Spontaan voorstel

Ik kwam haar tegen,
Gewoon op straat.
Ze sprak me aan,
En vroeg:
Vind je me leuk?

Ik zei verbaasd:
Wie, ik, hoezo?
Ik ken je niet.
Ken jij mij wel?
Hoe, wanneer?

Ze zei toen spontaan:
Ik vind jou leuk!
Vind jij mij ook leuk?
Het lijkt mij fijn
Om je vriendin te zijn!

Ik was stupéfait,
Stamelde nerveus:
Meen je dat heus?
Zomaar zonder
Te weten wie en wat?

Ze zei geïrriteerd:
Wil je ’t of wil je ’t niet?
Bevalt niet wat je ziet?
Zijn mijn vormen niet goed,
Of staat m’n facie je niet aan?

Ze draaide in ’t rond,
Showde haar kont,
Trok haar rok iets omhoog,
Showde d’r benen,
Open en bloot.

Ik kreeg kriebels
In mijn buik,
Van dit onthaal.
En zei haar spontaan:
Ik vind je leuk!

Ze schoof d’r arm
In die van mij,
En troonde me mee
Naar een nabijgelegen
Gastvrij café.

Ze vertelde honderd uit,
Als ’n waterval,,
Wat ze wou:
Ik samen met haar
’n Gezinnetje bouw!

Ze kreeg d’r zin,
Ik trok gelijk bij d’r in.
Vormen nu ’n paar,
Zijn nu al vele jaren
Bij elkaar!

Gezin Spontaan

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 2 stemmen 70