uit het Handboek der psychiatrie Die duiding moeten geven Aan wat er in je omging, Mens die zichzelf en ook De weg kwijt was en dingen Deed waarvan je nooit Had gedacht dat ze binnen Jouw bereik zouden liggen, Mens van goede wil die Je altijd geweest bent En nu terechtstaat…

geef me mijn hart terug de pijn die er bij hoort met mijn tranen langs mijn rug geef me de tijd, in wederkerige momenten ergens daar waar jij nog bent ik mis je dag voor dag en zoveel stappen in die tijd edoch, ik ben je kwijt maar ook weer niet in mijn kamer hangt een stil portret met sprekende ogen en mijn schietgebed om ooit…

waar ik vroeger woonde alles lijkt zo klein de huizen, de tuinen dat heb je als je ouder wordt het aantal auto's is gegroeid waar wij op straat ongemoeid konden spelen, vervelen de kinderen zich binnenshuis met computerspellen en tv dat heb je als je ouder wordt maar het is de nieuwe tijd ze willen op een andere wijze hun ei nu kwijt…

Geest wat verlang ik terug naar mijn gezonde tijd Ik ben mijn eigen lichaam kwijt Ook al blijf ik positief Maar de reuma is actief Psoriasis het ziet er niet uit Gelukkig ben ik geen ijdeltuit Ach, en dan breek je zomaar een bot Bot ontkalking dat is je lot Sorry, dat ik loop te klagen Maar je hebt zo van die dagen Gelukkig heb ik…

na 'n telefoontje vol paniek over 't kwijt zijn van haar pinpas haast ik mij naar het huis van negentig plus daar vlij ik neer op de bank en vind het boek ' Poëzie op Pootjes' met daarin mijn naam 'zal ik je mijn gedicht voordragen ' vraag ik aandachtig luisterend wordt ze weer rustig nu belt ze mij iedere dag om te vertellen…

Te lang ben ik Mezelf kwijt geweest, Bewoog niet meer, Maar schuifelde, Ritselde hooguit Als een herfstblad Op een verlaten strand, Alleen van nul en generlei waarde nog - Tergend langzaam begin ik De eindeloze, donkere tunnel Achter me te laten, Word me zonder dat ik Er bij stil sta weer bewust Van wat ik verloren ben,…

dat zich soms vergeet een poppetje op papier tekent en zich afvraagt wat is hier De wereld ken ik wel het is de zaak van pa boordevol krijtjes waarmee je een bord bekladt Ik lever in nu de jaren verstrijken er een grijze mantel om het lijf zit Tekenen kon ik een boom een vliegtuig en nog veel meer Alleen ben ik het poppetje kwijt…

We zijn onszelf kwijt En juist nu komen we Elkaar tegen - In de muziek van de Avondstad worden we Opnieuw geboren - Je neemt me mee naar Je blauwe kamer En we beleven de kracht Van die machtige muziek Die leidt tot de ontdekking Van ons eigen lied waarin wij Elkaar mateloos bezingen In een avond die naadloos In de morgen…

de octopus tentakelt jou en zuigt zijn noppen vast spuit inkt op maagdelijk papier vlekkend op a-vier je zinkt in troebel water waar stilte schreeuwt om later het zicht is woorden kwijt als angst met morgen strijdt kom zwem met mij de warme golfstroom de octopus is slechts een tijdelijke droom…

Wie ik was ben ik kwijt, het ik opgegaan in rook, Zelfs de naam die ik droeg vanaf 't begin is me ontschoten, Is ongemerkt vergleden in mistige vergetelheid.…