Alle inzendingen over kwijt

die blik die mij onzeker maakt het kijken dat mij twijfelen laat dat dingen bovenhaalt die ik niet denken wil omdat ik dan niet verder kan want ik ben bang dat er geen reden is om langer hier te blijven ik raak de bodem kwijt spanning stormt in wilde vlagen door mijn lijf wil houvast niet weggevaagd door blinde…

Op jouw rug teken ik een hart dat ik vul met xxx'en Jouw naaktheid als Eva die van mij als dat van Adam Ons bloot zijn en dat van een prinses Haar mis ik en jou wil ik dus geenszins kwijt Jij en ik, wij samen Wij bouwen ons leven om anderen heen het plezier van van elkaars liefde en gebaren wij beleven el- kaar voor eeuwig hartgrondig…

Ik ben alleen gekomen En ik zal ook alleen weer gaan Maar ik hoopte en ik dacht Dat jij langer naast me zou staan De dagen na jouw dood Vervult van tranen, van eenzaamheid Ik word omarmd door dierbare mensen Maar jouw omhelzing ben ik kwijt Ik wil mezelf ook niet verliezen Ik weet dat het leven verder gaat Maar de vraag is hoe ik dat…

het nest was vol met leven en zo druk door herrie ben je naar de rand gevlucht in stilte gaf je je niet bloot je hechtte moeilijk miste warmte uit de moederschoot je woont nu in je dromen met de wereld in je hand het leven is je overkomen ervaring scherpt je verstand vliegt al zonder vleugels wortels ben je kwijt eens zul…

hoera op en ijsbestendig schip toekomst IJsland varen straks de scheppingsredders zo charmant 6 jaren lang te gaan voor onderzoeksmethodes aangaande de geliefde ijswalvis Wij willen alle hen niet kwijt gigantisch dier dat dit is het wordt een gebiedsverkenning zeer nuttige reddingsoperatie mede het milieu de ijswalvis…

het nest was vol met leven en zo druk door herrie ben je naar de rand gevlucht in die stilte gaf je je niet bloot, je hechtte moeilijk, miste warmte uit de moederschoot je woont nu in je dromen met de wereld in je hand het leven is je overkomen ervaring scherpt je verstand je vliegt al zonder vleugels je wortels ben je kwijt…

zonder haken en ogen kijk vaak naar boven intuïtief trekt de hoogte omdat beneden alles langzaam schuifelend moet mijn zoeken is een opnieuw begroeten van ontbrekende stukjes die ik vergeten ben mijn drive gaat voor volledigheid naar een volmaakt verband voordat ik zonder strand in eeuwige verbondenheid raak ik de aarde kwijt…

Weer zie ik mij als kind van acht op straat Staan zeulen met twee dozen vol met kleren Om die in vrachtauto’s te deponeren, Die gingen daarna richting Ooltgensplaat. Wat men toen zei had niks van doen met dreigen; “Die Zeeuwen kunnen nu de kleren krijgen”.…

We lopen met z'n tweeen langs het strand, Ik hou de schelpen die jij vond hier in mijn hand, De zee vervaagt jouw voetstappen in het zand Verleden tijd, ik ben je kwijt.... In mijn dromen, ben ik bij jou In mijn dromen, zo echt en vertrouwd En ik hoor je en zie je gezicht Met mijn ogen dicht....…

Overal wil ik zijn, ben ik de weg die naar het uitzicht leidt, ik ben binnen en raak me nooit meer kwijt.…

spiralend speelt zand met wind in de woestijn het heilige vuur is al lang gedoofd in de schoot van rots en overhang verlaten ruïnes wachten op sloop door erosie van gestapelde steen het schimmig leven naast de scheve olijfboom is zijn schuilplaats al kwijt steeds hoger duinen woestijnen laten culturen stranden in verzanden…

Verstrikt in mijn eigen web was ik de draad van het leven kwijt en vergat door alle honger en pijn een jong meisje, een tiener te zijn.…

Ik wil graag je hart lenen want ik ben het mijne kwijt. Ik mis het pulserend ritme, voel de lege afwezigheid Mag ik je hart lenen om het mijne te achterhalen. Ik wil na zo'n lange tijd niet meer verder dwalen Leen me je sterke hart, jij kunt me kracht verstrekken. Samen zullen we beslist mijn verloren hart ontdekken...…

De kinderen worden ouders van hun eigen ouders, als ze teruggaan in de tijd, je raakt ze dus al vóór ze doodgaan steeds meer een beetje kwijt!…

ik heb geprobeerd haar zoenen na te doen maar ik verloor steeds weer het initiatief het bleek geen rollenspel te zijn maar een festijn van actie en reactie het rollen voelde fijn in zacht ontvangen wilde ik het nogmaals gaan proberen raakte al snel het tempo kwijt in onnavolgbare subtiliteit wat wij wel hebben geleerd is samen…

bloesem en vallend blad verwaaid, schijnbaar verloren schuilen nog tastbare sporen van vroege kinderjaren vol onschuldig verlangen nog heimelijk geloven in oude verhalen en prille dromen hunkerend naar geborgenheid tussen bloesem en vallend blad in het snel vervlogen leven is het broze kind gebleven zijn dromen nog niet kwijt…

Huis en haard verloren mensen...dieren alles kwijt oud en pasgeboren ongelijk was de strijd. Jaren zijn vervlogen als wolken met de wind rustig maar weloverwogen mijn leven...als kind.…

Sorry ik wilde alleen mijn eitje kwijt.…

Een schot rampzaligheid Een haal aan de trekker Jeugdfrustratie, Haat en nijd Misdaad in de maatschappij Razernij Orde, veiligheid Angst voor repercussies Ontkenning van gelatenheid De richting kwijt Valse illusies Mededogen, harde wraak Voor of tegen mee betogen ’t wordt hun zaak wat moet wel en wat moet niet gewogen Achter…

zelfs het meest onbereikbare bestaat, alles wordt beantwoord Blijf bij me, ik wil niet dat je gaat mijn fantasie, liefdevol, intens en onverstoord Ach, ga maar en breng me de realiteit het is niet eens een grote stap van alles wat ik wens raak ik niet veel kwijt Want het is er echt... jouw vriendschap…

Het was zeker al een jaar of twee, toch was ik jou niet kwijt. En nu ik jou na al die jaren toch weer even tegenkom. Weet ik niet wat ik moet zeggen. 'K weet het, het klinkt misschien wat stom. Maar iemand die je amper kent die mis je niet. Da's wat ik ervoer. Toen ik jou na al die tijd weer zag, al ben je dan mijn broer.…

soms raak ik mijzelf kwijt in mijn treurige verzen aarzelend stap ik rond in afwezigheid oneindig op zoek naar stukken van puzzel klinkers raspen in monoloog boosachtig begaafd in een onstuimige halsopening van rake typeringen waarin frisse winden waaien in nieuwe beelden van expressie overwoekerd in het licht…

ik heb een skelet aangekleed met wat ik dacht dat leven heet zijn geraamte behangen met maatschappelijke belangen die hij dringend nodig heeft toch knookt hij nog terughoudendheid zijn zekerheden is hij kwijt rammelt botten in aanvaarde eenzaamheid dood en verwanten ten spijt ik heb hem niet kunnen bezielen met emoties en overlevingsdrang…

Dagenlang denk je eraan wat te doen met dit bestaan maar denken is zonde van de tijd want je bent het leven zo maar kwijt. Leven is een gave genieten is een "must" Leven is zo heerlijk het moet voelen als een lust.…

verleg je grenzen als je ze overschrijdt of loop jezelf voorbij waardoor ze vervagen verlies jezelf in onnodig gepeins waardoor je vergeet gewoon te leven liefde te geven waarvan je weet als je nu terugdeinst eindig je als gewelf waar heimwee blijft knagen bij elke volgende mijmerij want je bent haar kwijt kunt haar alleen nog…

ik wist dat de kou weer zou komen zag de ganzen op hun vlucht in je ogen dromen met stille weemoed vlogen wij mee naar het zuiden langs de zee je was iets kwijt lachte in berusting ik voelde vage spijt de wereld was intens verlokkelijk met opgefokte haast wij werden opgeslokt alleen in de vakanties was rust altijd de baas…

Ik ben op zoek naar dat ding weet je wel, dat éne ding ik ben het ding kwijt zoek me naar maar weet niet waar naar dat ding, dat éne ding je vindt het raar dat ik op zoek ben naar?…

Hoe ik ook protesteer, mezelf raak ik niet kwijt.…

'ik breng je naar zee' zei je warme vingers, weer dichter om het woord dat ik voelen kan, zoals nu nog meer een korrel zand waarop we wonen gaan er in verdwijnen met zee en mond naar mond tot teen, zonlicht dieplevend zoals wind in duinen, zoveel eeuwig en zegbaar 'dit alles is zee', sprong ik kwijt in handen en…

willen vangen als we met meerderen samen zijn klanken een enkel woord waar is de zin nu gebleven ik grijp hier en daar plak het aan elkaar voeg er wat bij en er ontstaat iets wat er op lijkt de woorden ze blijven stromen ik zie ze vóór me verdwijnen naar een plaats waar ik nog niet ben en zo raak ik in de mist het zicht op het geheel kwijt…