Alle inzendingen over maisvelden

maïsvelden zijn maïsvelden stof is slechts stof een krekel een krekel hitte slechts hitte een brievenman ben ik geen bries helpt mij op weg op weg naar madame lacroix met de brief maar madame staat op het erf met vuurrood gezicht ook ik kijk omhoog en zie de raaf niet eerder was het zo stil stilte, met slechts het snikken van madame…

zo ver je keek overal die maisvelden in het Portugees betekent mais meer dus Portugezen zaai mais en mais mais en nog meer mais ga uw oogsten verkopen en het zal u weer goed gaan!…

het dode doet pijn als het opstaat uit de dood als het gaat leven wiegende waarheid als een vogelverschrikker het maïsveld rimpelt ogen als ijzer op een onbewolkte dag breek de ketenen…

een rimpelend maïsveld op een stille onbewolkte dag de zachte stilte de herinnering zakt weg uit de man zijn gezicht een masker ogen twee putten zonder glans die de gloed van het vuur niet weerkaatsen als iets wat dood is gaat leven gaat het pijn doen de waarheid wiegt als een vogelverschrikker…

Haar zilte onverschilligheid dwaalt passief over een dor maïsveld Haar zachte zoete lippen blazen frasen en gewogen woorden Stuurloos als een wimpel voelt zij aangename leegte en zoekt naar stilte Plotseling met een windvlaag van verbijstering daalt zij zelfverzekerd treden af Haar silhouet tekent mooi af in de mist Prachtige contouren…

Dwars door het hoge groene maïskolf veld rende jij mij achterna lachend buiten adem onder het gooien van wilde aardbeien besmeurde jij mij het maakte niets uit jouw lippen waren roder tussen onze tongen door wilde jij iets zeggen maar er was geen ruimte.…

Ken jij de charmes van een maïsveld? Heb jij de bomen die er rond staan ooit geteld? Weet jij hoeveel mensen daar ooit zijn geweest? Was dat voor hen ook steeds een feest? Wil je weten hoe stil het daar kan zijn? Doe dan zoals ik, Nu. Heel alleen! Ga erheen! Dan voel je ook al die dingen om je heen.…

De maïsvelden zwijgen in de avondnevel. Het zand knerpt onder mijn tenen, ik voel het lauwe water langs mijn lichaam sijpelen. Naakt en onschuldig draai ik mijn voet door de stromingen, dans ik met de likkende vlammen, geef ik mijn heupen aan de djembees. Ochtenddauw kietelt zacht mijn benen, ontspannen adem ik de sferen in.…

Zwarte schimmen in het bos Ze wroeten er op los Niets voor hun neus is veilig Maar eikeltjes zijn heilig Ze zoelen lekker in een plas Een besmeurde boom die ooit hun schuurplek was Zwarte haren op de stam achtergelaten Vrolijk zwiepen ze met hun staarten Zet de grond maar op z’n kop De eigenaar van een maïsveld zit met de strop Zelfs een…

Toen ik Rosa Moenkin nam, in het dichte maisveld mijn begerige handen in haar blanke vlees drukkend liepen woelmuizen en faraoratten langs onze verweerde voeten. Een hyena bleef staan kijken en rook ons hitsige bloed maar bijten deed hij niet.…

Zij vraten gangen in het maïsveld en legden huizenstroken bloot. Als reuzeninsecten gleden zij onstuitbaar over de akker. Een vreemde angst zocht langzaam zijn weg in mij: zou na het verdwijnen van de geelgroene stengels de wereld aan mijn achterdeur nog herkenbaar zijn? Het geratel rukte nu ongehinderd mijn hersens binnen.…

Het groene maisveld, rank en wuivend, gulzig reikend naar de zon. Zo onbevangen, omarmend en vergroeid. Dienaren bestuurd op afstand, als brandstof voor een raderwerk. Voer voor vee of voor kanonnen, eeuwig vervangbaar. Als in een cyclus, gevangen in een repetitie. Dodelijk, zonder pardon.…

Maïsveld badend in de brandende zon, Strooien hoed die mij beschermt tegen Dodelijke steken - Aardappelveld overspoeld door rijke modderstromen, Oogst onmogelijk gemaakt voor tractoren, Geen machine die er nog kan komen - Alleen mensenhand die uitkomst biedt, Overvloedig licht dat welhaast alles onzichtbaar maakt Ogen die maar niet…

hopelijk zoveel vaart gemaakt dat we we kunnen doorrollen tot aan kerst en dan omhoog precies tot aan 1 mei ik denk dat het wel weer gaat lukken je krijgt er routine in zeg maar ik ga ook niet scheiden of verhuizen dus alles blijft zogenaamd bij het oude de r is in de maand de r van regenjassen en natte fietsen de r van rupsbanden door lege maisvelden…

het maïsveld waarin de planten hoorbaar groeien verbergt steeds meer zijn geheimen als ik nader voegen zonnebadende hazen zich daarbij een enkele kievit alarmeert twee keer voor hij door soortgenoten tot zwijgen wordt gemaand kraaien vergeten zelfs gebruikelijk te krassen het vroege ochtendland verwacht een warme zomerdag de reigers vluchten…

er komt geluid aan, vanaf het land patrijzen scheren in straffe formatie over het pasgeschoren maïsveld het voelt koud en kil, huizen branden weids geurt mijn land naar de stront knotwilgen penselen nog met twijgen aan de overkant van de rivier klinkt een lied wat door de mist is verwekt mensen gaan met een brood onder hun arm bij de slager…

aan weerszijden de grenslijn sneed tussenbeiden schuin door het gehucht en spleet geducht twee huizen geheel in een Duits en een Nederlands deel dat gaf teveel gedoe, dus is de grens nu niet meer recht er in een hoekje in gelegd helemaal Duits zijn de twee huizen je wordt het moe dit land te doorkruisen wegen lopen dood langs een maisveld…

ik heb het najaar zwijgend bij de hand genomen diep schelpt mistnevel najaarsnoten stil spreekt geen woord voelt in wezen kalm het doorweekt tedere voeten als een slaap zomerzee van kalmte durend ik word overmand door beelden wat was wat is wat komt een weeldepracht dauwt peluwzacht in ‘t land voor elk vertrouwd dier langs het maïsveld…

In hoge maïsvelden liefst, zoveel geritsel dat je desillusies er wel uit je hoofd lijken te lopen, voor je uit. Ik roep ze op in al hun pijnlijke details (Breng terug! Rechtop!) en laat ze daarna Los! Af! Liggen!…

Vergenoegd speuren langs hoge maïsvelden en dichte struiken... Almaar gestreeld door die geur van onzichtbare geiten...…

ook dit jaar was de verwachting er weer van lopers die een kruis en rechtsaf slaan droef blikkend uit terneergeslagen ogen duivels op de hielen de hoofden gebogen vol overgave de eeuwige maïsvelden ingaan mompelend oh heer ik hou ’t echt niet meer ’s anderen daags nam onder treurzang wie nog leefde kennis van percenten en getallen op de barometer…

samen drinken we koffie ik meer dan jij decor is het maïsveld dat buiten jouw atelier reeds mensenhoog torent we praten over muziek klanken die roeren in jouw ziel en het doek vinden in soms harde tinten ook vaak in lege ruimtes die tot verbeelding spreken ogende handen zetten de spiegel van reflectie op ingekaderd wit vertellen…

De brug, de aken van en naar de grens op weg; door een maïsveld ritselen voeten en stemmen. ---------------------------------------- uit: 'Laaglandse Hymnen iii', 2003.…

In het hotel ernaast klinkt klassieke muziek je tegemoet, juichend en onstuimig als de wind die wervelende schetsen maakt in het maïsveld. Bestofte zetels met hun rugleuning subtiel gebogen, roepen Frederik de Grote terug met de oude Bach als gast in Huize Sans Souci.…