Alle inzendingen over luisteren

Dan ben ik zwijgen en luisteren jouw liefde en die van kosmos.…

wanneer oren voorbijgaan aan woorden en slechts luisteren naar het naakte geluid van de nacht wanneer woorden de betekenis mijden en zich laven aan een nietszeggende bron wanneer emoties verdwalen in de labyrinten van de ziel en verworden tot geladen revolvers dan is het radeloos gelaat niet meer in staat de dreiging te verwoorden…

Ervaar de stilte in jezelf, bezin je en luister naar de Harmonie der Sferen.…

Jij trachtte te luisteren maar antwoordde slechts in de taal van eigen geest. Alleen door die ene tedere kus raakten onze zielen elkaar, werden onze levens waar.…

En kijk en luister naar het geluid van rook in een zwerm. --------------------------------- uit: 'Parmentier', 12/3 2003.…

Waarom het niet lukte Nou luister dan maar even. Mijn maat weigerde pertinent Mij nog een trap na te geven.…

Wij zijn nog in het duister, maar straks komt toch de luister van ’t licht dat eeuwig schijnt. Vertrouw nu maar de zangen die in de stilte hangen tot droefenis verdwijnt.…

In het vroege middaguur zit ik in de zon op een terras met m'n rug tegen de muur en geniet van de narcissen in het gras die dansen in de wind en luister naar de vogels in de nog kale bomen maar toch met een zweem van ontluikend groen koester ik dit moment in een altijd blij makend seizoen waarin ik alles weer vind…

nog een laatste zeggen de mannen in de kroeg en ergens willen ze graag ruilen met een man die een vrouw heeft die zegt dat het genoeg is geweest maar als ze dat zegt heeft zij hem al verlaten hij was te laat en staat nu eenzaam naar een liedje te luisteren dat aankondigt dat de kroeg sluit buiten is het volle maan…

Wat hoort een mens, wanneer zijn oren luisteren? Wat ziet een mens, wanneer hij zijn ogen sluit? Waarnaar verlangt een mens, wanneer hij alleen maar vraagt, maar nergens antwoord vindt? Tegen beter weten in verlang ik, naar een oud schip en naar de zee. Naar golven, hoge wolken en de wind.…

liep op jouw muziek naar een andere wereld voelde in tonen meer dan het gewone ja jij bent mijn lief heb je bezongen je teksten besprongen was jouw hartendief maar wij wispeltuurden dat duurde vaak uren en dissonantten elkaar luister naar onze muziek en geniet want in melodie zijn we voor altijd een paar…

tussen het gekakel door ging haar immense verdriet verloren in vergelijkingen die kant noch wal raakten zagen zij dan niet dat al zij had gewild was een luisterend oor een begripvolle stilte met alle goede bedoelingen hadden zij alles wat krom was weer recht willen breien alsof er zoiets bestond…

Praten met mijn vader Luisterend naar zijn zoon In de stilte van de nacht Zo intens en ongewoon Verhalend over dingen Die voor ons bijzonder zijn Zittend bij elkaar Soms rechtlijnig overal tegen Vaak wel op één lijn Pratend met mijn vader Ook al is hij jaren dood Van hem mag ik klein blijven En hij blijft altijd groot…

één dag in de week brengen wij samen door drinken koffie lachen wat ik ben zijn luisterend oor de dochter die nog bestaat draag zijn boodschappen en zijn last wanneer hij weer naar huis teruggaat veranderen wij in pilaren staren naar de vrouw die zwijgend wacht op verhalen die zij niet wil horen…

Zeg dat je me niet verlaat Zeg dat je niet weggaat Zeg dat je blijft Zeg dat je in de liefde drijft Zeg me dat ik het ben Zeg me dat je me verwen Zeg nou dat wij samen Hetgeen zijn en zullen dwalen In licht en in duister En ik luister Alleen naar jou stem Want jij bent diegene die ik ken…

Lachend met ‘t hoofd opzij en pretlichtjes in je ogen in de blues tent aan mijn bijzijn zo gewend luisteren naar je warme stem de vrolijke blues tonen om te bewonderen je lenige vingers de klanken die razendsnel uit de ivoren toetsen komen De blues het schone lied de taal van stervelingen…

Als ik je stem zachtjes hoor fluisteren, blijf ik geboeid en hoopvol luisteren, op die alles verlossende beslissing, nee schat, je bent geen vergissing, ik wil je nooit meer verliezen en mocht onze liefde ooit bevriezen, laat het dan snel weer ontdooien, we gaan dit nooit meer verklooien.…

deemoedig buigen als het riet door tegenslag zorgen en veel verdriet probeer het te vergeten met de komst van de vergeet me niet zweef verder als de wolken aan de lucht die geschrokken vogel op de vlucht naar morgen weet jezelf in het nieuwe jaar geborgen probeer je rug te rechten luister naar het ruisen van het riet…

Stilte, ik luister de zee zingt een bruisend lied. Het is lente, de natuur voedt de aarde het werk is nooit af.…

meermin van tegenwinden op deze ochtenden zonder verdere luister…

toen ik terugkeerde naar het noorden liet ik mezelf horen: harder lager heser ik werd wakker zonder stem ik reisde naar het licht sprak zacht iedereen leek te luisteren ik was zachter voor mezelf zong een toontje lager ik leerde zwijgen 100 dagen stil hoe het was het stemde tot nadenken…

Jij die de lieve zomer lang voor mij de wonderlijkste geuren weefde, luister: sluip als de kou neerdaalt maar even binnen in de mouwen van mijn winterjas. Het is altijd de samenwarmte die geneest.…

als je kunt zwijgen wees dan stil gesproken woorden zinderen na waardering verloren misschien nooit gehad je mening verwoorden delft langzaam een graf waar kwetsende woorden dieper raken pijn wordt gevoeld door alles heen zal men zwijgend gehuld in het niets luisteren naar woorden ze galmen na…

ik beland in een web van een bitter tweegevecht zo graag zou ik willen dat je bij me kwam om mijn pijn te stillen en gewoon de moeite nam luisteren naar mijn gevoel zien hoe ik lijd begrijpen wat ik bedoel maar ik ben je kwijt alleen liet je me vliegen alles was nep nu hang ik te wiegen gevangen in het web…

Een wereld waarin twijfel baas is waar mijn echte ik moet luisteren vooral onderdanigheid ervarend. En in zo’n wereld loop ik rond, bijna de hele dag. Wezenloos. Zoekend met mijn ogen dicht, bang dat iemand tranen ziet.…

“Als ik niets zeg, wil je het horen, als ik het zeg wil je niet luisteren”, zei ze luid en nogal kwaad. Zijn antwoord ging helaas verloren, ze kozen een andere weg. Maar de opmaat wist me te raken vooral de toon waarop het werd gezegd.…

Ik kan je horen denken, en luister slechts verstild. Ik kan ruiken aan jouw liefde, ooit bestemd voor mij. Ik mocht jouw leven delen maar nu is dat voorbij..........…

Ik luister. Ik adem. Denken heeft geen zin. Gedachten verstillen. Alle druppels vallen. Mensen ademen. Allemaal. Het mediteert. Regen regent. Het is nacht. Nu is vrede. Het ademt. Het is stil. Samen. Hier. Wij. Nu.…

Ik kan je pijn niet voelen Ik kan je pijn niet dragen Als dat kon dan zou ik het van je pakken Om je een moment van rust te geven Zodat je je weer op kunt laden Ik kan je alleen maar blijven steunen Je een luisterend oor geven Een moment van stilte om samen aan hem te denken Een anekdote over hem daar we samen om moeten lachen want hij…

Onder wazig lamplicht schrijven vingers verplichte woorden, luisteren gevoelige oren naar onheilspellende stiltes. Ik draai me nog eens om in mijn krakende stoel en draag de tijd naar een zekere ochtend.…