559 resultaten.
Huwelijk
gedicht
2.0 met 94 stemmen
98.467 We zullen een lief lichtblauw
dienstmeisje voor je kopen
en voor mij een roerend roze
huisknechtje
's zondags gaan we met ze wandelen
aan het lijntje.
-----------------------------------------
uit: 'Gebruikspoëzie', 1978.…
Marriage de raison
gedicht
2.0 met 116 stemmen
87.467 Elk huwelijksbootje
telt maar 1 reddingsboei,
zeggen ze: de liefde.
Bijgevolg, reken maar uit,
kom je met z'n tweeën
dan meteen al mooi 1 reddingsboei
te kort. (Wat nu, zei Pichegru:
valse start?)
Wees daarom zo verstandig
bij het aan boord gaan
minstens ook 1 zwemvest
mede te nemen: met het oog
op beider lijfsbehoud
op de woelige…
Liefje
netgedicht
3.0 met 4 stemmen
86 we varen op een zee van tijd
het strenge vaderland ligt achter ons
we zijn ervan bevrijd
de kinderen
met goede wind verzeild
gekoesterd en geklonken
en waar de diepte is gepeild
de bittere herinneringen
in zee gezonken
ik heb je in de bloei gekend
jij zag mijn wilde streken
en gaandeweg werd onze horizon
vanaf dezelfde plaats bekeken…
DE POORT GESLOTEN
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen
153 'DE POORT GESLOTEN
MAAR DE GLEUF BLIJFT OPENSTAAN'
is een gemaakt gezegde van mij als bedenker
Met de poort doel ik
op seksuele geslachtsgemeenschap
en met de gleuf
de portemonnee
Zeg maar
de seksualiteit versus de liquiditeit
Het komt natuurlijk ook voor bij mannenrelaties.
De pulppublicaties staan er vol van.…
Nooit
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
97 Wist je
dat toen ik ooit
nooit maar echt nooit
twijfelde aan jou
Toen ik ooit nog niet kon weten
wat ik nu nooit meer zal vergeten
Wist je
dat wij nooit
nadachten over ooit
We zijn er nu
we zijn in ooit
en nog lang niet voltooid
weet je wat
mijn schat
eerdat
nooit meer ooit wordt
zullen we nooit vergeten
wat we ooit hebben…
HAAR BRUIDSKRANS
poëzie
3.0 met 16 stemmen
3.130 De krans van roos en leliekelken,
Gevlochten voor uw bruine vlecht,
Werd op uw doodkist neergelegd,
En zal verwelken.
Gij zelv’, die neerligt in dit stof,
Aan worm en made prijsgegeven,
Verwelkte bloem van onze hof!
Gij zult herleven.…
[ Ze lijken vertrouwd ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
63 Ze lijken vertrouwd,
maar huwelijksrelaties --
zijn een mysterie.…
MARRIED AT FIRST SIGHT
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen
330 ‘Married at first sight’
Een moderne actuele
Onderhoudende wijze
Van uithuwelijken
Ik sta erbij, ik kijk ernaar
Ik denk er wat van
Ik zeg echter niks
Ik laat het gaan
Niet de ouders bepalen
Maar de wetenschap
Voorspellen, dokteren
Een schappelijk huwelijk
De voltrekking is
Als een sprookje
En als het mis gaat
De scheiding ook…
Dieuwertje
poëzie
3.0 met 21 stemmen
2.617 Dieuwertje! heugt je nog de avond voor Paas?
Eer ik je vragen ging, stapte ik in mijn plaats,
Mijn woning, mijn schuren, mijn stal nog eens om,
Vast peinzend: tot alles is zij wellekom.
Wit van de hagel, maar warm trots de kou,
Haalde ik de klink op: jij zat bij de schouw;
Ik lichtte mijn mantel; jij wierp op het vier
Een mutserd, en 'k dacht…
lief
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
185 je bent ergens neergedaald
ergens in mijn lichaam, je
bent mijn hart die de
delen voedt waarmee
ik me mensch mag noemen
we zijn één en toch twee, eigenlijk
maakt dat drie, doch wie die
derde is - ach ik kom die
persoon wellicht tegen
in mijn dromen dewelke
de fantasie passeren
waar ik me grootmeester
in mag noemen
lief, hoe lieflijk…
VERGETEN GLORIE ??
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
189 De stille stilte van een enkel ogenblik
laat mij naar mijn gisteren toe dwalen
Het verleden zorgt dat ik welhaast stik
als ik terugdenk aan al de diepe dalen
Het vele wachten op mijn meisje lief
die als regel alleen van overspel leeft
Mijn ‘lieve schat’ bleek erg primitief
tijd heeft haar thans voorbij gestreefd
Op een donkere avond…
ZESENVIJFTIG JAAR GETROUWD
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
121 Aangezien ik enige tijd in het ziekenhuis heb doorgebracht heb dit gedicht pas nu kunnen plaatsen. Op 27 januari had het moeten worden geplaatst. Doch dat lukte niet Hier is het nu dus:
ZESENVIJFTIG JAAR GETROUWD
Na een zwaar halfjaar hebben we rust
die laatste loodjes wogen zeker zwaar
Na de brand werd bij ons veel geklust
doch eindelijk…
Domino
gedicht
2.0 met 269 stemmen
112.918 Er zwemt een barst door het huis
Niemand die luistert
Uit de schaduw groeien schaduwen
in het onderwaterlicht
dat passerende auto's werpen
op de muren rondom het bed
In de diepblauwe stilte
herhaalt een jongetje lipzacht
al wat gezegd is die dag
en stopt woord voor woord
de gaten in het geluid
dat huwelijk heet
De vloer golft
De…
NIET ZONDER VRAGEN.
poëzie
3.0 met 35 stemmen
8.043 Gij wenst een echte Wijf, gij wenst te mogen trouwen,
Gij wenst (gelijk het schijnt) uw huis te mogen bouwen,
Gij wenst en anders niet. Maar lieve, zeg een reis,
Wie trouwt’er in de droom of in een dom gepeis?
Het vrijen eist verzoek. Geen Echo zal der kwelen
Dan als haar iemand vergt, en dat met luider kelen;
Wel, tijd dan aan het werk; want…
DE KAARS BRANDT VAN ZICHZELF OP!
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen
187 Van de meeste relaties
spetteren de vonken d'r niet vanaf
Ze zijn als een brandende kaars
waarvan de vlammen er ook niet vanaf vliegen
Maar de kaars dooft niet
de kaars brandt van zichzelf op!…
beste maatjes
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
133 nooit waren onze wegen eenzaam
zelfs bochtige sporen bogen recht
die door onze jaren samen liepen
omdat wij maatjes zijn en blijven
vrienden voor en door het leven
steeds elkaar behoedend blijvend
in de seizoenen van het volle leven
bij het glibber van plots ongemak
dat met tranen ook glimlach brengt
wanneer wij elkaar de hand geven
door…
Samen verder
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen
309 Kom geef mij jouw hand ik zal je leiden,
door ’n land van onzekerheid.
Waar witte rozen bloeien,
die niet sterven in de strijd.
Kom geef mij jouw hand ik zal je leiden,
naar het vuur van de oneindigheid.
Haar vlam zal altijd blijven branden,
ook al komt ooit onze tijd.
Kom geef mij jouw hand ik zal je leiden,
over de weg die wij samen…
Een drievoudig snoer...
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen
308 Vroeger draaiden we een koordje
voor onze knikkerzak,
om te knikkeren in de pot.
Mijn moeder wou heel zuinig zijn
en gaf ons dan twee draadjes.
Maar na een paar keer strikken,
was het ding alweer kapot.
Want voor een sterker snoertje,
zijn drie draadjes nodig, zo wordt beweerd.
maar wist zij veel,
dat had ze niet geleerd.
Want draai je…
Eigenwijsheid of koppigheid?
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen
192 Het is te zwaar,
Je gewicht dat op mijn schouders rust
Je eigenwijsheid is niet altijd even wijs,
Maar je impulsiviteit vleit mij soms, maar niet altijd
Je donkere gedachtes over mij
zijn vaak niet hoorbaar
Zoals sterke tegenwind die je niet hoort waaien
Het dondert dan gelijk in je hoofd en je laat
Alleen je bliksemschichten zien
Die ik niet…
GROEIENDE LIEFDE
poëzie
1.0 met 246 stemmen
5.299 Hoe ouder, zegt Andries, hoe ’k meer begin te malen
En krijg mijn wijfje lief, zo ’t schijnt, hoe langs hoe meer.
Ik wenste menig maal, de Duivel mocht ze halen,
Nu wens ik z’ alle daag bij onze Lieve Heer.…
OP VERZOEK
gedicht
2.0 met 251 stemmen
107.442 Dat ik van je hou, dat wil ik dan
ook wel eens schrijven, nu je dat
zo vraagt. Want ik hou van je en
niet eens zo zelden, gezien de
vierduizend dagen en nachten.
Dat het lijkt of je nauwelijks
ouder geworden bent, dat
je soms nog ver weg kijkt als
was je verliefd, dat
je handen nog mooi zijn, verder
zou ik toch niet willen gaan.
Dat ik…
Je bent weg
netgedicht
2.0 met 3 stemmen
330 Je zag me niet staan
Ik zag je niet zitten
Je hing me de keel uit
Je lag me gewoon niet
Ik liet je lopen
Je vloog er vandoor
Als een Concorde
Met je rare neus…
Achteraf stelde ik vragen
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
109 Papa deed het ongemerkt
Ik was zijn prinses
hij vervulde al mijn wensen
en ik had niets door
We gingen in Frankrijk wonen
Ik had niet veel te doen
naast mijn lessen, tijd genoeg
voor Eddy, een leuke jongen
Ik had de leeftijd
en ineens ging het snel
de verloving, het geheim
van de ringen, kleermaker, kapper
en dan eindelijk de bruiloft…
VOORTSCHRIJDEND INZICHT
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen
495 Voortschrijdend inzicht
Gaat niet snel
Het gaat langzaam
Het schrijdt!…
Mannen onderweg
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
171 Mannen onderweg
geven gas
als het stoplicht
oranje voorbij is
strak in het pak
naar de hoeren
hun huwelijk
naar de haaien
hun moraal
achtergebleven
afgedankt
op de pechstrook…
Dromen
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen
246 Vaak verschijn je in mijn dromen,
we varen dan op zee.
Jij bent dan de kapitein
en ik vaar met je mee.
Ons bootje is maar klein,
de zee onstuimig, wat ik niet prettig vind.
Maar jij staat aan het stuur,
en houdt hem op de wind.
Al is het slechts een droom,
eens voeren wij zo met z’n twee,
in ons huwelijksbootje
over de grote levenszee…
Echt
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
242 Als twee mensen in de echt zijn verbonden
zijn ze echt verbonden
Die echt moet dan eerst groeien om te verbinden
want echte verbondenheid is meer
dan de liefde met elkaar bedrijven
toch kun je aan een ander denken
Ben je dan nog echt verbonden en
bestaat echte verbondenheid
dan nog wel?…
VIJFENVIJFTIG JAAR GETROUWD
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
231 Thans is ‘t de zevenentwintigste januari
en waarachtig alweer zo’n heerlijke dag
Ik heb wederom zo’n overheerlijk alibi,
dat ik als altijd ‘t gedicht schrijven mag
Vijfenvijftig jaar zijn we thans getrouwd
het mooie meisje is nu nog even schoon
Zij wordt potdorie absoluut nimmer oud
‘t is mijn voorrecht dat ik bij haar woon
Vijfenvijftig…
Het huwelijk
netgedicht
2.0 met 2 stemmen
221 Er zit een blote man
op een tak in de perenboom
Ik zie hem door het keukenraam
Onder hem, in het gras
ligt zijn decorum
Op de tafel waaraan ik zit
staat een kinderloze foto
Ik ruik de strijkbout
die zich door een overhemd brandt
In de huiskamer, in zijn kooi
fluit de kanarie en ik denk:
"van het concert des levens
krijgt niemand een program…
Louise sprak
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
148 Ik had je beet
Het is geen grap
Ik had je hoog
Daar op die trap
Totdat je beet
Je nam een hap
Ik liet je los
Daar op die trap
Daar ging je met
Gezwinde spoed
Eerst je hoofd
Tot slot je voet
Ik dacht nog even
Dat je sprak
Het was je nekje
Het zei: “krak”…