57 resultaten.
Een valse toon
netgedicht
4.0 met 26 stemmen 131 schaduw opent
geen deuren
als lichtval de
toegang verblindt
jij had dat als kind
al want in een stralend
arriveren schudde
niemand eigen veren
zij pikten allemaal hun
graantje mee op het
feest van gezien te worden
op te vallen tussen alle
toch had ook jij zo
af en toe een dipje in
het glanzend aureool als
een valse toon…
jouw schoonheid
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 684 jouw schoonheid, sierlijk ontleend
aan de broze teerheid van bloesem
ontwakend in tijd van het uur van puur
pogend te blinken in het spoor van elegantie
schoonheid wat simpel speelt op de achtergrond
in de transparantie van zachtheid
bespeeld met jouw deinende ogen in een lichtval
van begeerd geluk, reikend over de horizon…
Veluwse beek
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 62 Veluwse beek
In gemoedelijke natuur
Waar rust heerst
Nabij een verlaten kreek
Flonkerende lichtval
De beek op weg naar het dal
Merels zingen
Een juffer dwarrelt voorbij
Stroom maar
Neem het mee naar binnen
Rust stroomt je tegenmoet
Door zachtheid van oevermossen bevangen
Kolossale beukenbomen al eeuwenoud
Iedere keer voelt het beeld…
Schaduw
netgedicht
1.0 met 101 stemmen 46 ik heb me
zolang als
ik leef altijd
veilig gevoeld
als mijn schaduw
maar bij mij bleef
omdat hij aardig
op mij leek
ook al waren
de proporties
door lichtval
en spiegeling
niet altijd mijn
werkelijkheid
toch kijk ik nu
wat vaker om
als ik het
snel doe dan
lacht hij erom
tenminste dat
zie ik of denk
ik te zien het
blijft af en…
schaduw
netgedicht
3.0 met 127 stemmen 42 ik heb me
zolang als
ik leef altijd
veilig gevoeld
als mijn schaduw
maar bij mij bleef
omdat hij aardig
op mij leek
ook al waren
de proporties
door lichtval
en spiegeling
niet altijd mijn
werkelijkheid
toch kijk ik nu
wat vaker om
als ik het
snel doe dan
lacht hij erom
tenminste dat
zie ik of denk
ik te zien het
blijft af…
Heb je schaduw gedragen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 109 jouw lichtval
inspireerde me
jij mijn godin van glas
in het koele blauw
van zelfverzekerdheid
met roodwarme handen
die in subtiele strelingen
mijn koude huid
s-nachts deed branden
heb je schaduw gedragen
zonder te vragen
mezelf gekoesterd aan jou
tot de kleuren verschoven
jouw verborgen diepte
langzaam naar boven kwam
en ik…
"De zon schiet gaten... ",
netgedicht
2.0 met 13 stemmen 288 Katten van de maan,
jacht op de zonsondergang,
lichtval blijft bestaan.
Graven geleden,
was de aarde nog één tuin,
nu een Fata Morgana.
Licht zichtbaar in leegte
op de grens van het duister,
door onzichtbaarheid.
Ziener met één oog
tovert blinde tekst omhoog
bloem van gedichten…
Morgendeken,
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 114 Blouse in de warme wind
gevuld als bollend zeil,
bezeilt de zon , haar maan
tussen huid en hemel,de
eclips van het bestaan
ontstaat de blozing van een
omhelzing, kom in de armen
van het windekind wat tussen
witte donzen en naar naakte
wolken voert zich tot een speelse
lichtval om de monden spreidt,
de bron van oorsprong tot een
brede…
De cederallee
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 129 Behoeden voor wat schuilt en spiedt en dreigt
Maar beuken zijn het: neigend naar het veld
En reikend naar de lucht, een legioen
Van overmoed dat zonder blik of blos
Ons voorhoudt dat het eeuwen overstijgt
En in oktobers late middagzon
Valt stofgoud van de droge bladerdos
November waait de eerste takken los
Het leven wijkt nu met de lichtval…
Vormen gaan voorbij
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 20 's Avonds zijn de duinen vlak
en drassig watergrauw
struiken worden donker
zwemen rood en blauw
Alles verliest vastheid
land lijkt zee en zee op land
in ijle golven schemerlicht
stolt water tot tinten zand
Wolken lijken een massief
en bergen zonder maan
een nachtzwarte hemel
waaraan geen sterren staan
Ideeën zijn levensecht
vormen…
Laat mij
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 643 verspillend zijn
aan blauwe neveldraadjes uit je mond
het grensgebied overschrijden
trots en troost nergens laten
Laat mij één keer onverhinderd zijn
van overdenken en heroverdenken
schaamteloos alle intieme nederlagen
verdragen zonder ontkennen
Laat mij één keer verkwistend zijn
met je lichaam je alles lichaam
liefde en schoonheid de lichtval…
Wat ik niet weet
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 254 [kan ik ook niet schrijven]
wat botweg, voor jou een platitude
in een wereld die transparant staat voor
je eigen ik, een ik zonder vorm
met wel een tijdlijn waaraan je bestaan
zich bedient aan de rafels van jouw
eigen gestopte sokken
in iedere lichtval
verzwijg je weer een dictee
jij tekent de leegte in
een door jouw gefantaseerde wereld…
Late guldenroede
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 97 Men loopt zo gauw voorbij
in herfstachtig najaar
aan wat uitgebloeide takken
in een groepje bij elkaar
vergankelijk geworden
kleur verliezen, broos
staat het stil, wat triest
komen uit de mist in zicht
van zachte lichtval
en zie....
hoe een spinnetje ontdekte
de ragfijne takjes
waaraan het zijn webje spon
en kijk...…
Fataal
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 152 Er is een geest
Die deuren sluit
Hij is onzichtbaar
Opeens zegt hij het is uit
Ik heb een sleutel die iedere deur kan sluiten
Ieder huis kent
Van binnen en van buiten
Verweven met ieders verhaal
is een ontmoeting
Met deze geest
voor ieder fataal
Het kan aardse deuren sluiten
In een lichtval
ongekend
De mens
Treedt door de deuren
Van…
op jonge leeftijd
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 45 het is nog geen voorjaar als hij
zijn jas dichttrekt en zijn reis vervolgt
-grappig hoe de lichtval steeds opschuift,
de aarde lijkt wel dronken…
GEZICHT OP GRONINGEN
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 724 Dan plotseling breekt uit de wolkenvegen
een verre lichtval naar omlaag en tegen
een gouden kim staat tintelend de stad.
Verbijsterd zie ik over 't weiland gloren
een spiegelende ruit, het koper van de toren,
het hoge koor, de muren glansomspreid.
Er zijn daar in vervlogen kindertijd
verwachtingen zo veel en schoon geboren.…
Ontrouw
hartenkreet
2.0 met 29 stemmen 9.460 aan jou mijn toekomstige vrouw
jaren spoedden zich voorbij
de eeuwige belofte leek verloren
door ontrouw en waar jouw hart gebroken
restte mij nog slechts de eer alle liefde
van wat eens ons toebehoorde opnieuw
toe te laten bloeien in het dal
van spijt
Jij vergaf zowaar ik weende en verdronk
in eigen tranen beloofde ik voor altijd
jouw lichtval…
De zomer kan me gestolen worden II
gedicht
3.0 met 31 stemmen 9.065 Er loopt een lichtval van woestijnzand
Vanaf het doopvont van gebeitste vroomheid
Naar de verveling van het schaduwdal.
---------------------------
uit: 'Jaargetijden', 2000.…
De zomer kan me gestolen worden II
gedicht
3.0 met 20 stemmen 9.066 Er loopt een lichtval van woestijnzand
Vanaf het doopvont van gebeitste vroomheid
Naar de verveling van het schaduwdal.
----------------------------
uit: 'jaargetijden', 2000.…
In de ochtend
gedicht
4.0 met 7 stemmen 7.133 Verwondering over de matte lichtval
van deze ochtend, vol kersen en kleine regen.
Aangekleed, gekamd, maar wat ik doen zal
is mij nog niet gezegd. Dan zacht bewegen;
muziek die neerdaalt uit een instrument
waarop ik lang geleden heb gespeeld.
De klank verstoort mijn evenwicht.…
Ontpopping
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 280 Wist niet wat te maken
Kreeg een metallic blad
om op te schilderen
Eerst wat ronde veegjes
Daarna wat schuine strepen
Bleken vleugels van vlinder
lichtval bepaalt de kleuren
Toen 't verhaal verteld van Adam
Filmhuisfilm over Marokkaanse moeder die haar komend kind
niet houden wou,
de tijd elders doorbrengen zou
totdat het kind geboren…
Midden in de nacht
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 612 De alcohol verdampt niet langer
maar trekt reeds door mijn aderen
slechts een dampend theelichtje
doorkruist de lichtval in de nacht.
Ik voel me niet op mijn gemak
in dit lied mis ik het ritme
na het uitdrukken van mijn sigaret
sluit ik mijn ogen voor het leven.
-midden in de nacht-…
Verandering.
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 244 Anders zijn de wegen, een gezicht,
lichtval en de schaduw.
Jouw lach, woorden, het verhaal,
de taal gesproken en geschreven.
Anders is de wijze van spreken,
betekenis, de geschiedenis, de
ontwikkeling van een kind.
Alles wat elkaar uitéén drijft en
verbindt.
Anders is de stemming, de tram in
de stad en het lesrooster op school.…
Praat me niet van schilders
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 2.190 Het prachtige haar van Renoir
Met die zweem van rood
De lichtval van van Rhijn
Alles doofde en ging dood
Ook Toulouse-de Lautrec
Quassimodo van het penseel
Die liet weinig van Parijs
En van haar liefdes heel
Henri Matisse ruziede met Seurat
Signac’s tranen druppelden op het linnen
Wie dronk er van ‘Buffets’ cognac?…
De laatste roos
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 290 De laatste lichtval tussen bomen, de vogels en drinkbak.
Het laatste restje leven.
Ik heb er al die tijd goed voor gezorgd, dat wist ik
en dat wìlde ik.
Nu het loslaten. Voor altijd loslaten van deze schuilplek.
Om te gaan staan in het volle licht!…
Heden de dag
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 94 Daarom; men stilt zich met een nieuw dressoir,
de juiste lichtval en een broodje vlees.
Om de hoek verkopen de mokkeltjes het melken
van de vrees, hoort men het ontijdig kwaken.
Haast in tranen speelt men zich af
in het openbare en vooral ook na het glas.
De fles is leger. Men bevindt zich gaarne tegen.…
ik wou dat ik twee burgers was (dan kon ik samenleven)
gedicht
3.0 met 44 stemmen 17.910 en dit is mijn gedicht, komt u binnen
let niet op de galm, wees niet bang
laat ons beginnen in leegte
welkom in mijn krater van licht
ooit kwamen wij samen, u en ik, weet u nog
koel leefden wij op in de glans van een roemer
onze schaduwen als helder kristal
onze roem even terloops als de lichtval
op de brief van een windstille vrouw
goudbestoft…