Hartenkreten

hartenkreet (nr. 16.139):

Ontrouw

Wat ik eens beloofde was trouw
in harten voor elkaar als eeuwig
en wij pasten ringen voor duizend
ogen door het glas gaf ik al mijn
moed aan jou mijn toekomstige vrouw

jaren spoedden zich voorbij
de eeuwige belofte leek verloren
door ontrouw en waar jouw hart gebroken
restte mij nog slechts de eer alle liefde
van wat eens ons toebehoorde opnieuw
toe te laten bloeien in het dal
van spijt

Jij vergaf zowaar ik weende en verdronk
in eigen tranen beloofde ik voor altijd
jouw lichtval te zijn waar de schaduw
van je pijn een stukje glimlach had
genomen