Gestoei in het hoofd
Zo blij dat ik niet meer hoef
Gisteren nog gespeeld met 't
idee naar de zwarte Zee
waar 'k mijn ex, kelner en student
ontmoette in een restaurant,
we daarna op strand, in zijn barak,
hoe hij naar 't vliegveld mee wou gaan,
toen ik terug met de Nederlanders,
hij met zijn lange bakkebaarden achterbleef
Even wilde ik die zee zien weer,
die boulevards.
Maar nee, heb afspraak met de kinderen op moederdag,
passend in het nu.
Vanmorgen een onbedwingbaar iets:
Binn, dorp in Wallis
met de trein daarheen,
de beek te horen klotsen,
de keien, het pad
de houten oude huisjes weer te zien
Maar zag ook hoe duidelijk
dat dit alles in mijzelf al is
En toen ik hier stond bij onze sloot,
hoe mooi en diep die spiegelt,
de uitgebloeide paardenbloemen aan weerskant, het nieuwe riet,
hoefde ik méér niet!
En dan het apje of ik mee nog wilde naar Roemenië.
Om te zien hoe sterk,
ik nog te verleiden?
't Was even weer dichtbij....
maar nee!
Daarop de vraag of 'k dan een koffer die klein genoeg
Ja!
Zo blij dat ik niets meer hoef
Nu gaan mijn koffer, rugzak mee
naar de zwarte Zee
Geplaatst in de categorie: mystiek
Hoe
55
Geef je reactie op deze inzending: