Netgedichten

netgedicht (nr. 76.957):

Lente (haiku's # 2)

Mei, eindelijk
kan de vogel
zijn ei kwijt.

Knopsgewijs opent
de natuur haar pracht
een lust voor het oog.

Het dak lekt
tranen van god
op mijn bordje.

Stilte, ik luister
de zee zingt
een bruisend lied.

Het is lente, de natuur
voedt de aarde
het werk is nooit af.