284 resultaten.
Winter
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 794 in de luwte van Oktobers' dagen
schaduwt zij een onbeminde vreemdeling
vlak hellend grijs boven de stad
een tal van achterlichten blikt op
al wat vergeten is of verlaten,
grijze kragen, sleetse dagen
Berlijn volop
onbekend is onbemind
in het kielzog van reclame
en de wind?
de wind waait voorop...…
Plots
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 478 in de geschifte luwte
zweefde de zeepbel vederhoog
en in de kleuren van de regenboog
spiegelden wij ons
een lieflijk voorjaar
jouw ogen waren het licht
het zicht tot aan de horizon
kleurde met het hoge gras
in gouden gloed
de lome toekomst
gaf jij het sein of was
toch al veel eerder
het einde plots voorzien?…
Als rondvliegend glas
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 133 chaos vlaagt heftig
in brekende takken
lopen emoties
huizenhoog op
in donkere luwte
ritselt vervaarlijk het blad
loerend op kansen
uitschietend in kracht
woorden snijden
als rondvliegend glas
verwonden geliefden
met een hysterisch gelach
nog is de storm
niet bedaard
maar goede medicatie
heeft ons de orkaan bespaard…
Niets is toeval
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 291 trachtte ik het zwart
van je af te schudden
(in een kamer)
maar ik vind
nog een heldere stippellijn
op het behangpapier
(niets is toeval)
waarop je schaduw
meevaart, bij tussenpoos
vanuit het spiegeleffect
tussen licht en donker
‘k veeg niets meer uit
laat het strijklicht binnen
als disgenoot fijntjes
wat blijft op de achtergrond
luwte…
Kort door de bocht
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 103 In de bocht van de rivier,
in de luwte van de stroom,
komen golven tot rust,
beweegt het water sloom.
Hoe kalm zij hier ook is,
de rivier is te breed voor mij.
De drang naar zee onstuitbaar
en water trekt aan het oog voorbij.…
Uit jouw stilte
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 184 Uit jouw stilte
wil ik naar de lente lopen
doorbreek het zwijgen
met geluid van puur geluk
op het strand is de horizon
weer zuiver en toereikend
als een maagdelijke bladzijde
in gedachten zonder poëzie
nabij een dichter die wil schrijven
uit jouw stilte in de luwte blijven
zonder stemgeluid en zonder echo
alleen de grijze tinten van…
viooltover
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 242 virtuoos overdansen
lenigjonge vingers
de vierweg op een
elegantslanke hals
harenstokberoeren
doet borst- en taillesnaren
sidderend ontwaken
trekt registers open
melodie breekt pareljuichend
uit de open flanken
de heupen kingeklemd
bij haar boventoon
in orkestrale luwte
tuimelt mijn ziel
een kortstondig
arcadia binnen…
Aanleggen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 328 Je scheepje
mag je hier
aanleggen
in de luwte
van oever
kant en wal
Je mag me
alles zeggen
allen verzwijgen
Jij,die
het achterste
van je tong laat zien
Jij,
met zoveel
praatjes,meeste praats
Het gaat me
niet
om het getal
Met zoveel mannen
wilde je
onder zeil
Nu het laveren
moe
bied ik je:
een aanlegplaats.…
Breken in olie en kleur
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 308 noorderlicht valt buiig
je hand penseelt
rumoerig haar lucht
schaduwen zuchten
in de luwte van
donker en grijs
mengend schuift
het mes de wind
langs je geuren
tijd om palet
en je zinnen
te keuren
want wolken
gaan breken
in olie en kleur
door het licht
dat de zon
met hen speelt…
Opluchting, een kortstondige luwte
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 70 dat natuurlijk
Geen woord wilde hebben;
Aan mijn ogen zag je het,
Aan mijn hele lichaamstaal
Kon je zien dat ik, wat niemand wist,
Coke gebruikte,
Aan je oogopslag zag ik dat je wist
Dat ik snoof, zonder dat ik
Er ooit iets over had losgelaten -
We keken elkaar alles begrijpend aan,
Voor mij een opluchting,
Een kortstondige luwte…
haven
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 561 waar hij zonder zorg kan leven
in de luwte van de storm
waar hij zonder zelf te geven
weer zijn waarde zoekt en vorm
waar hij dieper dan zijn wezen
in de warmte van het zijn
blijvend vrij, met niets te vrezen
weer zijn angst verliest en pijn
vindt hij rust en veilig water
in de armen van een vrouw
die zonder vragen, nu of later
hem…
Een krantenfoto
netgedicht
4.0 met 51 stemmen 1.525 Alle beschutting weggehakt
geen luwte voor de felle wind
een achtergebleven huilend kind
in het stille oog van de tornado
die alles reeds had afgepakt
berooid, maar wel in leven
schuilend onder wrakhout
wachtend op iets,
dat licht en liefde terug zal geven
niet wetend dat de storm
steeds terug zal keren
om steeds harder overleven
aan te…
Laaiende emotie
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 170 Storm van woorden
gierend door mijn hoofd
wachtend op de luwte
in dalen heerlijke rust
geschreven op rotswanden
hiërogliefen van weten
uit vers vervlogen tijd.
Woorden die in stormen
golven tegen rotsen slaan
als zware branding
kusten overspoelen
brekend door duinenrij
pas op vlakke velden
beteugelend bekoelen.…
Perigeum
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 113 ik ontschuw mezelf, leg me neer
schil voor schil
strooisellaag voor heuvelschaam
ik strijk de plooien glad, knik de
wervels van ruggengraat
korenmaat en schaduw in het gelid
ik dompel in kalmte, aan de lijzijde
van luwte, met een streling
van tong over bovenlip
ik keer de kring van eb en vloed
ben het meest nabij,
bij de huid van mijn…
sterven op zwart gruis
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 129 strandt op rotsgrond
in de luwte
het voelt meteen,
dit is niet mijn thuis
beseft zijn lot,
maakt een kruis
mijn leven is sterven
op het zwarte gruis...!…
Kerkbuurt
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 572 Beroofd van schaduwspel en luwte
ligt ’t in de wind en heet
nog plein vrees ik
door kerk en cafetaria bekeken
wie daar blijft steken
wordt gezien
vindt er geen reden tot flaneren
zal dus huiswaarts keren
zonder zich te kunnen zetten
bij een boom met bank
of op een knus terras
daar waar de herberg was
werd recht gesproken
over roof…
LENTE
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.379 De hemel luwt, de lente staat te komen.
De vis spat als een vonkenzwerm omhoog.
De vogel tooit zich met de regenboog.
En eensklaps bloeien de verstokte bomen.
Een rode bliksem slaat dwars door het bloeien.
Een rood gewaad heeft mijn bestaan verschrikt.
Verbleekt heb ik de chaos ingeblikt.
Boven de oergrond hang ik ijl te bloeien.…
Strakt een heldere hemel
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 90 in bladerval
kleurt je oogst
in rijpe vormen
speels krult de lach
als je na drie keer vlagen
rust vindt in de luwte van de wind
met ogen die
de zon nog dragen
warmte stralen uit voorbije zomerdag
dit seizoen is weer volbracht
tussen kale takken strakt al in een
heldere hemel tintelfris de winternacht…
nomade
netgedicht
2.0 met 13 stemmen 1.064 trekkend langs gejaagde oorden
schep ik als de avond valt een
oase van getemperde woorden
als een warm welkom voor wie
in de luwte rond het vuur
verstrooiing zoekt
die met mij het dieper zwijgen
beluisteren wil, glas en brood
genoeglijk delen kan
van uur noch tijd bewust
verstild doch voldaan
weer verder gaat…
Lege wind
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 148 schuur maar
lege wind
jouw vlagen dragen
geen duinen meer aan
kam de golven af
verwaai de fictie
van hun op geschuimde
zinloze bestaan
weerbarstig heeft
hij alles getrotseerd
was niet stuk te krijgen
vond jou snel als zijn gelijke
in het delen van de luwte
is hij onverwacht gegaan
zijn sporen zullen altijd
in diepe groeven…
Een tweede leven
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 176 ben aan het verschimmen
alleen de schijn blijkt nog
wat werkelijkheid te zijn
bleek en kleurloos
dwaal ik rond in een leven
dat lijkt te verstommen
maar diep van binnen
is in hoekjes en luwte
de lente voorzichtig begonnen
op onontgonnen gronden
ontkiemt reserve zaad
dat voor een tweede leven gaat
aan mij de eer
om later als herboren…
Blindzicht
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 163 op een gebroken dag
gaan vezels wringen,
zullen doornen
cellen binnendringen
dan laten hersenstormen
buitenlucht schrijnen
tot binnenbranden,
netwerken ontknopen
tot wankele periferie,
maanden indikken
tot sterfminuten
dan klopt het hart
met gestokte pas,
vlijmt een scheiding
in haarloos glas
dan is het wachten
op luwte van het…
Zeevlucht
netgedicht
5.0 met 6 stemmen 285 Zilveren zeemeeuwen
vlogen vluchtig door de naakte nacht
gezonken in een golvend dromen
sprak ik jouw naam uit in stilte
alsof je even dichtbij me was
in de luwte van mijn liefdeshart
en je vloekte niet
in het donker ademde jij
gooide jij mijn gebroken hart
opgenomen in het grote geheel
in gedachten weer terug in zee.…
groet een buitenkind
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 391 buiten raast de wind
de druppels tegen ramen
en groet een buitenkind
een bloem van water
spreidt zich uit
bloeit tegen de ruit
ik wil haar plukken
maar ze groeit in
mist en tegenlicht
ze maakt me triest
in luwte was haar
schoonheid niet verloren
het einde zucht
er is geen stop
we rijden rondjes
elkaar achterna…
interglaciaal
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 81 maandagochtend bij luwte van
dit traag ontdooide lichaam
ik kijk in mijn zeespiegel
en zie een naderend eiland
het tijdstip is onbeduidend
want niets blijft bijvoeglijk voornaam
de vroegte oogt nogal waterig
aan het einde van de sneeuwrand
met mijn hals over kop
trekken tranen over beslagen glas
blauwe maandagen, grauwer dan grijs…
Een fabuleuze liefde
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 3.487 Laten we fabelen in de luwte
van een fantasie
kom en dans mee op de maan
of op de sterren die ik zie
grijp mijn uitgestoken handen
lach en spring op de rand van de nacht
spring in de leegte van het
avontuur dat op ons wacht
roei naar het eiland van plezier
geef je over aan je zinnen
verwonder je niet over dit geluk
kom dans en lach…
drijfveer
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 370 je lest de dorst
stilt de honger
luwt mijn woede
en geeft weer zin
ik voel me bevrijd
als jij langskomt
schep ik ruimte
voor jouw plaats
ik verruil mijn stad
zoek nieuw leven
ik maak me zwanger
door jou te wensen
als je roept sta ik op
streef ik een dag
voorbij de moeheid
die kwelt en verwart…
Drijfhout en vuil
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 162 voelde het
trekken van de zee
in grijsgroene golven
zag het
trotse schuim breken
op het graniet van de rots
in de luwten
als dank van de wereld
het drijfhout en vuil
de restanten
van leven en geven
voortijdig al afgeschreven
ook wij spoelen aan
in een maatschappij die
alleen de besten leert staan
ik voel
het trekken van…
grafsteen
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 403 in weemoed van het late licht
bloeiden rozen langs de steen
waar je nu samen ligt
ik kwam hier even in eenzaamheid
het is geen triest gebeuren
de rozen geuren mild
en ik spel de verweerde steen
mijn hart in innigheid
gevangen in loom bewegen
luister ik in de luwte
van fluistering van de wind
ik hoor jullie stemmen ijl en puur…
Knopen en haakjes
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 82 Gebroken slik ik mijn nederlaag
en vlucht in de luwte
van een bevrijdende morgen.…