Alle inzendingen over lange rij

rij.…

rij van woorden en verblijf de rest van deze tijd in de overgave van onze lijven…

doodse stilte lange rijen uren wachten langs stille grachten lopen, huilen kaarsen branden gebalde vuisten bedroefd om datgene wat is gebeurt de tijd staat niet stil kan niet worden terug gedraaid geweld zinloos geweld geen helpende hand en toch bedroefd waarvoor? De daders? Het slachtoffer?…

Vanuit onzalige gedachten verprutsen wij de laatste kans in lange rij met de verdachten die handelen in doffe glans onze waanzinnig mooie ogen sluiten als beslagen ruiten getergd gekeerd en zwaar bedrogen naar een binnen zonder buiten in deze vers gedolven groeve reik ik jou de stalen spade begraaf het duister van ons droeve vanuit voorbedachte…

waar kromgebogen bomen beschermen door lange rijen het wandelpad van je dromen want winter beheerst de contreien. waar kiezels van hagel en ijs fonkelen als ruwe diamant de weg wijzen naar het aards paradijs op een bedje van zilver en goudgerand.…

Dan, kwam een lange rij herinneringen en helemaal aan 't eind van alle dingen de lijkkist, met het stoffelijk overschot. --------------------------------------- uit: Vissen achter het net (1972)…

in het onderhuis stapelt hij het onuitsprekelijke onder een stekelige prikkelbare huid gepantserd achter het bureau vullen lange rijen fantomen zijn hermetisch gesloten hoofd het kind barst van verlangen papa!…

Na de regenbuien wordt de zon weer warm bewonderen de knotwilgen hun jonge scheuten en zij hun snottebellen langs rijen groene sloten er welt water uit de oude holle lijven en schikken de plooien glad laten de dag zich tooien door het dak vertellen hun noden in veerkrachtige taaie loten die de moede lichamen trekken diep geworteld in…

wezenloze gestrekte gestalten uitgeteld in omgevallen kracht stapel van stil wachtende stammen liggend in een houten gareel doorgesneden woudreuzen huilend in druipende hars houten wachters langs de bosrand gestapeld in lange rijen toekomstige planken of masten geschapen voor het scheppende takken ontbindend in de rottende aarde…

lange adem, diepe zucht het is nog benauwd er wordt gerouwd we raken aan met koude huid hartverwarmend is elk geluid “het loket gaat nog niet open” er staat een lange rij anderhalve meter zij aan zij de hulpeloze troosteloze de “ goddeloze” boze een verloren zaak en handel er is geen voorrang wachten duurt lang iedereen is even…

je hebt de zee zien komen steeds meer water tussen duin en de verte van je dromen ze bloeide tot schuimwitte bloemen die in lange rijen omsloegen met donderend geluid zon weerkaatste op ontelbare botten die de vloedlijn markeerden als het vroegere kruiend ijs bizar beschreef zo dood het sterven der mensen in een niets ontziende…

naar de kust heel bewust om met hartelust de zee te zien en heel misschien vanavond rond 10 een gaatje vrij na een lange rij de dag voorbij toch op het strand beland aan de waterkant ben je zo weer kwijt het wachten al die tijd heb je geen spijt aan de kust komt er rust en levenslust als wij straks lopend gaan en nooit…

als in de winter van haar leven het laatste uurtje bijna slaat als ze in gedachten even terug naar vroeger gaat dan trekken er veel beelden aan haar geestesoog voorbij ze heeft er veel verzameld het is een lange, lange rij ze leefde vele levens een kind groeit naar volwassenheid als ze aan haar leven terugdenkt kwam er veel precies…

Rijen, ondenkbaar lange rijen heilige koeien wachtend tot aan de einder staan. En in de geweldige ruimte het ronken van vuile motoren verpestend het land, bomen, berm en dorpen, vergevend de vogels en de dieren des velds in een groot verband. De lucht is er zwaar en de zon wordt langzaam in loodgrijs grauwe dampen gesmoord.…

ze liggen er, of staan in lange rijen in overvolle kasten, wand na wand te wachten op de hongerige klant verzot op literaire lekkernijen hier kan boulimia perfect gedijen en springen lettervreters uit de band ik smul in dit driesterrenrestaurant mijn favoriete plek in de contreien de hemel is, etage na etage aanwezig in het centrum van…

Alvorens dit geschiedt sluit zij zich geduldig aan, achter in een lange rij. Wachtend met zielsverwanten wijst men haar uiteindelijk, na onbestemde tijd, de weg. Orde en overzichtelijkheid, ook bij een overtocht naar gene zijde. Zo kan het zich wellicht, in mijn beleving, voltrekken… morgen, spoedig, later, eens.…

Gouden koepels, rode pleinen, dikke hoofden, lange rijen, voedselbonnen op de straat. Mensen verlangen naar eenheidsworst en zij krijgen marsmuziek.…

een lange rij mensen. telkens ik mijn ogen open, sta ik weer helemaal achteraan. de grond is ongevoelig, mijn tas zwaar, op iedere plek. het komt in golven, ook het vastklampen. misschien vergis ik mij van plaats en sta ik naast een koorddanser. de vraag verdwijnt; het touw verandert. de tas staat voor mijn voeten.…

Bedekt zijn bomen en boerderijen, vanuit verten slechts gedempt geluid en langs wegen staan in lange rijen populieren gekleed als maagdelijk bruid. Af en toe zendt zon in stralende bundels haar licht tussen het wolkendek door en hult in goud bomen en velden.…

rij die voetje voor voetje -in aarzeling- de handen vrij het smalle pad beliepen.…

blaast zichzelf denkbeeldig vluchtig zwevend van de prille hand door een kier naar buiten er staan lange rijen mensen voor het achterhuis een vinger wijst naar blauwe lucht: er zweeft een veertje.…

In brons gegoten klokken galmen luid mijn ingetogen uitvaart uit de mensen droef gelaten schrijden voort in lange rijen zij volgen zo eerbiedig stil wat er nog rest van mij met houten sier omsloten vier zwarte raven sleuren aan het koperen beslag zij trachten even triest te lijken als zij die volgen hun gedachten ingesloten In steen…

ritmisch krassen schaatsers het gele riet voorbij de ruggen diep gebogen zwieren ze in lange rij blikken op naar voren met aan de verre horizon een nevelige toren passeren brug en boerderij nog klotst het water tussen ijs en wallekant een wak is afgedekt met takken en rood band het is geen wedstrijd meer ze ademen dezelfde lucht…

We zijn half februari gepasseerd maar het lijkt alsof de lente is begonnen Ik loop door de kamers de zon in de ruiten lokt mij naar buiten uit mijn afgesloten beschermde gebied Een horde mensen voor het plein staan in een lange rij te wachten Om een ijsje te kopen horentjes en wafels met slagroom binnen kopen en buiten…

. __________________________________ DE EERSTE MEI Viert hij wel vandaag de dag van Lenin Die ene Revolutie van oktober Voert hij wel een rede, lang en sober De zegening verheerlijkend van Kremlin? Het Rode Plein blijft leeg de eerste mei Voor Kiev staan ze nu in lange rij...…

rij We lopen langzaam verder daar lig je in een kist het is zo duidelijk te zien dat iedereen je nu al mist…

ik loop door de laan en kijk naar de lange rij bomen in de seizoenen die komen en gaan hoe de liefde begon op blauwe vleugels gedragen lichter dan ooit door smalle kronkelige straten verbonden met de bron de rode ader van de witte hemelzon terwijl ‘t lijden kermt uit de ogen onder de koperen ploert zonder mededogen…

Ik loop de deur uit Voor wat boodschappen in een supermarkt Voor wat vlees bij de slager Alles zet ik in een kar De rij is lang Er is maar één kassa open Smal is het pad Snel de boodschappen lopen De caissière is bezig Iedereen wacht ongeduldig op zijn beurt Mensen kijken zuur en cru Individu De lopende band is…

Stille tocht Lange rijen mensen Wachten op elkaar Stilzwijgen Zachte stemmen Klinken door de stilte In de stille tocht Stille tocht Het moet gedaan worden Gewoon omdat het moet Het kan niet anders Er is een medemens overleden Die optrad tegen zinloos geweld In deze wereld met zero tolerantie Stille tocht Lopend samen hand in hand…

Keien je vindt ze overal keien ze zijn in duizendtal keien die steeds uitdijen op landerijen ontelbaar in tal Keien waar komen ze vandaan keien ze liggen zelfvoldaan keien in lange rijen allemaal keihard niet kapot te slaan Gletsjers kwamen vanuit het noorden hier en ze wreven als schuurpapier de rotsblokken glanzend rond en glad…