Alle inzendingen over last

alsjeblieft geen meningen meer iedereen heeft er zowat een en moet die zo nodig ongevraagd uiten keer op keer ik wil ze niet meer horen over zo iets onzinnig wat gezonder is wit bruin meergranen of volkoren over wie er kampioen wordt wat maakt het mij uit wie dan leeft wie dan zorgt of de Russen straks zullen komen en of je zussen al last…

Dat zeg ik tegen mezelf Als ik door de donkere nacht ga Of als ik worstel met een zware last Het mooiste komt nog! Dat geloof ik met heel mijn hart Als ik zie hoe de zon opkomt Of als ik hoor hoe de vogels zingen Het mooiste komt nog!…

Beziet, het moedig dier de Leeuwe staat gebonden, Omdat men zijne aard ten leste heeft gevonden: Ach! Sampson is gevat, omdat zijn machtig haar Werd, door een ontrouw wijf, zijn vijand openbaar. Wil iemand in der haast zijn vijand overwinnen, Die lere zijne grond en aangeboren zinnen. Want zo hij dat geheim ten volle weten kan, Daar is geen…

Wanneer ik sterven zal, vol dagen en vol lasten, met, aan mijn tafel, de twee-broederlijke gasten: Liefde die glimme-lacht en Troost die woordloos treurt, - zij zien mij beiden aan bij lange wissel-beurt aan 't laatste levens-maal dat wij gezaêm genieten en laten, uit de kelk van hunne handen, vlieten het welkom-water, dat het stof der reize…

De muziek speelt door mijn hoofd Paradiesvogel van James Last Prachtige muziek...maar nu niet meer Jouw lievelingsmuziek Tot aan je sterfbed Ik hoor je zware ademhaling Zachte muziek, fluitende vogeltjes M'n hoofd vol watten En ik waan mij weer onderuitgezakt In de stoel naast je bed Ik zie je bleke gezicht Je stotende ademhaling Ik…

Geef je maar gewillig over, leg maar al je lasten neer. Je hoeft echt niets meer te vrezen nu je opgaat naar de Heer. Alles kun je achterlaten, je bent vrij van elke druk en na jaren van beproeving smaak je dra het hoogst geluk. Geef je maar gewillig over en leg al je zorgen af. Je kunt onbelast betreden 't hemelrijk dat God je gaf.…

Even weg van alle drukte, het haasten en de tijd Geen zorgen voor morgen en achteraf geen spijt Genieten van de stilte om zo tot jezelf te komen Geen last van commentaar, als je even zit weg te dromen De prikkeling op je huid van de warme zonnestralen Eens andere winkels waar je de boodschappen gaat halen Tussen de grote hoge bergen, verscholen…

Dan krijg je eindelijk begrip voor wat je jaren hebt verborgen, zo word je bevrijd van een zware last en deelt een ander mee in je zorgen. Het is dan beter te begrijpen voor de mensen om je heen, pas dan zul je beseffen nee, ik hoef het niet alleen.…

en van alle zeven op het rijtje miste hij er nog geen één honderd jaar is hij geworden zonder stok of kunstgebit en genietend van een glaasje “als er maar mijn merk in zit” honderd jaar is hij geworden zonder staar of kunstgewricht floot nog altijd naar de meisjes schreef zijn duizendste gedicht honderd jaar is hij geworden zonder last…

Mam, stel geen vragen Neem me alleen in je armen Ik moet deze last alleen dragen Mam, probeer me niet te troosten Dit keer zullen je woorden Mijn pijn alleen maar vergroten Mam...? Je moet niks meer beloven…

Last not least: de Génestet. Ook van Lennep was een dichter, Ook Ter Haar zong menig lied. En vergeet dan Heije niet, Tel van Zeggelen niet lichter, Denk aan Potgieter en Thijm, Als gij spreekt van Hollands rijm! Neêrland is zo rijk als Crassus, Aan poëten, wel verstaan; Telkens komen nieuwe aan Op de Hollandse Parnassus.…

zingen zal ‘k met dichtgeknepen strot (het beste gaat dat met gesloten ogen) van bossen met daarboven hemel een wereld die nog niet verrot en in de warme julinachten bij maanlicht op de weiden liggen mijn rug voorzichtig in het gras geprest en lachen, op mijn dromen wachten trouwens, zijn niet alle donkerheden licht en zwart, wars elke last…

tent Met hulp van God zoals hij peyote benoemt Indiaan voor even niet zo beroemd Een eenzame steen schittert wit in het zand zo prachtig gepolijst zo glad in zijn hand cool wrijvend tegen zijn wang geniet misschien later in de tekst van een lied De jongens van de band laat hij niet barsten maar draagt gestee de popsters lasten…

Op de weg des levens Met een last te zwaar te dragen Terwijl je sterk zou moeten zijn Maar te zwak voor het gewicht Dan, juist dan, mag jij mij vragen En zal ik tonen en bewijzen Dat je samen, beter dan alleen Kan voldoen aan de absurde eisen Die het leven somtijds aan je stelt Twee kunnen meer dan één En samen staan we sterk Kom, laat de…

Rendieren stuiven door het witte land pakjes op de slee gestuurd door hogerhand brengen zij de magie mee IJskoninginnen maken breekbare buiging naar strenge vorst in volle overtuiging bevroren last getorst Tinkelende bellen klinken over verstild sprookjesfestijn ritme van het leven aan hen die vol vreugde zijn wordt de graal gegeven…

Hij was de meester, hij bezat de zwepen Iedere slaaf kende daarvan het klappen Vooral wanneer hij trachtte te ontsnappen Menige rug had littekens en strepen En vele oorlogen en eeuwen later Is er zowaar een zwarte president De ziel van Lincoln zingt nu permanent Leg neer Afro-Amerikaan bij ‘t water Uw schild en zwaard en heel uw zware last…

Alles is mij toevertrouwd voel vermoeid de wake van een nacht gebukt gaan duizend lasten heen draven verder door mijn hoofd als jaren eindeloze historische kracht zachtmoedig en nederig langst de kunstwerken des levens klinkt de stem gezet in vrijheid als koningen willen heersen met richtlijn in mijn hart de wijzen verstandig gebogen…

o, 'k Ben geen sterke: moe-gedragen, verzwaart vaak de angst mijn levens-last; maar 't is mij waar 'k uw wasdom schrage, of blijde een échte steun me omwast. Zo reikt de liefde, o mijn beminde, verrijkt me uw liefde in vreze en vaar, - gelijk een geur'ge wentel-winde die sterkt en loont haar koren-aar.…

aan zijn regels opgelegd hij moet, hij zal en wordt gedwongen op paden, die hij niet betreden wil aan vluchten valt niet vaak te denken de draaideur draait en mangelt voort na jaren is zijn strijd gestreden de spiegel van de dood verschijnt geschrokken snikt hij van die aanblik in dat besef wordt nu gestorven bevrijding van zijn aardse last…

De last op je schouders is nooit zwaarder, dan je tillen kan De positiviteit aanwenden, zodat je weer blij verder kan. Mijn allerliefste wens op deze vroege morgen Vrienden, houd moed,en vooral: verban alle zorgen. Wat ik toch nog even kwijt wou Ik geef écht om jou en jou én ja ook om jou!…

ons loflied uit de nacht om 't grote werk dat is volbracht, het klinkt tot in de hemel door en mengt zich met het eng'lenkoor, het graf ligt er verlaten bij, de doeken liggen zij aan zij, geen zware steen die weerstand bood, het leven hoort niet bij de dood, nu rijst ons loflied uit de nacht voor Hem die ons de vrede bracht, die onze last…

ik zie de oude Takma*) lopen leunend op z'n stok de lasten van een stil verleden doen z'n schouders buigen ik zie m'n oude vader lopen langs verlaten straten het gewicht van eenzaamheid als ballast op z'n rug en dan zie ik mezelf als oude man voorbijgaan is dit een toekomstbeeld van een ver verleden vanaf z'n nieuwe kinderfiets…

o, ‘k Ben geen sterke; moe-gedragen, verzwaart vaak de angst mijn levens-last; maar ‘t is mij waar ‘k uw wasdom schrage, of blijde een échte steun me omwast. Zo reikt de liefde, o mijn beminde, verrijkt me uw liefde in vreze en vaar, - gelijk een geur’ ge wentel-winde die sterkt en loont haar koren-aar.…

Nee dat zeker niet de keuzes waren te zeer beperkt ook al hebben sommigen veel verdriet het alternatief had nog minder gewerkt nu hij hier zit heeft hij tijd om te denken zijn hoofd is helder en vrij van lasten tijd om weer naar de toekomst te wenken zonder in het duister te hoeven tasten hij komt hier uit als een beter mens als iemand die…

de bedrand veertig dagen Bij een verbrande man uit de mijnen Zat hij in navolging van de Heiland Zorgdragend voor diens medicijnen "Zag je hem met de littekenhalen Als een Lazarus wonderdadig monter Opgewekt de schacht weer afdalen" Vertelde hij mij vol ardeur En wij in Arles constant over kleur Bakkeleiend en elkaar wederzijds tot last…

de lucht vader deed hem duwen benen ver boven de lat luid gillend in de wind elke dag opnieuw vol fantasie en kracht op het hoogtepunt prachtig vergezicht hoge sprong eraf lachend op de grond hij raakte licht verward zijn ogen schemerden hij wist niet waar hij was klauterde kreunend op vol van visioenen schemerig van geest last…

zich In het verhaal vindt Die gelooft In een leven na de dood In herrijzenis Een verhaal zonder Getuigenis een overlevering Dat in het gefluister Onder elkaar Blijft leven Weder wordt het verhaal geboren En gevierd In de decembermaand Gedachten hierover zijn diepgaand vele handen houden het licht en het donker vast Ondanks hun last…

het bottenmerg beginnen didgeridoo te spelen spontaan zonder een boodschap in hormonen, gebarentaal of tedere strelingen in lente spraak Tussen sprieten ontwikkelen zich rode tulpen, in elk grasveld één zodat het lijkt alsof in Den Haag Bomenbuurt, in zekere tuinen tussen het gras een wonder van rood is geschied op last…

He boertje van buren, eh...buten kun je je paasvuren niet bij je houen, de lucht niet te stuten zelfs midden in het land hebben we last!! Vannacht wakker door brandlucht, om 2 uur... jas aan of geen vuur bij buur, restaurant, ander pand... nee. 'k Belde politie over de lucht die zou komen kijken, zucht..…

Onderschat de diepte van de woordenschat op de lange duur als ik hierin ten onderga, een kansloze strijd tegen taal en tijd, denk je dat je alles hebt gehad vertil me aan de last van de loden- en de bodemloze letterkast, waarin het doel en weg wordt ondermijnd, denk ik zin van onzin te kunnen scheiden, zonder schijn van zelfingenomenheid…