Alle inzendingen over lachen

Hoe lach ik jouw stralende lach? Hoe word ik als jij Stabiel en vaardig van slag? Ik krimp in je bijzijn Verschrompel en verstom Hoe kom jij zo perfect En ik zo min en dom?…

Ik denk, die blik die moet van je gezicht, ik lach en steek m'n hand naar je uit. Je kijkt, je glimlacht en ik weet, zo is het goed. Ik zie je zitten op de wolk, die langzaam oplost, met jou erop. Je kijkt nog eenmaal naar me om en lacht. Ik lach terug, een traan rolt over mijn wang. Dag Mam. Ik hou van deze droom.…

ik zie steeds vaker de lach die blijdschap geeft die plezier deelt met anderen niet meer de lach die een ander geeft omdat je werkt en leeft zoals generaties geleden het heerlijk zelfbewuste is de kracht die niet afhankelijk is van de macht die een ander over je heeft die nog steeds vertelt hoe jij en je ouders moeten leven…

Zomaar een lach. Ik zucht alleen maar lucht Iemand heeft ooit geschreven Zonder lucht kan je niet leven. Het maakt niet uit waar jij bent. Er is altijd lucht die ons verbindt. Een lach op je gezicht. Als je er bent ben ik weer blij en wordt alles weer licht!…

raakten begeesterd door haar spirit en kracht straalden delend haar pracht ik lach tijdens het schrijven weet dat ik altijd bij jou zal blijven want zij dat ben jij…

Soms wil ik huilen dan lach ik maar want dan denken de anderen wat doet die weer raar soms wil lachen de hele dag lang maar wat anderen dan denken maakt me weer bang soms is het moeilijk je gevoelens te uiten ben ik verdrietig van binnen maar blij van buiten jij weet wat ik bedoel daar heb je vrienden voor je weet wat…

Heel stiekem verlang ik naar de dag dat jij mij ineens ziet staan dat je gevangen wordt door mijn lach en dat je me nooit meer laat gaan Heel stiekem leef ik al verder in jou met een prachtige roos op mijn hoed met mijn hart vol passie en trouw en met de liefde die de rest doet Heel stiekem gaat mijn leven voorbij lach en huil ik al dagelijks…

Een glimmende lach verbergt een geblindeerde gedachte. Zie het licht, dat sneller gaat dan het zicht.…

Alweer een nieuwe morgen, ontwaken met veel pijn, in klaterende lach verborgen, omdat ik niet bij je kan zijn. Alweer een nieuwe dag ontwaken zonder jou, dus grijs en achter die lach, alleen maar denken hoe ik van je hou.…

Club, zo noem ik ze Jammer van die negativiteit verloren tijd Ik heb ook een groep opgericht, Aangenaaide Oren, en laat dat nou lachen gieren brullen zijn Zo zie je maar voor elk wat wils…

Ik herinner me weer zijn lach.…

langer door de geur te dragen van geluk je bloesemt nu, je lach kan niet meer stuk…

Het leven moe, getroffen door een schaduw Wat zet mij hiertoe Mijn gedachten van angst, pijn, verdriet Achter een masker die ik, steeds weer opzet Op het masker staat een lach, een lach die niet aansluit bij wat ik voel Het verbergt mijn ware ik, dat is dan ook mijn missie, mijn enige doel Van binnen is het koud, ijs en ijs koud Perspectief…

Hij toonde een lach, want hij plukte de dag en de kip. Ze was vroeg uit de veren.…

niet omhelst door dromen in eenzaamheid voel jij gelaten wat er ooit was een liefde in handen niet meer dan een wens ontglipt aan het leven verdween jouw lach…

Ik ben het , met die lach, met dat open hart Ach, je bent sterk, maar zo eenzaam, zo hard en zo ongelukkig Neem me toch terug want ik ben het; die vage herinnering aan wie je ooit was.…

Een oog van glans telkens bij die lach, toch denk ik thans wat ik eerder niet zag. De glans verdunt, door mijn blikloze blik. Het is me misgund, omdat ik glans vertik.…

Ik lach bijna hardop, maar vergeten doe ik niet.…

na de opnieuw gelaatsboetsering met het restant achter de oren heeft zij sprekend breedbeeldlippen en alle spiegels afgezworen hoe triest het ook mag zijn blijft zij eeuwig lachen…

door elke kus proef ik tranen bitterzoet doordrenkte smart in elke lach huilt verleden schuilt een toekomst nooit verwacht…

Oogverblindend mooi lach naar mij raak mij aan zie mij zie mij zandkorrels kom neem mij mee naar het zilte nat waar golven rollen…

zij koestert verlangen die strelende lach aanvaardt het dromen wat geen antwoord vermag fluistert haar woorden in momenten van pijn verbergt tranen die de hare zijn…

rek me strek me na de nacht armen warmen lijven blijven diep van binnen knuffelzacht rek me strek me in een lach naar de schoonheid van de dag…

Mijn hoofd kapsel ik in kraakbeen van wraak En met stutten van lach recht ik mijn rug Mijn keel wordt gesmoord door een deken van zwijgen Mijn hart heeft een slotgracht van tranen…

Toen jij van het brugje keek ging de beek voor eeuwig bevriezen want nooit wou die stille beek jouw lieve lach verliezen.…

een milde lach verlicht het gepijnigd gelaat. hij slaat de spiegel stuk.…

je haar piekt weer zo eindeloos fotogeniek ogen spreken in het breken van licht dwalen door het vertalen van mijn blik woordloos lach je fluistert stil ja ik wil…

En altijd hoorde zij weer dat lachen Bepalend voor de rest van haar leven Dat gehoon tijdens de pauze op het plein Maar nu, bevrijd van dit psychische juk, Kon zij eindelijk zichzelf zijn…

Een lach naar de toekomst Een zwaai naar het verleden. Maar dan ineens pats, boem. Een traan naar de toekomst. Een hoop naar het verleden. Een zwarte dag.…

ssssst, zeg heel eventjes niets even geen woord geen lach of zucht laat alleen de lucht tussen onze lippen spelen…