99 resultaten.
Tweelingziel
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 477 De zwaarte die ik altijd voelde vervliegt
en maakt plaats voor
een alles overtreffende lichtheid
Ik voel me vrij…
Nalatenschap
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 242 dat wat je nagelaten hebt
is niet meer dat wat je me meegaf
't is geen bezit of zorgeloos bestaan
daar trachtten we niet voor te leven
nee, juist dat wat er niet over was
van onze mooie dromen
en zorgeloos elkaar beminnen
de lichtheid van bestaan
daar zal ik nu mee moeten leven
met halve liefde en een groot gemis
van niet alleen dat wat…
grootouders
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 1.241 het vrolijk dartelen
doet de ademzwaarte van zijn jaren
lonken naar de lichtheid van de jonge jeugd
ziet de kleinen plaats betwisten
op haar uitgedroogde schoot
om het genoeglijk leunen
tegen het verend boezemmos
spartelend achter tandentralies
onuitgesproken gedachten
hij weet zijn rijkdom
meer dan goud of diamant
dat daar liefdevol…
vergankelijkheid
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 212 de vergankelijkheid van woorden
geschreven op het natte strand
liefdes fantasieën in mijn dromen
bij het ontwaken wreed verbrand
magische gedachten onbeschreven
plots uit mijn hoofd verdreven
ik verwacht ook de glorieuze dag
dat mijn weten ontwaken mag
in de liefdevolle lichtheid van het heelal
slechts een trilling in de ruimte bovenal…
Existentiële vraag
gedicht
3.0 met 3 stemmen 3.250 Wat is er in de lichtheid
van mijn leven overdag
dat het betaald moet worden
met de zwaarte van de nacht?
Dat uit het hijgen van mijn
borst, uit dat moeras, uit van
mijn dromen de benarde damp
de kracht getrokken moet
voor lachen?…
Krokussen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 362 Ineens zijn ze daar weer: de tere tinten
die hart en ziel in lichtheid open maken,
die vreugde strooien als de sterren in een droom
en hier vertellen dat iets nieuws kan komen...…
Krokussen
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 456 Ineens zijn ze daar weer: de tere tinten
die hart en ziel in lichtheid openmaken,
die vreugde strooien als de sterren in een droom
en hier vertellen dat iets nieuws kan komen...…
Grijs.
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 465 aan het einde voor een nieuw begin
denkend dat veel verloren gaat
uit de verzameling tussen ons in
wachtend op een nieuwe liefde
in het witte schijnsel van verlangen
die het zwart van onverlichte passie
in een grijze kleur laat behangen
de neerslachtigheid beklemt
de lust van hartstocht ontwent
toch zal de wijsheid overwinnen
in de lichtheid…
Grijze golf
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 43 De grijze golf, verdubbeld
met de jaren,
Stemt ons tot nadenken en overwegen
De geest mag helder zijn -
is het een zegen
Om dagelijkse mantelzorg te plegen
Aan wie een zwak gestel heeft meegekregen
Een boomer speelt voor god
en zal gaan wegen
't Gewicht dat het bestaan
hem liet vergaren
Ondragelijk de lichtheid, zijn bezwaren
Het…
gewogen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 585 de god van de dood
legt de luchthartige
veer op de weegschaal
neemt behoedzaam het hart
plaatst het naast de veer
het hart houdt zich vast
Anubis schudt mismoedig
het hoofd:
hart je hebt zwaar
getild aan je bestaan
je legt teveel gewicht
in de schaal
enkel het hart, het vederlichte
viert de lichtheid
van de dood…
zoals soms...
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 279 zoals sommige woorden zwaar
kunnen drukken op je ziel
zoals stilte een pleister kan
zijn op een pijn die onrust heet
zoals het samenzijn je troost
geeft tot het barst
zoals de lichtheid van het bestaan
je soms nog zwaar op kan breken
zoals tijd van leven je tot
de dood aan toe op de hielen zit
zoals het vergeten van wie je was…
Een grote vierkante wasbak
gedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 4.615 Een grote vierkante wasbak
ergens in een boerenhoeve.
Ik draai de kraan open.
Het is een wonder dat hij het toelaat
hij die altijd alles heeft bepaald
de kapitein van een wrakke boot
in vreemde wateren.
Nu zwemt hij in die wasbak.
En hoe meer water er stroomt
hoe meer verwonde kinderlijfjes
erbij komen, ze drijven om hem heen
draaiend van…
Leysin 1988
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 343 Onhoorbaar in lichtheid
zeskantig verzuchten.
Bij middagzon brekend,
tot water vervloeien,
de boomwortels lavend,
de kruinen doen groeien.
De droom van de stilte
in daden verwevend -
de mens: man en vrouw zijn -
als sneeuw in de bergen
heel schitterend leven.
Uit: Herworteld leven, 1990…
Donkere maand
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 182 Het lachen om de lichtheid, het gezicht nog onbetraand
En toen was het oktober, ik weet nog goed hoe het begon.
De herfst had zich zoals altijd opeens een weg gebaand.
Voorbij die lange dagen, toen ik opstond met de zon.
De warmte is gestolen en het licht verdonkeremaand.…
Houd je touwtje
hartenkreet
2.0 met 10 stemmen 1.087 Wind waait wilde wapperharen
water fronst zijn diepste rimpels
wolken scheren flarden regen
blonde pluimen buigen diep
Toch blijf ik met lichtheid lopen
almaar denkend aan het touwtje
dat mijn hoofd iets omhoog trekt
waardoor ik balancerend zweef
Dat touwtje hou ik zelf omhoog
als mijn privé-marionet
beweeg ik me door…
Valentijn
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 70 Valentijnsdag
Een vriendin gehad te hebben
wiens ex Valentino heette
Dan vrienden hebben die
het zo’n beetje met mij vierden
Nu jou en mij
en met elkaar wel blij
Hoe lang dit spel
van jij en ik,
van heel intens
toch vrij
van 't mens-zijn herontdekken
van alle functies, alle plekken
De merel hoorde ‘k ook al vroeg
van licht en liefde, lichtheid…
Tuin der Lusten
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 2.768 mijn warme wens is
dat ik je vind
in dit lichtblauw labyrint
mijn rood gemoed
schaamrood op de kaken
doet me naarstig zoeken
opgewonden passeer
ik die blauw stralende
lichtheid van jou
sporen van een rein verleden
ik ploeg door je gele
afstandelijkheid heen
struikel over je opgelegde
paarse spiritualiteit
tot ik je zie verschijnen…
Een sliert herinneringen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 470 Een sliert herinneringen
en alles gaat voorbij
maar hier en nu vol adem
en lichtheid soms en ernst.
Het deint en schommelt verder
maar laat zich niet bedwingen.…
Hoofdpijn
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 1.349 Weg de lach, weg de lichtheid van het leven,
waar is zelfs mijn goede zin gebleven?
hopelijk straks beter...
en opnieuw wat zin,
wat verkwikking voor heel even.…
Herfst Festival
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 1.156 De verandering kwam niet geheel onverwachts,
een maskerade in gedoodverfde kleuren
verschenen door schaarste in het verschiet
bladeren gehuld in geleefde geuren,
nog onbekommerd warm uitgedragen
in ondraaglijke lichtheid van het bestaan,
beroeren stralen deinende kruinen
de top van de kleurenpracht bereikt
het uitzicht verbluffend.. een…
voor Michaela
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 95 op
het kleine weerloze lijf
zo vaak verwond
maar niet verslagen
droomt ze van
de dansende fee
trappelend slaat ze
haar krachtige veren uit
moeizaam en vastberaden
ontstijgt ze de zwaartekracht
in de vlucht strijkt
de wind langs
haar vleugels
en doet hen zingen
zwevende zwaan
je danst de sterren
van de hemel
je viert de lichtheid…
De feiten
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 63 Vannacht werd ik overvallen,
door de lichtheid van de dingen.
Overvallen door heldere gedachten,
die zomaar kwamen en weer gingen.
Zo ging het altijd en zo gaat het nu,
en zo zal het altijd gaan.
Dat wij geen gedachten zijn,
maar alledaagse werkelijkheid.
Dat wij lichamen zijn,
die ademen terwijl wij slapen.…
Meren en poelen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 153 zwartgalligheid
zijn somber o zo diep
verleid je niet erin te zwemmen
geen bodem die je daarin ziet
haar doel is al zuigend
jouw levenslust te remmen
je verdrinken in verdriet
Zoek liever die kleinere fijnere poelen
die heldere koele klare
ze zijn niet zo bodemloos diep
zij zijn de juiste de werkelijk ware
die het opperbest met ons bedoelen
hun lichtheid…
Licht lichaam
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 519 vergeten
de wind fluistert
de bomen ruisen
de huizen, zelfs de huizen…
hoe je op je tenen
jouw lippen
de mijne
jouw lichaam
tegen
en nooit was ik lichter
mijn naam vergeten
sprakeloos
je mond
losgescheurd
op je eigen benen
gaan staan
je eigen weg
gegaan
en ik hier
naamloos
woordeloos
zwaar van het verlangen
naar zoveel lichtheid…
Gegoten in brons
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 33 Gegoten in dons
vingertoppen
vertraagd zichtbaar
bewegende contouren
associaties in het wezen van de huid
in rillingen zonder koorts
diagonalen over de tong
die schrijden over de treden
van de ruggengraat
hoop leidt ons over de levenstrap,
in de lichtheid van de bron,
een geconditioneerde odyssee
door de hersenen van mildheid,…
Vuur in de nacht
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 691 Met ongewone lichtheid
smelt de nacht in mijn ogen
en verdwijnt gelijk een vroege vogel
aan de horizon. Varend op de sterren
vraag ik mij af
in welke ademtocht de opgang ligt.
Bij welke maan kom ik thuis
is het te beschrijven een verhaal
waarin as in water veranderd.…
De zwaarte eraf
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 517 ik vertilde me
mijn lange leven
aan wat de liefde is
of liever nog: dat wat ik dacht
dat hij zou moeten zijn
tot mijn verdriet
ging in mijn meisjesjaren
de lichtheid al mijn hart voorbij
want niets was slechter
dan riskant te leven
en hachelijk was het
later toen ik ouder werd
om de liefde niet
heel serieus te nemen
of
erger nog…
een streep licht
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 78 kleurt vaal
oranje in het licht van
de ondergaande zon
aan de hemel
verschijnt een donkere
dreigende wolk
we wachten op het
langverwachte kind
het vervlogen
weemoedige lied
de laatste adem in
het schaarse licht
kan eenzaamheid
zonder kloppen
binnenkomen
kan verdriet uitbotten
tot schoonheid in
de schaduw
mogen rust en
lichtheid…
Vijf voor twaalf
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 205 Beneden weet ze alle mensen
en ze kent ze
de druktemakers
de jaloersen
de betweterigen die ze niet
zo goed verdroeg
De tegels van hun wijsheid
liggen in scherven
aan hun voeten
Balancerend op het vinkentouw
loopt ze - zichzelf trouw -
een stukje met de maan
en laat het gaan
Eén voor één laat ze haar
veren vallen
genietend van de lichtheid…
Schaduwland
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 231 witbleke zuigt er hartstochtelijk
de kleuren van kindergezichten
terwijl een molen stil en star
de uren naar de einder waait
Alle dagen zijn daar deuren
naar eindeloze wegen die
zonder bestemming voort waggelen
op weg van eergisteren naar
de welvingen van 't onaantastbare
Struikelend over gebalsemde lijken
scheppen we een ondraaglijke
lichtheid…