Alle inzendingen over liefdes bloemen

het regent verboden woorden blaren zweven bomen vellen bloemen zinnen doen toch wat zij willen…

ik zou je willen beschrijven maar hoe beschrijf ik een bloem als mijn inkt al begint te vloeien zodra ik je naam maar noem…

bloemen kleuren het plein waar duizenden tranen de stenen verbleken Italia piange…

ik steel jouw woorden en zet ze op de vaas als bloemen zo mooi sprekend jouw liefde…

speenkruid in de bloemen zichtbaar zonneraderen veertigdagentijd 40/9 donderdag na zondag invocabit…

geluk is vluchtig als het tuiltje bloemen dat je destijds plukte in de berm langs de weg naar Bornerbroek…

Uit de rechte haag, kort, hoekig geknipt, steekt één wilde, blauwe bloem.…

geluk is vluchtig als het tuiltje bloemen dat je destijds plukte in de berm langs de weg naar Bornerbroek…

park bomen groen gras bloem op weg naar huis daar stonden wij te kussen…

heb me gebukt bloemen voor je geplukt ze aangeboden met mijn ogen in trage zwaai naar boven een boeket ongesorteerd vers van het veld jij hebt ze aangenomen met een lach die boekdelen sprak wij zijn verder gegaan jij wees de bloemen aan zei zacht ze leven nog staan in de zon te dromen om tot vrucht te komen schuldbewust heb ik…

hun tijd vroeg grijze kaarten met donkerpaarse strik haar laatste wens was anders zij koos voor licht en wit in samenzijn met wilde bloemen die bloeiden aan hun stam een leven lang met zorg gekoesterd tot het aardse zijn voltooiing nam de bloemen wiegen samen op het laatste zuchtje wind stil verwaait de handkus van haar…

verlangen naar hier te blijven met een bloem, een bij en een spin…

een tuin vol bloemen zonverlicht zoemt gevleugelte en wij lachen de dag voorbij ik zorgzaam jij huisje, boompje, beestje en dan verlies jij jezelf in sekte onzeker lever jij je over aan een gekregen beeld een tuin vol bloemen gebroken lach jij smeet mij aan diggelen kleurrijk, dat dan weer wel…

tot de mooiste bloem die in zaad naar een volwassen herfst gaat…

De stoel meer van de schilder dan van haar Licht valt zichtbaar van 'r schouder Ze wordt geen dag, geen jaar ouder Zij, model uit 'n vervlogen tijd bloem tussen bloemen Zij, vrouw tussen.... 'n veelheid aan vrouwen Ik zou om 'r kunnen ......rouwen want nam ze niet -zonder woorden- van mij afscheid?…

ik heb je bloem gekust de kleur gezien jouw geur genoten jij bent mijn eenling in de wei zag je zeldzaam vrij met jou ontdekte ik het leven jij geeft me wat ik bijna was vergeten het kind in mij is weer ontwaakt speelt graag met jou en blaakt van levenslust ik heb je echt gekust daar in die groene wei bloeit ook een bloem…

waar het niet kon en de bloemen te begroeten die opkomen waar het niet kon…

Het prachtige haar van Renoir Met die zweem van rood De lichtval van van Rhijn Alles doofde en ging dood Ook Toulouse-de Lautrec Quassimodo van het penseel Die liet weinig van Parijs En van haar liefdes heel Henri Matisse ruziede met Seurat Signac’s tranen druppelden op het linnen Wie dronk er van ‘Buffets’ cognac?…

Mogen liefdes gouden uren Die uw ogen zijn vergeten Tot één glans van hemels weten, Zó uw witte peluw vuren, Ziel mijn ziel, waar uw gezicht In zijn laatste glimlach ligt!…

zeg dat je niet hoeft te sterven voor mijn geluk Diep in je gaat er iets stuk Je kijkt in mijn ogen En ik zeg dat ik niet altijd je liefde zal zijn Deze gedachte doet je pijn Je geeft me een kus En ik zeg dat je denkt dat je van me houdt Je krijgt het opeens zo koud Je ligt in mijn armen En ik zeg dat je zolang je leeft nog veel meer liefdes…

en van liefdes die we verlegen snel (met gebroken moed en kracht) vergeten willen, kussen we nachtelijk het gezicht; slapend worden wij helden slechts als wijzelf ons schaakmat zetten, het werk vergeten met de ogen dicht levenderwijs verlamd. slechts dan weten we te vluchten naar wat wij, wijzelf dan vrijheid noemen…

me dan van dagen, van het leven de pijnen in je verdriet, laat me zijn die jij nu bent, alleen redt jij het niet de sfeer ademt het moment van het zijn en je proeft de zoete geur van het kamille van december en rook, zo als zilvergrijs benevelt zit ik stilletjes naast je we hebben elkander gedronken, gestreeld en gevreeën, gedeeld met liefdes…

Bij de stap uit het water druppelen ze langs een lichaam naar beneden, de metronoom met het verlaten-liefdes- tot-gehate-liefde-verworden- (zoals vaker gebeurd)-oog, in lucht, met-dode-vliegen-in-een-doos-oog of was het een voet?…

Schrijf alles wat je niet kan zien Schrijf alles wat je niet kan voelen Schrijf over gister en eergisteren Schrijf over morgen en overmorgen Over mijn pijn en verdriet en alles wat je om je heen ziet Schrijf over alles wat ik heb gedaan en alles wat ik heb misdaan Schrijf, schrijf mijn pen Schrijf mijn beste vriend Schrijf over mijn liefdes…

Het resultaat, dat mag er zijn, een spierwit liefdes-ei. Maar wat moet ik haar straks zeggen, als ons kuiken blijkt een huisduif of een postmus! Probeer dat eens uit te leggen, aan een ieder die straks ziet, wat ons lief donsje wel heeft, en een zwaanmus-kuiken niet. Of omgekeerd! Meneer Uil, u bent zo geleerd ...…

ze draagt een oude grijze mantel haar haren ongekamd, de jaren van oude jongens krentenbrood reeds lang voorbij de tijd is niet vriendelijk geweest voor haar oud is ze … voelt zich ook zo al doet ze voor de schijn als was haar leven één groot feest ze kent de geur van nietszeggende liefdes van oude dromen nooit uitgekomen andermans verdriet…

vertel dan liever over verre landen met akkers oh, zo fris of het nu verzonnen of waarheid is van onbezonnen liefdes die op zware straffen kwamen te staan en natuurlijk die met een gelukkig einde. die met een happy end… oh, verteller we laten u deze nacht niet gaan uw verhalen zullen worden door verteld in donkere nachten…

de nacht ligt naast me het is wachten op de storm er is een muur van regen er is geruis, gehuil, gekraak donder op zeg ik en het bliksemt als ik diep in zijn ogen kijk lees ik zijn ziel en zijn oude liefdes hij leunt op me en rilt we lijken twee stokoude mannen ooit konden we drinken als Richard Burton dansen als Michael Flatley zingen…

Mijn ziel danst op het ritme van de pijn, Verloren liefdes, het moest zo zijn. De inkt vloeit rijkelijk uit mijn pen, Schrijvend, scheppend, weer levend, hoe ik nu ben. In de gedichten vind ik mijn thuis, mijn bestaan, Een plek om te schuilen, om nooit meer weg te gaan.…

Zoals bij alles dat het leven heeft is het belangrijk dat je het water geeft zo had ik in dit leven een schitterende bloem water te geven gevoed door stralende zon leek het een bloem die niet verwelken kon een die de zoetste nectar bezat en huis gaf aan alle vlinders die ik had totdat ik het water vergat jeugdig als ik was besef ik volwassen…