Alle inzendingen over leven schaduw dood

aan tafel gaan om zichzelf terug te eten naar het leven ik zou het liefst bij een begraafplaats willen wonen omdat het daar nooit een dooie boel is!!…

Plaatsen die we ooit hebben bezocht worden in onze ziel verankerd. Mensen waarmee we ons verbonden voelen blijven ademen in onze herinnering. Mensen waaien waarnaar de wind het wil. Omdat momenten tijdloos zijn. Onmogelijkheden mogelijk. Ruimte grenzenloos. Stilte stil.…

Gij draagt een schone vlechte haar allangs uw lage leên… - Het is een trage dag voorwaar van weiflen en van wenen. Het is een lengende avond van mis-troosten en mis-prijzen. ’t Is of de dag niet sterven kan en of geen nacht kan grijzen… - Gij gaat mijn duister huis voorbij, verlangenloos en rechte; ik rade uw naakte, magre dij; ik zie…

voelde hij zich niet meer zo alleen, met al die schaduwen om zich heen. Ja, hij heeft wat afgefloten, zijn hele leven lang. Want hij bleef als de dood zo bang. En toen die eindelijk kwam, in 't donker… toen ging hij dood. Terwijl hij floot.…

zelfs na onze dood wil het geloof ons altijd blijven schaduwen!…

in de schaduw van de dood die de kleuren van het leven verlicht tot aan de horizon waar het verlangen wenkt dat het verzet zal breken lijkt de strijd om het bestaan gestreden als ik op het kerkhof van het even aarzelend mijn vleugels spreid voor een reis zonder einder de verre vlinders achterna…

druk maar niet meer op mijn deurbel vul mijn fles maar niet meer vanuit mijn doorgezakte stoel stap ik uit de kringloop van leven breekbaar als glas ben ik een mens in de volle maan neem ik afscheid misschien niet doodnormaal maar mijn leven op dood spoor voor mij hoeft het niet meer wil niet langer leven in een schaduw…

De rozen domen en dauwen ten avond, vredig-vroom; er waart een paarser schaâuwe om de kastanje-boom. De vijver blankt in dampen; de troostlijke nacht begint. - Ontsteek, ontsteek de lampe: mijn angst ontwaakt, o kind.…

De stille zonne daar ik zit, voor mijne woning, in de oude lijste van een groene en rode veil; van al de bloemen op mijn mond de milde honing, en in mijn hart van al de dagen 't vrome heil; een witte roze aan mijne krage, en voor mijne ogen de weiden en de Leië in lage zonne-brand; van mijne vrouwe in mij het zorgend mededogen, en van…

Bladeren spelen uit twijg ontwaakt schaduwen in niets ziende ogen lispelen een lied vol mededogen nu het beeld zich aan hun schaduw raakt Het groene kleed dat marmer siert geeft het doods grimas een lentekleur het koud witte lijf de valse fleur van bloeiend leven dat welig tiert Haar handen plukken het mossig bed krabbend als verdriet…

waarom verschuil jij je nog steeds in de schaduw van je hart waarom houd je het licht dat je zelf bent zo tegen de pijn van liefde is oneindig zo de liefde wordt ontkend zij vervreemdt je van het leven en alles dat je bent laat je liefde dus stromen gretig en jong door elke ader laat de liefde niet sterven in de dood niemand wordt…

zag de ogen samensmelten in een blik die aansprak mij te helpen alle kleuren zijn geweest het was hun geest die overbrugde wat onneembaar leek dimensies gaf aan wat begraven lag geen leven had gekend bij geboorte al was dood gewenst kleedde schaduw aan met opgestane licht bracht zicht op dagelijks bestaan ik ben herrezen om…

[Haiku] de laagstaande zon werpt boomlange schaduwen op doodse akkers…

Mijn hele leven. Vol van geluk, voor jou en mij. Jij. Jouw leven nam een eind. Verder nog bij mij vandaan. Alleen liet je mij. Jij. Jij hield van Gods belofte. Je gaf die ook aan mij. De hoop op eeuwig leven. Die belofte maakt me blij.…

" zonder mijn ogen te openen heb ik met 2 voeten tegelijk geremd de banden gilden als gekken, toen ineens doodse stilte mijn motorkap zat totaal onder de vrachtauto de laadbak was 2 cm van mijn voorruit verwijderd mijn schaduw had mij gered van een wisse dood hij is en blijft mijn redder in nood lieve schaduw vertel eens even ben jij…

" zonder mijn ogen te openen heb ik met 2 voeten tegelijk geremd de banden gilden als gekken, toen ineens doodse stilte mijn motorkap zat totaal onder een vrachtwagen de laadbak was 2cm van mijn voorruit verwijderd mijn schaduw had mij gered van een wisse dood hij is en blijft mijn redder in nood lieve schaduw vertel eens even ben jij…

Je lag te roken in je kist, zegt zij, En pakt een pan en bakt je dode hart. Je weet niet wat er is. Je zit al dagen Als een schaduw van je schaduw thuis. De dokter komt, betokkelt je contouren En vindt niets. Je bent het met hem eens. --------------------------------------- uit: 'Manieren van leven', 2001.…

als de tijd daar is na een mooie warme avond uit het leven glijden en hang na zonsondergang mijn aardse jas naakter dan naakt aan de kapstok van de dood…

als de tijd daar is na een mooie warme avond uit het leven glijden en hang na zonsondergang mijn aardse jas naakter dan naakt aan de kapstok van de dood…

In Elemangora is schaduw het meeslependste deel van het bestaan treiterend volgt dit spookbeeld overal vastgeklit smaller wordend tot ook in stilte de dood deze volgzame opslokt.…

Zoals schaduw bij het licht behoort zo leeft de dood binnen het leven voort. ----------------------------------- uit: 'De oude kustlijn', 2002.…

De manke voetstap van de doodsdemon sterft struikelend weg, terug; het leven roert zijn trom.…

gaan onze levens nooit meer samen gedachten zijn als dood verstomd, meegenomen ben je zonder mij te vragen naar het begin van helemaal mooie dagen hoef niet te weten waar jij werkelijk bent. in gedachten danst wat jij ooit was, verder als kleine puntjes licht ver weg als grote lichte schaduw ga je door de donkere dalen van eeuwig niets.…

Trouwe, grauwe dood, schaduw van het leven, die 'k purperzacht zie beven om zonnegoud en rood. Gij legt om vurige lijnen een donkerkoel gevloei; gij zijt de vrucht van elke bloei, de kroon der pijnen. Zacht voel ik u als nacht, als aarde die zal dekken, een moeder die me in sluimer lacht en niet mag wekken.…

Brede schaduws komen glijden, groeien, wolken volgend, aan, - heel de wijde groene baan zeilend af der weelderige weiden: zachte vaart, door niets gestoord, brede schaduws glijden voort. Alles staat vol lust geladen maar van moede lusten zat. Leven, dat genoten had, ging al dood in rimpelende bladen. Grijze schaduw wankelt aan.…

Weg is de eenzaamheid nu ik in jouw leven leef er is geen schaduw de duisternis is verdwenen het ongelukkig zijn is uit mijn lichaam verdwenen ik volg de weg die voor ons bestemd is om tot een hogere niveau te komen het verleden vaart weg zoals de dood in de nacht leven is elke dag een nieuwe start de lucht is weer schitterend…

Energie voor het nieuwe leven van het komende jaar.…

Als er leven is na de dood, heb ik één vraag van waarde, hoe komt men dan in vredesnaam aan de opmerking: "Hemel op aarde"?…

Het leven is vluchtig. De dood is in elk woord. Ik ben voortvluchtig, gevangen in het woord, ontsnapt aan het leven.…

Leven begint met leven, en eindigt met dood. Je begint altijd als kleintje en sommigen worden groot. Groot van lijf, of groot van geest, of groot door wat je doet. Je laat daarmee een indruk achter als een allerlaatste groet.…