Alle inzendingen over letters en leven

Zo naarstig als ik zoek Ik weet al hoe haar voorkomen is Dat heb ik ooit gelezen in een prachtig boek Hele bladzijden waren volgeschreven over jou Onbedoeld maar overtuigd veranderde ik de woorden Draaiend, hopend, dankbaar voor de geschreven letters Die mij toonden dat jij hier in mijn leven hoorde En elke nieuwe letter spelde mij je naam…

Laat alle letters staan! Die boeken, schots en scheef, bewijzen dat ik leef.…

Maar ‘t is niet dat jij de letters ziet. De dunne lijnen van dit kladpapier verdronken met de tranen van het afscheid. Vaarwel mijn liefste. En als er na dit leven, dit oneerlijke leven, nog een eerlijker of ander leven op ons wacht: Tot daar. Tot dan.…

Ik droom jouw naam in gouden letters netjes in krullen geschreven met randjes van puur zilver en laat het komen tot leven. De letters dansen in mijn hart totdat het vorm heeft aangenomen dan heeft het jouw naam gespeld en bezit van van mijn wezen genomen.…

duister en zijn sfeer o ja de heer of godin uiteindelijk is het een eer om te dienen aan het front niet die van oorlog maar dit leven zo lang zo kort.…

In de lucht weerklinkt het geluid van ganzen de letter die ze vormen tijdens hun hemelreis is meteen het begin van vergankelijkheid de zomer is dood leve de herfst…

Ik wil het wel uitschreeuwen het wonder van leven maar woorden blijven verstopt achter een brok ik ben veel te bang dat het leven naar mij schreeuwt en dat het wonder dan verloren gaat zo blijven woorden slechts letters neergeschreven op een kladpapier…

dit is wat ik bedoel op zoek naar een groter doel krijgt het leven smoel zo wint het gedicht aan betekenis... ik vind het in poezie letters maken woorden en die woorden verzinnen tot strofen de zin van het leven schrijf je zelf…

Ik droomde letters in het zand die ik daar had geschreven voor mijn lief de overkant waar heen jij was gedreven Ik droomde dat de zee ze nam tot waar zij moesten wezen en dan rolden op jouw land waar jij ze dan zou lezen Ik droomde zoete letters zand de zoetste van mijn leven en adem ze nog heel lang want jij bent voorgoed gebleven…

ik heb de lach gezien die in de schepping verborgen was op het meest intieme moment dat geboorte een eigen leven gaf de bezieling van schoonheid die in het goddelijke deelt de wereld betreedt letters zal schrijven op blanco papier over zijn leven hier…

ik letter de dagen zo gaan ze voorbij tussen de regels met pen rij voor rij dragen mijn woorden verdriet en plezier schrijven is leven op papier…

als de woorden niet meer komen blaast zij leven in mijn dromen waait zij letters in mijn geest als de zinnen zijn vervlogen kleurt zij zeven regenbogen maakt zij dichten tot een feest…

de stille gedachten in een klein gebied waarop men levende letters in het leven ziet stroomt langzaam samen tot een klinkend rijm aan de gedroomde grenzen van het zwijgend zijn…

Ik schrijf cijfers met een smaak met geur en kleur met bijsmaak cijfers met dimensie cijfers zonder ik schrijf letters woorden schrijf ik hele zinnen elke zin als een verhaal cijfer mij weg drie woorden waarin ik emotie vertaal…

zachtjes kust om al die witgekleurde letters in momenten van levenslust…

Daags weet mijn daadwerkelijke voeling niets te passen onder het beschutten mij letterlijk of figuurlijk gevat; ze loopt op de toppen van haar tenen door de plassen, wat betekent zij tot over haar oren in het klimaat schat.…

De kracht van slechts een letter kent alleen de zetter Is hij net Iets aan het zetten en laat hij de N-nen niet links liggen doch zetten dan zet hij door deze ene zet Niets en zichzelf buiten zet!…

letters dansen voor mijn ogen, buiten hoor ik de vogeltjes fluiten. zou ze hebben gelogen, ze kan haar gevoelens goed genoeg uiten. Waarom hier die stilte waar ik niets aan heb. Laat mij verdwijnen uit de kilte. laat me verdwijnen. Wegzinken in dit boek, één worden met de woorden en lijnen...…

ik voeg letters aan elkaar om mijn brein te verlichten soms heet dat schrijvend dichten of zo maar, een sprekend gebaar ik wil ze met leven bezielen opdat ze in woorden worden geboren scheppen in een beeld van schitterende eigenheid ik wil hen, met schoonheid toebedeeld, in gemeenschap bekoren vaak valt mij de gedachte te binnen…

Nader tot elkaar gekomen leren zij elkaar beter kennen eigenschappen, liefde en passie kleurrijk, vol, emotioneel De basis van deze liefde versierd met letters en leestekens, met woorden.…

De letters echter, lopen uit de pas. Ze zijn van vlees en bloed en klinken mede, Vocalen zijn gestut door grommen, sissen. Zij mogen alles autonoom beslissen. Geen mens snapt hun onregelmatigheden, Zoals daar zijn, het `is` en `zal` en `was`.…

waarom hang je de woorden niet over mijn schouders je draait ze toch om je draait mij om vindt me mooier wanneer ik ga neem je rug mee zeg jij de graten al mager weggevreten door het hierna maal ik heb je toe gesproken trouw gediend - veel liefs - heb je nog nooit verzonnen…

alleen mijn woorden weten niet de weg langsheen de rijst met ratatouille en worst ze blijven steken ergens in de borst- streek, breken stuk bij nader overleg of eigenlijk verdwijnt al wat ik zeg in de tomatensaus die wordt gemorst jouw letters los in de gratin gekorst bereiken niet mijn brug, mijn overweg ik leefde nochthans jaren…

haar boek geschreven in een warme golf van liefde hartstocht in elke letter op papier de vraag kwam laat me in je armen slapen zo vol vertrouwen blonk de flonker in haar ogen het tedere in haar stem de pen in haar hand volgde haar hartenklop wees mijn haven vroeg ze dat is de zin van mijn leven de wind fluisterde haar zinnen blad…

kuist, voor mij onleesbaar, kruist haar essentie in de ruimte tussen beider oren, moeite niet te vergeten, wat ik al bezat, bezetenheid mij omsluit, een kans behoedzaam de zinnen in de taal te zoeken, geleefd een stap terzijde doet, wordt het fundament in het verhaal verlegd, het brede spectrum tussen Goethe en moeder gans naar de letter…

Oude zwerver door het land der letteren hoor jij het vuur al knetteren waarin je spinsels hebt gegooid? Voel je je nu berooid of ben je blij? Alles op zij geschoven jouw letteren zijn nu voor de doven.…

in deze doolhof van letters zoek ik naar een gaatje om u een stukje buitenlucht te tonen of een kinderhandje dat hoepelt. ik kan wel schrijven akst mik strlos en bedoelen dat ik niet te spreken ben maar men zal toch binnenkomen ik moet verstaanbaar uw werkelijkheid ontvreemden als een zakkenroller.…

Iedere spartelende letter als vis vaak gevangen in vertroebeld water, het wijze net met wijde mazen bleek te groot, om daarmee nieuwe alinea's in te blazen, ketter tot in de schoot.…

In gedachten zoek ik naar zinnen, het is alsof de tijd mijn letters heeft geroofd. Ik kan de beelden niet stilleggen die dartel spelen door mijn hoofd, ik kan ze niet vatten om vast te leggen ze weergalmen in dat ene woord: 'liefde'.…

Cijfers en letters een uitdrukkelijk gebaar. In universele symbolen betekenen wij iets aan elkaar.…