Alle inzendingen over maanden

Het is de maand van het spirituele Ik lees ’t essay van Sophie van der Stap Het raakt me, nog geen dertig en zo knap Ontleden al het individuele Ze heeft de Fransen lief, het zijn er vele Eén vissenkom is voor haar veel te krap Maatschappelijke grenzen, zet u schrap Establishment u vat haar maar ten dele Het liefst begeeft ze zich in andere…

Ook wil ik vaak wat tijd terug, wat maanden, ook wel jaren om, wat ik ooit heb meegemaakt bewuster te ervaren. Ik heb nu een klok in spiegelbeeld: de cijfers staan verkeerd; de wijzers lopen andersom; de tijd gaat terug; hij is gekeerd!…

niet van de ganzen die haar vergezellen in de arme stad deze stadsbuurt geniet bekendheid vanwege de kakelende kippen de donkerbruine schapen en het gebouw dat op een schip lijkt vroeger was hier een bruine kroeg met een telefooncel op de hoek en kroketten die je uit de muur kon eten als je honger had nu is er alleen maar april en de maanden…

mogelijke oplossing: zoek je een draagmoeder zij zou je kinderen voldragen op de wereld kunnen werpen het was een lange zoektocht maar één werd gevonden onder narcose met een ex-tractor werden de bevruchte ideeën mijn hersenen onttrokken op een petrischaal gesorteerd en geïmplanteerd in de warme vruchtbare schoot na negen maanden…

Nu het vonnis blijkt te luiden dat levenslang zes maanden is rest haar slechts de harde keuze ofwel te blijven liggen als een aangeslagen bokser die niet meer tellen wil tot tien of toch de zegeningen te tellen van het plukken van iedere dag bewonder het carpe diem terwijl het donkerzwart knijpt rond maag en buik met tranen als druppels…

Blikvanger & spel van de maand Waarom met minder genoegen nemen?…

Het kind wurgt een kauw Vingers zijn er om te graaien Het puin glinstert van de dauw Het duin staat in lichtelaaie De uren jagen op elkaar De dagen korten in elk seizoen De weken halen elkaar in De maanden verwelken Het jaar is minder dan een vlinder Minder dan de spin die 's avonds Hoop geeft en 's ochtends rouw *) Alom dit alles alleen…

Waar op deze wereld is het nog veilig als het gaat om de verlangde vrede waar dagen, maanden jaren en al eeuwen om wordt gebeden? Stuur geen bommen meer in auto's! Stuur geen mensen meer als een granaat! Stuur geen raketten meer op steden af als het om Vrede gaat!…

sjouwt zijn rug kapot aan zware stenen Of teert als het bloedheet is aan de straat En werkt zich in het zweet en uit de naad Zijn lijf is ruim bedeeld met arbeidsgenen Zijn spreektaal zet meestal ~Het Algemene Beschaafde Nederlands~ flink in de kou De nagels aan zijn vingers en zijn tenen Verkeren in een staat van diepe rouw Maar eens per maand…

Lieve viervoeter, onze Babs, lieve hond Een jaar geleden werd je ziek en zwak We hebben alles geprobeerd, maar je was nier meer op je gemak Een vreselijke beslissing, die voor de deur stond Je laatste maanden waren zwaar We veegden en poetsten heel wat bij mekaar Helaas hebben we de strijd verloren En ben jij in de hondenhemel opnieuw geboren…

Mijn eega is wel zo van slag, komt echt niet alleen van zondag, welnee hij heeft het voor elkaar in tegenstelling tot ieder ander jaar: een probleem te hebben met " het uur" Een zucht stijgt op vanaf de bank: de dag duurt zo vreselijk lang, 'k heb het gevoel da'k een maand op ben en een ieder die mij erg goed kent weet: dat zoiets…

De maanden gingen zoals ze gingen. Het volgend jaar klopt aan voor een nieuwe tijd. December bestem ik voor mijn herinneringen; waarin ik omzie zonder zwaarmoedigheid. Het oude jaar krijt zijn laatste schreeuw, wanneer het vuurwerk opspat uit de sneeuw.…

Het voorjaarslicht dringt binnen in een sombere gang van de voorbije donkere maanden, waarin geen plaats leek voor een aanzwellend vogelgezang. Doorgelicht en doorgelucht vertelt de natuur een nieuw verhaal van een goud gekeelde invliegende nachtegaal.…

wonderlijks, zo klein zo uitzonderlijk, zo fijn zo speciaal, wat zullen jullie gelukkig zijn Samen liefde voor de kleine samen leven met het kind samen er voor zijn samen als het problemen ondervindt Het is meer dan welkom het krijgt alle zorg, liefde en aandacht in goed en in slechte tijden omdat de komst zoveel vreugde bracht Nog 7 maanden…

broeders van zieken en zusters van morgen Plegers van lijders genezers die zweren dat geen der patiënten een bed zal ontberen Te langen leste en te elfder ure met kunst- en met vliegwerk zal 't niet lang meer duren Race tegen de tijd race tegen de klok maakbaarheidsdogma in optima forma Race tegen de tijd die nog maanden…

In een bad als een gemankeerde baarmoeder kijk ik terug en reminisceer, het gedaas, de grijperige maanden, de hele winter of discontent. Er was het meisje met de rode laarzen de neuzen waren versleten maar de maantjes van haar vingers waren gaaf En later zat ik aan haar bed en lepelde vermoeide wijsheden binnen..…

In een spleet tussen de stenen op ons terras groeide je op in de maand april op een onooglijke plek dicht bij de muur achteloos liet ik je er staan Nu in mei besloot ik het onkruid te wieden ik kwam je tegen als een steel met een pluizige bol erop een ronde vorm met punten en draden Een fijn weefsel glinsterend in het licht ik keek in dit…

die voor ons uitgestippeld was de lichte horizon vervaagde in de zorgen en dagen die voor ons geen perspectief op toekomst gaven maar in de romantiek van morgen huilen tranen van vandaag het verdriet van gisteren is nog niet gedaan en zal zijn tol gaan eisen in het nieuwe jaar toch zullen wij er samen voor zorgen dat weken en maanden…

Ik zit op je bed Op de tafel een spel Jouw handen te zwak Maar we maakten het wel Jij kon echt alles Je kwam met een lach Maar de laatste maand zei ik Schat klaag maar, het mag Nu zit ik hier weer Op de zelfde plek En ik word haast wanhopig ’t Gevoel maakt me gek Waarom wist ik niet? En: Wist jij soms wel?…

, zo meelevend, zo zacht, Waar had ik dit aan verdiend Nooit meer wilde ik een andere jongen om me heen, Mijn gevoelens voor jou werden sterker, ik wilde meer, Helaas had jij die gevoelens niet en ik bleef alleen, Dat deed zeer Nooit, ook al moest het, zouden mijn gevoelens voor jou meer weg gaan, Gelukkig hoefde dat niet meer toen we 9 maanden…

* Een waas van groen, een geheimzinnig opeenvolgen van soorten, maand na maand een ander gras strijkt bloeiverstikkend stuifzand dicht - van fluitekruid een sluier, ongerepte dovenetel, kaarsen vol zaad, niemandsverdriet.…

* Een waas van groen, een geheimzinnig opeenvolgen van soorten, maand na maand een ander gras strijkt bloeiverstikkend stuifzand dicht - van fluitekruid een sluier, ongerepte dovenetel, kaarsen vol zaad, niemandsverdriet.…

Over de vlinders van een vroeg margrietje Haar hartje zo vol, van de dorstige bij - En alles dat zingt weer, en alles dat springt weer Nergens een wolkje nog dat er daalt En alles dat groeit weer, en alles dat bloeit weer En zie eens de zon... die er zichtbaar van straalt Dit is een vers... zomerliedje 't Gaat over maand juni vol kleur…

‘Vreemd dat er dit jaar weer niemand van ons in de finale mocht meedoen.’ ’t Artiestenvolk is danig opgewonden, het is de lang verwachte maand van mei, dan leggen zij hun Eurovisie-ei, wat live en wereldwijd wordt uitgezonden. Ver weg van al het festivalrumoer beluister ik gekoekoek en gekoer.…

Binnen elk verhaal een nieuw verhaal, zo lijkt het -- heelal te werken.…

Dat ze hem in de Notre Dame zó knijpen Voor onheil dat misschien wordt aangericht Dat men het dragen van een helm verplicht, Dat kan ik godsonmogelijk begrijpen. Want eeuwenlang is het erin gepompt Dat alle zegen toch van boven komt.…

De grote optocht is voorbij, en nooit voorbij: onvergetelijk.…

Na 5 maanden doe je me nog steeds in je ogen verdrinken, je hebt m'n hele wereld overhoop gehaald. Maar ik zeg je, hoe gek het ook mag klinken, dit zet ik je dubbel en dik betaald!…

mijn leven als een schaduw op een roetzwarte muur ik bleef je maar zoeken maar vond je niet je was net een traan die ik verloor in een oceaan van verdriet dolend op het kerkhof zocht ik naar mijn graf want toen je wegging dacht ik dat mijn hart het begaf urenlang lag ik te kijken in het niks uren werden dagen, dagen werden weken, weken werden maanden…

de maanden daagden en de jaren weken het huisje aan de haven is niet meer geheim adres van menig Haagse heer de muren kunnen nu niet langer spreken de schimmen zijn gevlucht naar verre streken al wezen kwade vingers keer op keer en lispelden de tongen van weleer het spitten is een loze daad gebleken het is weer rustig in de oude buurt en…