Netgedichten

netgedicht (nr. 81.393):

Ontbrekende stukjes

ik dwaal
zonder haken
en ogen
kijk vaak
naar boven

intuïtief
trekt de hoogte
omdat beneden
alles langzaam
schuifelend moet

mijn zoeken
is een opnieuw
begroeten van
ontbrekende stukjes
die ik vergeten ben

mijn drive gaat
voor volledigheid
naar een volmaakt
verband voordat
ik zonder strand

in eeuwige
verbondenheid
raak ik de aarde
kwijt en kijk in spijt
en droefheid terug