Alle inzendingen over leegheid

Merkwaardig genoeg stoort me nog het meest de leegheid die er restte, nadat ik drie dagen lang mijn beste been had voorgezet. Een gelopen race langs wildplasstee en openbaar toilet. Darmen en blaas op hun nummer gezet, geen druppel meer en toch steeds moeten. De drang die bergen heeft verzet, hield me nu gekluisterd aan het bed.…

Het leven is niet enkel as en schuim, er is ook leegheid, er zijn doodsgezangen, weemoedigheid en uitzichtloos verlangen en tussendoor een rochel of een fluim. Terwijl de boeren BSE-vee ruimen maakt de chirurg weer een fatale fout. Er sneuvelt een hectare regenwoud en timmerlieden slaan zich op de duimen.…

Het gemis knaagt in versteende leegheid De miljoenen vragen zonder antwoorden Je eenvoudige uitleg, de taal van het volk die jij als enige zo prachtig kon verwoorden Elk jaar schrijf ik een gedicht voor jou gewoon, omdat ik 6 mei niet kan vergeten Je had ons land zo lief in zijn oorsprong Waarom die kogel…ik zal het nooit weten Je liefde…

Ik werd aangegrepen en tot tranen bewogen Toen kwam het lied dat ik zocht in mijn hart in mijn werk Laat mij alsjeblieft, Elena als de avond valt nooit vergeten U te danken Laat mij alsjeblieft, Elena nooit de leegheid ervaren van één dag...zonder U VUL MIJN HART... les mijn dorst... droog mijn tranen... Kom heel vlug...…

Ben je wel eens eenzaam kom dan in mijn armen Ik zal je met mijn eenzaamheid iedere dag verwarmen Voel je je weer leeg kom dan in mijn leven Ik zal je met mijn leegheid steeds bescherming geven Ben je pessimistisch laten we samen treuren Gedeelde smart is halve en opent nieuwe deuren Als je depressief bent huil dan maar met mijn ogen…

De zomer lijkt nog zó ver weg Wolken plagen de korenblauwe hemel Regen laat zich door de wolken druppelen De zon krijgt geen kans om zich te warmen De zomer lijkt nog zó ver weg Het zonlicht verscholen achter wolken Verlangen naar blauwe luchten Waar de zon ieder zal laten verwennen De zomer lijkt nog zó ver weg Stranden die in leegheid…

naar de Vlakte van Inzicht teneinde de wijsheid te zien, te beminnen ik bestijg duizend treden elk bekleed met een zinderende spreuk doch boven, geheel buiten adem aangekomen stel ik de fundamentele vraag is zoeken naar de Heilige Zin niet eindeloos peuren met een verroeste zaag ik zie uit over een wijdse vlakte met volledige leegheid…

En geest en hart, zij waaien droeve vlagen Van kille leegheid in 't verdord gemoed; En de aarde kwijnt; met haar gij, 't laatste goed Waaraan 'k mij klamp, gedenkend vroeger dagen.…

je voeten tenen krulden na applaus hatend klapten ze hun handen vergaten zelfs hun dank voor jou kwetsend schudden ze hun hoofden fluitend jouwden ze je uit je wilde ze meer warmte geven maar ze schreeuwden je de kou ogen blikten slechts jaloers zijn woorden haakten in je hart pijn die je toen voelde leek alsof de wereld je vergat leegheid…

klank soms galmen doet Tussen sterren in de leegte, Zinnen van begeerte ziet zingen steeds hun eigen lied ze klagen soms die woorden zo eenzaam in jouw noorden waar het ijs nooit smelt en de dagen niet geteld Het noorden licht begeerte Lach maar naar het licht flonker met je ogen zicht toe lach maar heerlijk zeer dan galmt in de leegheid…

hij eet zijn bruine boterham drinkt een kop thee en kijkt in zijn agenda leegheid troef de afspraak heeft hem niet bereikt: het wordt een mooie dag! hij pakt zijn jas en ook zijn tas voelt of de sleutelbos er is opent de deur en gaat op pad iets zegt hem er is iets mis: het wordt geen mooie dag!…

Ontvlucht Zondagse eenzaamheid, slenter door de oude binnenstad Zondag de kerkdag nu een spookdag die de stad verandert in spookstad Onwennig vult men hun hoofden met flauw vertier noemt het plezier Men verdringt achter vensters de leegheid van hun alledaags bestaan Zondags stil en kil rijk verleden treurt op de Utrechts Oudegracht…

Door der velden eindeloze leegheid ga ik om; In der straten, in der pleinen lege volten sta ik stom Onder 't vreemde volk dat luide op markten en in hallen leeft, De ogen bedelstar om iets wat geen van allen heeft.…

Ik weende niet toen ik u zag, Hetgeen daar lag, Het scheen zo ver en vreemd, En 'k wist nog niet die eerste dag De leegheid dezer leemt. Maar 'k wist dat ik u missen zal In 't klein getal Der vrienden, die ik vond, Het was zo 'n oude vriendschap al, Die tussen ons bestond.…

Zolang als ik leef Ik zal het blijven voelen In m'n slaap liggen woelen Ik weet dat ik van je hou En ik hoop dat dat weer terugkomt bij jou Elke dag, elk uur Bid ik God, vol vuur Of Hij ons weer bij elkaar brengen wil Want zonder jou is alles zo ongelooflijk kil Het gras is niet zo groen Het mooie van de mooiste bloem Is slechts leegheid…

Ik wil zijn waar ik nu ben en echte leegheid lijkt een goed begin. Het brengt jou dichterbij met je open hart. Laat mij maar dwalen in jouw hemelse nacht. Steeds dichter bij jou.…

groene wier en de koraalrif Een dier dat door het leven jaagt naar een gedachte vrede –een wanen in duizend duizendjarige sellen– gelijk een dier dat jaagt en aan zijn blinde vingers vindt alleen het herhalen van het gedane doen gelijk een dier zo zo zinkt het lood des zeemans Moest dit zinken langs uw ogen zijgen gij kende niet een groter leegheid…

Met de roerloze verschijning van zijn hoge statigheid, met de zekere belijning van zijn wasdom, uitgebreid op de stilte, over een hoeve rijzend of om een gehucht, is 't aanwezig in de droeve leegheid van de winterlucht.…

Leegheid staarde me aan, nog steeds kan ik met de term niet omgaan, dat een dode gebroken ogen heeft, want mijn pop, had achteraf dus: nooit geleefd!…

Innerlijk diep verlangen naar ware éénheid, niet een moment, geen fase van vluchtigheid, passie kent geen ommekeer, tijdloos zweven, ware liefde blijft achter, voelbare leegheid.…