Alle inzendingen over lichtheid

naar een lichtheid van dagen die wij niet kennen in het hier en nu van later moet je toch bekennen dat ook daar het licht vervaagd wandelend door tuinen, dor en verlaten vallen er gaten in een zwervend bestaan vanuit nergens, schrijf jij met liefde...naar huis uit grenzeloos verlangen in vrijheid gevangen aan die overkant van…

Als gouden spetters zeewater, de lichtheid, maar ook het overwinnen van goden(doden). Ik wil je niet beledigen, ook van jou mis ik iets, dat is mijn mond op de jouwe, de eeuwige kus, waar woorden vervlogen.…

stilte tussen de woorden en een paar penselen is alles wat ik nodig heb in het klaarduister wil ik jou schilderen de donkere schaduwen verdrijven we naar de achtergrond bang ben je om te verdrinken je houdt van roze van springen op de trampoline en van jarig zijn en natuurlijk niet van ruzies in het helderdonker schilder ik de lichtheid…

Ach sirene ach en wee... Je weet net als ik dat het rijmt op de zee het lied van de einde loze dei ning van de golven en als de zon straks wordt bedolven dan licht één een lampion van duizend kleurig vermiljoen maar niemand weet wat al die tinten met een ziel kunnen gaan doen…

neemt ons de maat, verstoort de bedoelde contouren van een nog uit te vinden toekomst mistige verten in het landschap van het ongewisse., beelden verstrengeld, in luiheid niet te onderscheiden in de tweedeling van gedachten, hun schaduwen reiken steeds verder uit elkaar onder de maskerade van de maan toch hadden we de tijd en lichtheid…

Dingen gaan samen: Jou, trouw, wou, rouw, hou van jou Een steeds opnieuw weer beginnen iets in jezelf overwinnen Stapje voor stapje, het leven geen grapje Maar toch kun je op sommige dagen lichtheid voelen, als word je gedragen Dat gevoel hebben tussen alle gewoel van de wereld, tussen de bende ellende Want altijd komen bloemen en…

Als een wolk van zalige ogen, Uit het land waar 't eeuwig zomert Opgevangen in de teerheid Van matzilvren spiegels, hangt het Wonder van de goude middag Over winterzee en -stranden, Aureool van weinige uren Om de lichtheid onzer ogen...…

Vandaag van werk naar kamers toe is er een lichtheid in mijn ledematen. Ik ben niet onbekend, uit wat ik doe blijkt onderling verband, ik werk de maten die niet groot of klein meer lijken. De tijd bepaalt zich niet tot ongenoegen, het lichaam is hier niet met angst te vergelijken, waardoor ik ondervind dat men zich in kan voegen.…

Een rookmachine spoot de lichtheid onherkenbaar, maar ik zag ze wel, de op en neer dansende spoken. ik kneep mijn ogen en mijn lichaam dicht. Nu nog pleegt men mij te noemen: zonderling, gesloten. ---------------------------------- uit: 'Het ei in mijzelf', 2005.…

Bladeren vallen zich niet dood ze dwarrelen naar benee hun lichtheid breekt hun val Wolken als lood – zo zwaar vallen nooit maar drijven voort heel tevree water moet stromen en ooit zal het stilstaand in een doodlopende sloot levenloosheid tegemoet dromen licht wordt afgewisseld door nacht tot de nieuwe dag haar weer weglacht de afspraak…

Mensen zijn zo veel, van goed tot kwaad in het museum van d' eerste kwarteeuw levend in denkbeeldige spagaat vol blauwe dromen in memoriam hier zijn echter geen zomervogels meer De nachthemel glijdt met lichtheid beladen en werpt een glans na natafelgebeden op Allerzielen over 't hete zand een heksensabbat, pracht der volle maan…

we hadden tijd en de lichtheid van ons hart uit het lichaam verraden, is liefde de vorm die men levenslang meegeeft aan een komend afscheid, een laatste kus die de schijn doorboort?…

waar je loopt dwarrelen lentebloemen keert wind heel zacht de kleuren om zo dat jij lacht willen ogen je blikken zoenen in een speels contact maar jij ondeugend weert het losjes af ik weet de lichtheid van je zorgeloze tred bewonder het vertrouwen dat jij in anderen hebt maar zie handen in gebed te vaak ben jij afwezig in vergetelheid…

Alsof de dagen niet steeds sneller gaan, alsof we ronddartelden in een tijdloze cocon, waarin alles een lichtheid krijgt, die ook de dag nadien, 30 april om precies te zijn, nog helder maakt, nog verder dromen doet, nog even voordat de weemoed alweer het hart belaagt.…

'Tederheid' dacht ik je te noemen, zoals je in de lichtheid van het moment schrijnend je mond drukte op mijn huid in stamelende onhoorbare zoenen... Maar je lijkt het meest op de lucht hierboven op het spel van buien licht en donkere wolken met tussen in weifelende schemering die ons van elkander scheidt.…

we onttrokken tijd en gave aan de lichtheid van het hart uit elk lichaam verraden, is liefde de vorm die men levenslang meegeeft aan een komend afscheid, een laatste kus die alle schijn doorboort?…

beeldflarden, lui verstrengeld, het individu is niet te onderscheiden in de spiegeling van gedachten, schaduwen brengt ons dichter en weer verder van elkaar, onder de maskerade van de maan maakt de kuisheid lichter, neemt ons de maat, verstoort contouren van het hart vermomming van de toekomst we keerden de gaven en de tijd in de lichtheid…

tijdgenote dat dromen kruidt voor de ’eigen haard in tekens van taal als een open boek zonder schaduw stil lees ik, jouw licht blijft achter de stilte van iedere dichtregel hangen in mijn hart warm zachtwarm, enzovoorts vrouwelijk vredelievend eer ik uw naam (zoals dat heet) geïnkt op papier voor jou van mij waar poëzie niet zwijgt als lichtheid…

Hemeltergend schoon ondraaglijke lichtheid des bestaans Paradijselijke rijkdom reikend tot groots puur fraais. Koningin blij vrij niets evenarend, majestatisch Hoogste hemelen wenken, energie borrelt op zo statisch. Prinses in dromenland me wanend Hete tranen vloeien biggelend tranend.…

Van de dokter mag ik geen wolkentoetje dan leef ik minder lang Vastberaden legde ze haar grijsbenige hand op de stapel bontgekleurde wolkentoetjes in haar winkelwagen Een opstandige glans In haar bleekblauw broze oogopslag Mijn broer is ook al zo zo goed als dood Ze maakte een missie van haar ongehoorzaamheid…

voile van de bloembedden los een lelie pronkt met haar ontluikende decolleté loom en gedwee slaat zij haar jurkje open op haar volle rode lippen valt een zware dauwdruppel lillend valt haar mond open haar orgaan knikt even hitsig op en neer geheid een ja de liezen reeds vol nectar en de eerste bijen zwermen bereids om zoveel lichtheid…

ontmaagd haar dromen verjaagd haar veiligheid belaagd haar liefde vervaagd die nacht zou langer duren dan de dagen van een jaar veel nachtmerries te verduren iedere man beangstigde haar welke dader kan nog leven met dit duistere schuldgevoel wie kan zoiets vergeven als men begrijpt wat ik bedoel misschien alleen het meisje in de lichtheid…

Een hechte vriendschap heeft geen ander streven, dan verdieping van beider geest, een hoger doel van het leven waarin het goed vertoeven is, een band, die verder reikt dan de openbaring wat eerder is geweest, wordt empirisch spiritueel zonder enige conventies, met als enig doel de lichtheid op te nemen, te laten rijpen.…

Lampen, de lichtheid van het bestaan Licht over de gehele wereld Hoeveel jaren korter zal de aarde leven Doordat overal die lampen branden Op straten, in winkels, in de cafés, de bordelen. Zien zonder te kijken, meer licht, minder waarnemen Niet meer voelen, geen geur Al die computers Geen gevoel, wel "contact" Geen aanraking.…

Ik zoek het hogerop , mijn ambitie ligt aan de wereldtop, ik bestijg de bergen en de Eiffeltoren bovendien, ik verkies de lichtheid van het leven, dat was me daar beneden niet gegeven, ik ben met het oude geloof besnaard, ik weet niet of ik nog wel aan de oppervlakte aard.…

Om de lente te voelen, associatie met de gevleugelde lichtheid van een vlinder die alle harten bespeeld Om verleid te worden door een veilige Vanzelfsprekendheid, niet in afgewogen hoeveelheid wordt verspreid en gedeeld.…

In de ochtendzon, o sole mio verwijl ik bij voorkeur privé matineus in mijn hangende tuin achter muren van mijn haus am see in d'azuren poel van morning glory en de aquamarijnen salon Pas demoiselle, pas de quoi c'est pas de problème pour moi geen vreemde eend in den vreemde bohémien zwerver doch geen nomade Met vrienden en maîtressenharem…

ik zag je op mijn pad naar benee mooie steen ik neem je mee in de broekzak van mijn reis meer dan 50 tinten grijs en prachtig van mij zacht en warm ben jij je duwt me, draagt me naar het zonnige dal duikgewicht in mijn vrije val ik tors je mee op mijn pad omhoog de lichtheid zoals libelle vloog lijkt nu bevroren in de kou meer dan 50 tinten…

laatst kwartier van onze metgezellin maan schimmig in halfduister landschap, desolaat verlaten klaagzang in de laatste zeven woorden in 't laatste quadrant wanhopig bijkans machteloos hangen onze relikwieën in de mist van roestig bruine esdoorn- eik en beukentak geven ons ten lange leste over aan de kale bodem, de ondragelijke lichtheid…

De king, de pelvis, sting en chaka khan Een vleugje vrijheid in Azerbeidjan En alwie jong is in Afghanistan Kijkt mee op tiktok naar Mats modderman Ondraaglijk toch, de lichtheid van 't bestân In Pakis Kazaks en Tadjikis tan…