Alle inzendingen over matigheid

In haar snelsonnet "Kunstmatige Intelligentie", over het matige "kunst"gehalte van chatbottechnologie, deelt Inge Boulonois een stevige sneer uit aan de quasi poëzie van chatGPT ___________________________________ Je vraagt je af, is het een dwaas of zot Een mathematische psycholinguïst Aculturele pseudotaalpurist Een die niets weet van…

Ongeveinsd, maar in een Nevelige sfeer Dansten puntjes van tongen In quick-quick-slow Streelden handen van genot Matig tempo Dromerig verlangend naar de Kern van hun zijn Oprecht zeker in een Klimaat van wellust Zonder dat hitte de o- verhand pakte Kusten monden van geluk Lip-lip.…

Alles kavel en veel Akzo, Shell veel tolueen en afgraafwijken nog wachters op de dijken en nog altijd matigen ondergelopen uiterwaarden de waterhoogten, spiegelen ze tijdelijke rietbeemden en een twijfelachtige lucht. Gaat eigen aard (wat was dat, ooit: tastbaar en zuiver?…

aan het einde van niets moet het zicht zijn geboren zonder daglicht immers loopt men alleszins verloren naarstig, tot matig talmen uit nood, wederkerig wellicht of verblind door vurig aanschijn zo intens dat letters nagloeien de zee het duister oplicht eeuwig zou anders tijdloos zijn daarom vat ik niets te licht op Wie kan zich vertillen…

' Het antwoord van de griet staat hem maar matig aan. Ze zegt: 'Er is een tiet van koom'n en van gaan.'…

In juni zetten wij zijn inquisitie Genadeloos in buitenspelpositie *** *** *** *** *** BONUS: Filips II (Ollekebolleke) Matige majesteit Hoge belastingdruk Eiste geleidelijk Meer en meer geld Met zijn lafhartige Inquisiteurskliekje Kon-ie de pot op Zo werd hem gemeld…

adieu 2006, je hebt je kranig gedragen toppunten afgewisseld met routine matige schamele genoegens goed om even terug te denken de oude dichter sleept zich voort langs ramen met beplakte historie hij vult teksten in opvulling van nieuwe bladzijden lichtzinnig in bespeling van prachtklievende poëzie klaarzettend…

Leeftijd is niet het avondrood van het bestaan, het is de dageraad der wijsheid in de menselijk geest Uw grijze haren sieren u, u biedt uw talenten, bekwaamheden en wijsheid aan, die u in de loop der jaren heeft vergaard De vruchten van de hoge leeftijd zijn liefde, blijdschap, vriendelijkheid, goedheid, geloof, bescheidenheid en matigheid…

twee is niet alleen, doch samen gesmeed tot som der delen om tot mens-zijn te bekwamen want alleen gaat zo vervelen twee is symmetrie, geen vrijheid van bladeren in matige wind als door de rede wijdverspreid die chaos in getallen ontbindt laat me aan enige orde vastklampen om de verwarring tegen te gaan die ik uit mijn hoofd wil stampen…

Zonder jou kon ik niet leven niet kapot gaan op de hellingen niet schelden op de hitte en op het smeltende asfalt aan mijn benen niet uitpuffen op een terras met matige koffie en een croissant terwijl iedereen die achter lag kwam aanfietsen en iedereen die voorlag al bijna weer vertrok bleef je toch nog even zitten…

Hebzucht, het moet steeds meer, genoeg is zelden nog genoeg, voor matiging nog te vroeg, dus nemen we van wat er nog resteer. Al zijn de gletsjer aan ‘t ontdooien, we moeten ons steeds meer ontplooien, en zo een rentmeesterschap vergooien, hebzucht is als het paard van Troje.…

Alles doet het nog: bijvoorbeeld de overdrijvende wolkenvelden en de matige tot krachtige tijdelijk harde tot zeer harde wind uit uiteenlopende richtingen. ----------------------------------------- uit: 'Lekker dood in eigen land', 2011. *)Epigram: kort gedicht waarin kernachtig iets, spottend-grappig, wordt uitgedrukt.…

Gruwend van de matigheid en bij nacht ook wel eens spijt.. van de mens die ik nooit bejegen als mijn zuster of mijn broer Samenleven is geen zegen liever sta ik zelf aan het roer. Laat me leven, mateloos zonder rem en zonder wetten tracht toch niet dat te beletten anders word ik radeloos.…

Donkere chocolade consumeer ik matig als ik niets over haar oorsprong heb geleerd, maar als ik overstap naar een gelijke zaligheid ingebed met letters van het alfabet met eenzelfde eigenschap of een andere afwijkende kleur ben ik dan gered? hangt om mij dan niet de gelijke geur, van afwijzing zonder afgewogen moraal?…

in Amsterdam tussen Rembrantsplein en Amstel is er 'n steeg met de naam Halve Maan vroeger werd daar half om half matig belicht in liefde gedaan daarna bij nacht kwamen de uitsmijters smolten voor je ogen nog vóór de Hamburgers die bleven rechtop in de klots van vele bieren overdag is het er stil goten schuimend spoelwater…

de schranzende kaakmalende eetbarbaar rijt het uitgestalde koud buffet aan stukken zet zijn tanden in alles wat smaakt of niet matigheid is voor hem een ijdel woord eet niet de hoeveelheid beleefde honger overvol bord beladen met smakelijke spijzen bewaakt hij met argwaan en achterdocht vork en mes in gewelddadige aanslag happend, malend…

Met matigheid valt goed te leven. Is een brug naar tevredenheid op stand. Is de passie met het genoeg valt goed te leven. Is de mens die leeft met een altijd gevulde hand.…

Laat ik soms eens creatief en meestal echt spontaan gevoelens en gedachten gaan, dan is de intentie positief. Herlezend ben ik weifelaar, had dit niet beter kunnen zijn? Volgens derden nutteloze pijn van een periodieke twijfelaar. Ik moet denken: ‘ik kan meer’, mijn zelfbeeld moet zonder dralen voortaan het ‘kunnen’ uit gaan stralen……

Tegendraadse naald vermaant het kompas de windroos op te prikken om de bittere gal eenduidig te slikken compositie van vals geluid en tot matiging dwingt op zichzelf een radicaal besluit.…

zien en ze in liefde Heeft grootgebracht moet Nu de dood haar langzaam In bezit neemt constateren Dat alleen de dochter nog Om haar geeft - haar zoon Heeft al vijf jaar niet Meer van zich laten horen En hoe dierbaar de kind'ren Voor haar zijn blijkt wel Als ze na uren diepe slaap Door medicatie ingezet Plots even weer tot matig…

Komt terug dan gaan we op de knieën en aanbidden zij aan zij tot de goden van matiging en beheersing. De schaduw die over haar rode lokken zal vallen zal zalven en slaan. Dat ik het schrijnen voel...…

met behulp van zijn Zwarte Pieten brengt hij suikergoed en marsepein zakken vol van al dat lekkers voor zoetekauwers oh zo fijn voor dames en heren op dieet echter funest voor de slanke lijn maar je naam in chocolade is een zaligheid, ongekend je smikkelt heerlijk die onsjes op totdat je kilo’s aangekomen bent daarom voor jou wat matigheid…

Wat matig bevalt... Het wilen bestrijden of liefdevol dulden? Een nieuwe levenskunst luidt: "Zoek strenge verdraagzaamheid!" De wereld woedt voort. Draaikolken van het heden haasten zich naar de toekomst. Nieuwe tijd? Ander leven? God ziet dit lankmoedig aan.…

Met gezond verstand, intelligente matiging en grensverleggende innovaties is de strijd tegen klimaatopwarming geen verloren strijd.…

even dacht ik ze haalt het niet maar vlotjes neemt ze een octaaf met het gemak van een appeltje schillen zo zingt ze een baby in slaap en wiegt hem verder door de nacht mezzo, niet matig maar zachtjes deinend op de golven van een wiegelied een diva in jeans en slobbertrui met de verfrissende glimlach van een dauwdruppel en een…

soms zie ik in je ogen de schemerende einder als grens van het heelal waarachter woorden vallen al mateloos matig in getal traag verdampend in een onzichtbare meander en kennelijk onlogisch slingerend rijgend; de vlakke echo spiegelend van wie dan ook of jij, de ander op de schouw tikt de pendule weer de herinnering uit jonge jaren…

zijn geheimen als ik nader voegen zonnebadende hazen zich daarbij een enkele kievit alarmeert twee keer voor hij door soortgenoten tot zwijgen wordt gemaand kraaien vergeten zelfs gebruikelijk te krassen het vroege ochtendland verwacht een warme zomerdag de reigers vluchten vertraagd meerkoetveren drijven doelloos op het slootwater ik matig…

Het duizelt me, maar eens komt het terecht, wanneer ik stink onder een grauwe zerk, en door geen mens meer matig wordt gekend. 'Onderzoek alles', is tot ons gezegd. 'Behoud het goede', maar het blijft half werk. Elk levensjaar is hoogstens 1%. --------------------------------- uit: '1000 Sonnetten', 1997.…

we waren tijdgenoten, ruim gemeten ten prooi aan hemels recht, we deelden huid en haar, sandalen maakten geen geluid we hebben ze tot bloedens toe versleten de wind was zwak tot matig, kromp naar zuid er was een spoor, we volgden het verbeten maar waren op een woestenij gestuit wie had dit van tevoren kunnen weten?…

Wederom kwam ze langs me staan In mijn lendenen ontsprong een warmte Echter zoog de grond de zwoelte op Als de plotselinge penetratie van De kilte van de nazomernachten Een stilte volgde vervolgens Een stilte meer verstikkend dan In een treinbalkon staan met een voormalige niet In matige termen beschreven beschonken superieur Ik dook…