Alle inzendingen over lange rij

met een gele ster op hun hart gebrand liepen ze in lange rijen hand in hand door nutteloos geweld langs sadistische hoofden naar de kamers die ongerechtigd hun bestaan uitdoofden…

Voor de held en misdaadjournalist Een mars als gold het een avondvierdaagse En uren in hun bubbel, ik beklaag ze De laatste eer bewezen bij zijn kist Golven van verdriet trekken voorbij En verontwaardiging in lange rij…

lange rijen meidoorn vullen het landschap zo warm op men vergeet dat een rijke oogst ons een strenge winter belooft waar niet langer het rode maar een grillig spoor koud door de tijd trekt…

ze treden één voor één naar voren uit een naamloos lange rij gekoesterd door de meester hij dicht ze een gezicht erbij getekend met zijn voorkeurstrekken kuddegeest en vleierij anoniem in adoratie roemen zij kritiekloos de prestaties uit zijn eregalerij…

Nog zie ik mij weer in een lange rij, ‘Bob Dylan in Ahoy’ stond op de borden. Maar Bob zou daar zijn ideaal bereiken: Kon hij ook eens Wim Overweg bekijken.…

In lange rij achter je kist geen mens die drie dagen geleden wist dat hij vandaag hier lopen zou zò diep bedroefd "t is koud en kort de plechtigheid dan denk ik met verbittering van nu af aan ben jij, Herinnering…

een lint van wachtenden kilometers lang lange rijen eilandjes bewoners opgesloten  in hun ruimte stilstaande momenten van bezinning en onrust onontkoombaar gevangen  in de wachtrij voor de eindbestemming  een enkeling  in de stilte van de nacht waant zich voor even alleen in een lege wereld …

Bedroefd verteer ik lange nachten tranen sluipen in mijn dromen die mij niets dan stilte brachten en in lange rijen komen ik denk aan hoe gedachten zich verzoenen in een baan en in lange slierten wachten om nog eens door mijn hoofd te gaan Niets dan leegte en verlangen niets geeft aan mijn pijn gehoor slechts weemoedige gezangen klinken…

Was ik maar zo’n simpel kant-en-klaar product of ’n stukje puzzel altijd op dezelfde plek Of kon ik maar meelopen in die lange rij van grijze muizen dan viel ik minder op Helaas ben ik uniek en maar in één ding goed dat is het leven dansen op mijn eigen melodie…

De lantaarns branden in een lange rij. De schaduw van de bomen glijdt door de wind, over de straatstenen. Ik sluit het raam en ga me te ruste begeven. De dag is weer voorbij.....…

De laatste prent die maakt hij strakjes boven Een lange rij, een lommerrijke laan Je ziet twee mannen naar zijn uitvaart gaan Als laatsten zijn ze achter aangeschoven En verder hoeft hij weinig uit te leggen Een fluistert zacht: 'Ga jij ook nog wat zeggen?'…

Spreken de doden de dag stil Vandaag zijn wij stil en komen de doden in een oneindig lange rij spreken en kijkend voorbij Vandaag zijn wij stil hoe kon het komen levende doden zwijgend zo’n oneindig lange rij Vandaag zijn wij stil herdenkend in pijn mannen, vrouwen en kinderen die er niet meer mochten zijn Vandaag zijn wij stil…

demonen van de nacht hebben mijn hoofd verlaten en zijn nu stil verdwenen zonder met een deur te slaan de slierten van de morgen omringen ochtendlijk gevoel van nieuw en weer herhalen de aarzeling van sluipend licht een dag met vormeloze blik nog ongevuld en ongevreesd en schakel in een lange rij door wie mij opgedrongen?…

het bekende bakkertje van de fameuze palmiers is definitief uitgebakken daar onder het poortje waar lange rijen wachtenden ooit stonden opgesteld heerst intense stilte alleen het opschrift 'BOULANGERIE UZETIENNE' zal nog wel even blijven als herinnering aan de bakker van weleer lejo…

Lange rijen files geef mij maar de 'plane' Die brengt mij veel vlugger naar m'n bestemming heen...…

Je ogen schieten vuur Laaiend ben je Waarom juist zij Je voelt al de druk De anderen een lange rij Emmers water voor ogen Waarom geen vluchtplan De pastor pookt in de haard Uitgeblust was zij en nu Dat hete hangijzer Beklemming maar ook bevrijding Als straks uit haar as Onverschrokken een duif rijst Zul je de brand meester zijn…

Doe een doekje om de klok het kan de tijd verstoren door het verstrijken van de tijd is al wat was: verloren Het zijn de uren van voorbij die aan belang gaan winnen herinneringen in een lange rij komen het huis weer binnen Een levenssnoer vol diamanten geslepen door het leven mooi, aan alle kanten zullen rust en vrede geven…

Het word steeds makkelijker geaccepteerd Het "wachten" op iets is al aangeleerd En zie je die mensen in die lange rij Dan kijkt er niemand echt blij Zal ik de volgende keer maar gaan dichten ?…

In lange rijen loopt hij langs ruiten met mooie geklede modepoppen. Een triest exemplaar laat hem plots stoppen. Nu weet hij hoe zijn verdriet te uiten. Zichzelf behangen met leuke lichtjes. Ieder kan dan zien dat hij er ook is.…

Ik schuifel in een lange rij langs het nog open graf. Zojuist verzonk de houten kist, zijn leven is nu af. Of is het nu een nieuw begin in tijd en eeuwigheid? Voor hem die nu ontslapen is na een verloren strijd. Ik kijk opmerkend om mij heen en tel de grijze koppen. Wie zal de volgende wel zijn, die wij er onder stoppen?…

Ik schuifel in een lange rij naar onzichtbare loketten de arbeidsmarkt maakt wegen vrij om mijn zinnen te verzetten in polonaise kloppen wij beurtelings op dichte deuren gebukt gaan onder slavernij doet ons deerniswekkend treuren onze afstand tot processen waarin het geld de hoofdrol speelt is te groot voor levenslessen uit onbetaalbaar…

rij Moet ik er altijd even naar kijken Want er is geen woord van gelogen…

afgeleefd beslapen zijn mijn dekens nu nog louter het uitgerafeld sprei van mijn dood waar de dag zich weet en bewogen uren telt het haperen van dagen op randen van de nacht sluit zich nu aaneen in lange rijen de tijd loopt langzaam leeg in jongstleden uit elk ongesproken woord wordt nu botweg het oude verdriet geperst dit afscheid…

de stad te zien ontwaken bij Florencia voor de deur terras wordt uitgezet de wind verwaait iedere sleur tram zeventien piept voorbij daarachter kronkelt een sliert auto's al in 'n lange rij zo ontwaakt het schone Haagse terwijl het zonnetje schijnt met uitzicht op de Haagse toren hopend dat deze schoonheid nooit verdwijnt…

Wanneer u zich alsnog wilt kandideren Als fractievoorzitter van de partij Dan sluit u achteraan de lange rij Waarna de media u afserveren Jeroen heeft nog een hele foute vraag Matthijs start zijn verbale kettingzaag. Er is vandaag een 5e kandidaat opgedoken voor het fractievoorzitterschap van de PvdA. …

heimwee naar elke morgen het ontbijt de vaste tijd voor lunch, de thee, diner naar elke dag tegen de wind naar school, dromen van de nieuwe leraar Frans naar fietsen in een lange rij kletsen tot de schoolbel klinkt en dan aan ’t werk naar zorgen over teveel suiker, slanke lijn, en of hij me ziet het was nog vrede en we wisten…

waar een roomse broeder mij ooit leerde schrijven, toen nog met een kroontjespen daar heeft de school al ’n tijdje het veld moeten ruimen, mist het pleintje zijn oude gezicht maar soms hoor ik hier nog de schoolbel luiden, zie mij in een lange rij naar binnen gaan alsof de voorbije beelden er nog altijd schuilen, de school bij…

rij onzekerheden of wordt er gewacht tot ook ik ben overleden…

een slak liep door het hoge gras genietend van hoe mals het was een troep mieren kwam langs zij en passeerde in een lange rij wat een snelheid en een haast reageerde de slak verbaasd wij zijn op weg naar een nieuwe stek zoekend op de juiste plek onder een biels of onder een steen daar willen wij nu heen ik hoef niet heen en ook niet terug…

in een lange rij schuifelen ze langzaam naar voren de moeder ingeklemd tussen haar dochters daar staat hij de engel engel des doods ze kijkt weg weg van zijn koude ogen met zijn wijsvinger bepaalt hij hun onverbiddelijke lot hij gebaart de moeder naar links te gaan met zachte stem zegt hij je zult mama snel weer…