Netgedichten

netgedicht (nr. 24.592):

te kunnen sterven

'ik breng je naar zee'
zei je

warme vingers, weer dichter
om het woord
dat ik voelen kan, zoals nu

nog meer

een korrel zand waarop we wonen gaan
er in verdwijnen
met zee
en mond naar mond
tot teen, zonlicht

dieplevend
zoals wind in duinen, zoveel eeuwig
en zegbaar

'dit alles is zee', sprong ik

kwijt
in handen en in het woord
dat ik zie

Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/

Schrijver: kerima ellouise, 16 februari 2009

miemake

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: psychologie

te kunnen sterven

4.3 met 26 stemmen

728

Er zijn 8 reacties op deze inzending:

etwin grootscholten, 16 jaar geleden

Niet teveel willen zeggen dunkt me. Als strofe 2, 3 5 en 7 er niet waren, vond ik het echt enorm mooi - de opening hakt er in alle eenvoud zo in. Dit alles is zee - laat dan ook iets meer open ruimte. Dit alles is zee. Prachtig.

jac, 16 jaar geleden

Tedere poëzie.

Hanny, 16 jaar geleden

dieplevend zoals wind in duinen, oh wat heerlijk
waaien jouw poëtische woorden weer langs mijn kust.

LadyLove, 16 jaar geleden

Beeldschoon, prachtige beelden.

annabel, 16 jaar geleden

Zo tastbaar, voelbaar, diep en toch zo ongrijpbaar. Ik vind aansprekend mooi!

Rudolf, 16 jaar geleden

Deze zee aan prachtige poeweezie is u alleen.

hebus, 16 jaar geleden

De zeemeermin weer aan het woord. Minnen en zee, wereldbeelden.

windwhisper, 16 jaar geleden

Met bewondering gelezen.

Geef je reactie op deze inzending: