Netgedichten

netgedicht (nr. 2.161):

Jouw duister zwart

De tijden in jouw duister
waar enkel woord gefluister
de koude stilte trillen laat
tot tranen kralen op ’t gelaat
waar heimwee van ’t gemoed
de klank soms galmen doet

Tussen sterren in de leegte,

Zinnen van begeerte ziet
zingen steeds hun eigen lied
ze klagen soms die woorden
zo eenzaam in jouw noorden
waar het ijs nooit smelt
en de dagen niet geteld

Het noorden licht begeerte

Lach maar naar het licht
flonker met je ogen zicht
toe lach maar heerlijk zeer
dan galmt in de leegheid weer
jouw zinnen zang van schater
en schittert gouden klater