Alle inzendingen over maanden

Dit is de herfst, dit zijn de mooiste maanden, maar ze ontgaan ons zoals ieder jaar, want wij zijn blinden in een wereld waar het blijvende niet geldt, alleen het gaande.…

loop maar te ruimen dan opeens ben ik het zat schreeuw zo'n beetje alles eruit wat mij dwars zit kijken me allemaal verschrikt aan verschieten van wit naar rood beginnen te rennen met koffie en krant moet me niet zo druk maken binnen een uur is ons kot aan kant ik zit knorrend achter de laptop vind alles weer prima voor een kleine maand…

Moeten we nog maanden vruchteloos bezig zijn of word ook jij eerdaags die wakende serafijn.…

Komt het u bekend voor: Balpen met verdroogde punt omdat de laatste klik niet werd gegund Handdoek gelijk in de was omdat er geen tijd voor twee knijpers was Rol WC papier los op de pot De WC zelf nooit op slot Altijd het gas erop Elke maand een strop in blauwe enveloppe Na middernacht naar bed om zes uur weer op De wekker…

Laat ons dus genieten van alle dagen, maanden of wellicht ook nog jaren die ons beiden in blessuretijd nog even zijn gegund. Zo lang ben ik er, indien mogelijk, nog voor jou. Heus!…

Drie maanden nu Wakkere oogjes, zoeklichten aan Ieder wil in het schijnsel staan Je armpjes rekken Je beentjes strekken Jij kleine trekpop Jij hartensmelter Kom op m'n arm vast en warm tegen m'n lijf oud en stijf Ik schut je hoofdje dat draait en zwaait kijkt en kraait naar wuivende takken naar ganzen die gakken naar wolkenluchten…

Net een maand terug je laten inslapen - grenzenloos en sprakenloos Hete tranen biggelen ... schattebout wees toch niet boos. Opnieuw zwerfkat uit asiel gehaald; onschuldig dankbaar Ratje Doetje vertederend aanhankelijk jong speels dus reeds verwend katje.…

Het is misschien volmaakt geluk, waar het al enige maanden aan ontbrak, dat hield ons vast in het onvolmaakte duister, bewoog door de ether en riep het over zichzelf uit, het lijkt wel of de winter de ogen sluit uit ongemak.…

Afgelopen maand was goed, de dagen waren veel te zoet, jij liet je gezicht niet zien, ik dacht dat het kon blijven, misschien. Maar ik kan mezelf niet helen, wie kan het eigenlijk schelen? Alles doet nog steeds pijn, ik wil helemaal niet meer zijn. Maak me maar kapot, vergeet me maar, mens of god.…

Maar zoals mijn verstand me maanden al laat weten, ben jij mij gewoon allang vergeten. Loop voorbij aan het laatste terras, vlij me neer alleen met mijn gedachten ergens in het natte gras.…

Ik ben er in vier maanden doorheen geschoten, er zit dan ook gevoel in iedere zin. De volgeling van deze ligt alweer klaar, te wachten op mijn pen. Het is serieus echt waar, dat jij mijn nieuwe zieldrager ben.…

met liefde het oudjaar schilderij met blanke matte lak afgedekt nog wat klein herstel in vorm en kleur voor de fine fleur van het gebeuren leven is nooit zwart wit maar waaiert mee in een situatief bewegen dat schilderen maakt je deel van een bestaan waarvan nooit alle deuren open gaan er is nogal wat grijs in sommige maanden…

December is de maand van donkere dagen met weing zon en nauwelijks nog kleur, de winter staat in feite voor de deur en grenzen tussen dag en nacht vervagen. Zou het daarom zijn dat somtijds mensen klagen dat alles in ontdaan van flair en fleur en het leven lijkt verworden tot een sleur nu grenzen tussen dag en nacht vervagen?…

hoe de afwas na maanden oefenen een synchrone bezigheid werd en wat ik dacht dat jij graag hoorde ook in mijn collectie plaatjes zat zielsverwanten, noemde je ons en we zuchtten verlangend naar het raam en hoe grappig het wel niet was dat jouw linker mijn rechter was zo heb ik uren naar jou staan wuiven ik in de mijne en jij in…

hoe de afwas na maanden oefenen een synchrone bezigheid werd en wat ik dacht dat jij graag hoorde ook in mijn collectie schijfjes zat.…

Ik weet het nog steeds toen ik je voor het eerst zag vond ik dat je oerlelijk was je bezorgde mij de slappe lach Na zoveel maanden later nu ik jou en jij mij kent moet ik je eerlijk bekennen dat je meer dan lelijk bent Ik zie nu meer in jou dan wat ik deed voorheen ik weet nu wie ik voor me heb veel meer dan een uiterlijk alleen Hoe…

. ---------------------------------------------------- In 1984 verbleef ik 3 maanden in Griekenland met vrienden. We zwierven over vaste land en eilanden, en deze indrukken heb ik nooit vergeten. Ik ben er daarna nog een keertje teruggeweest op huwelijksreis in 1990.…

haard aan samen romantisch filmpje kijken Lekker knus samen op de bank wat zou me dat geweldig lijken Daarna bij het knetterend haardvuur onder het genot van een goed glas wijn Elkaar opnieuw kunnen gaan ontdekken zou nu mijn droomwens zijn Wie weet zal dat moment snel daar zijn we hebben elkaar alweer gesproken Het waren lange eenzame maanden…

Ik ben het al enkele weken hoop dat het maanden worden maar toch ook weer niet want met deze liefde doe ik mijn vriend verdriet het begon met chatten zo onschuldig als het lijkt leerde ik je beter kennen begonnen wij elkaar te verwennen ook in het echt ik wilde steeds meer je belde me op een dag minimaal 3 keer ik zou het m'n vriend…

onderhoud gegeven is operaties chemo’s en bestralingen hebben je niet klein gekregen in een steeds meer relativerend bestaan ze lieten je gaan in de uitbehandeld sfeer jij vond gelukkig jezelf weer en hebt dat perspectief ook lief de dagen zijn geen roze mist maar hebben sterk doorleefde structuren in de basis van jouw thuis geteld met maanden…

wij bladerden samen wezen met vingers waar we waren gebleven dachten ons leven te delen maar bleven helaas in de sfeer van foto’s steken natuurlijk zuchtten zinnen de sfeer van steeds groter wordende kinderen maar juist roddels en geheime momenten waren de krenten in de pap van toen zoals de eerste zoen na een verliefdheid van maanden…

Of was dit het gevolg van maanden, jaren pesten en heeft dit geen vervolg dan het ruimen van de resten?…

Er was eens een man die de lotto won waarmee meteen zijn euforie begon hij maande zijn vrouwtje kom pak es in jouw koffers, het wordt een mooi begin (vrouw springt een gat in de lucht) O liefje, bij`t pakken, wat moet ik doen een wintersport-outfit of zomerkatoen vertel me, onthul het, de spanning stijgt wat voor `n vakantie dit wijfie nu…

stap u gaat naar huis weg van dit leven loslaten uw kinderen uw familie de mensen om u heen onverwachts voor velen verdriet om u heen `t was u zo gegund maar soms is het zo oneerlijk `t leven -------------------------------------------------------------- Dit gaat over een vrouw die een hersenbloeding heeft gehad 8 maanden…

We zijn vele jaren en enkele maanden verder. Ik ben nu die man, die jij geweest had Kunnen zijn, levend. Hetzelfde buikje, Golfslag op het nauwelijks kalende hoofd, Dat voortdurende zwijgen, de voeten op tafel En altijd tranende ogen. Je glas. Ouder. Waar we ook waren, was er afstand, was er Nurkse koppigheid.…

gaan beginnen vader blaast zijn laatste adem tegen de neus van tante Griet moeder zegt wat snedig je broer is dood, zie je ’t niet vader wordt begraven na ’t middagmaal en de revue op het kerkhof wat verhalen en ze vragen God om het reçu na een weekje rouwen wil moeder weer gaan trouwen met de buurman van hiernaast ze is al zeven maanden…

Ochtendstonde, ach middagstonde, Avondstonde en na de dag Nacht; en wéer een dag; en dagen, Weken, maanden, jaren jagen Met hetzelfde stil gewag Van de slinger en de wijzer, En wij worden stijver, grijzer En gaan zachtjes over stag. Is het zo? O ja. Maar groeien, Bloeien en allengs vergloeien, Eindlijk sterven, wat is schoner?…

Dagen, weken, zelfs maanden lang. Voor mij leek je de ware. Je was in mijn ogen de beste, de liefste, de knapste, alles! Maar tijdens die leuke tijd, Die leuke tijd met jou, Begon je te twijfelen. Jij vond me te jong, Jezelf te oud. Dat was is voor jou het probleem, Maar ik dacht Wat is het precieze probleem? De reacties?…

’n hart ik sta roerloos te kijken naar dit landelijke "Hof van Eden" (dat mij tot poëzie dicht kleurig uitgespreid, wat uit de tuin komt vol tederheden) alles wordt weer aangeraakt door de straling van het zonnelicht wonderrijk geheimzinnig juist dat is zo 'verwonderlijk en bewonderlijk mooi' daar kan ik intens van genieten in de maand…

Zet de sluisdeuren open naar mijn gemoed het samenspel is begonnen beleven we het firmament zeven maanden lang is de strijd weergegeven overal kwam ik mijzelf tegen soms midden in een gesprek lang was het eigenlijk niet als met blote voeten op een koude vloer ging ik afgedroogd verder heerlijk fris en opgeladem daar eindelijk te zijn…