Alle inzendingen over meerkoeten

Ik word bevangen door een diep verlangen Naar sneeuw, maar ach, de winter is vergangen Een glühweinlied en Stille Nacht gezangen Stilaan lijkt hij nu reeds te zijn vergangen Al is het sprokkelmaand en nog geen maart Met woerd en eend en meerkoet in de vaart Dient men geen ijs en weder in de gaard Mij zijn de tulp en krokus straks meer…

de zon baant zich voor dag en dauw een weg naar een wolkeloze hemel eenden liggen nog diep in hun veren verscholen tussen het riet een meerkoet duikt onafgebroken in het rimpelend water hoe ik deze gewone, aardse beelden in houdbare woorden verzamelen wil hoe zij onzegbaar verborgen blijven mijn schuchter pogen ver te boven…

ik jaag weer in een herfst die roodkoper lacht op het koppel duiven dat mijn druiven heeft gejat het korhoen of fazantenhaan de meerkoet en de vette ganzen die zo gaan ik jaag maar mijn garagedeur wordt niet besmeurd met hang naar adelijkheid van vogels jaag omdat de herfst weer geurt ja visueel omdat de oogst weer zo intens…

mijn gedachten broeden in meerkoet's takkennest gruwelijk metalen kleppersnavel bij mij achter waar tijd en water rimpelloos groen uit slaan waar ik mijzelf in de stilstand voeg zie dat pluisjes blaadjes kroosjes wel degelijk tergend traag richting rechts drijven je wordt belazerd als je niet stil staat…

tak van wilg stam van berk roerdomp bank prullenmand en tussen riet dat je daar ziet een meerkoet een waterval een minderkoet een waterviel in ons geval afscheid van wat in woorden en aan water heeft bestaan van onze liefde van on zel iefd e rechtop lopen daar vandaan. ------------------------------------------------…

mijn takken zijn gespreid twijgen in een warm hunkeren nog is de wind te koud moeten knoppen zich beschermen in een winters bunkeren ik zie het jagen van de eenden meerkoeten zijn al dagen naar een nest aan het zoeken voor hun eerste leg en ik besef dat de natuur zich niet laat dwingen door de weergodinnen vogels zingen…

schemeravonduur, waar alle leven zich verzwijgt, maar alles leeft, alles bruist, in elk vlekje huist het onbesuisde leven, de natuur. die mijn bevroeden overstijgt beeld van stilte, geest van leven, onverzoend, tot een late zwarte stip zich losmaakt uit een verre uithoek van mijn blik schijnbaar doelloos zoekt een kleine zwarte meerkoet…

Jonge meerkoetjes kleine rode snaveltjes een reiger zit stil…

zwart van uitvreters pikkend in al wat leeft de golfbaan foto: Ingrid Taylar http://bit.ly/hBWgkb…

als je even zit en wacht is het net alsof de wereld naar je lacht kraaien die luidkeels kraaien halsbanders die zitten te papegaaien lijsters zijn bedachtzaam de kleine pietjes in de veel te grote vogelkast zullen zij niet op een dag worden verrast de bonte specht tikt hoorbaar op een holle boom een meerkoet piept wat en oogt heel…

Geluid van de vogels, eenden en meerkoeten, vullen de stilte gekwetter alom, met in het stralende middelpunt: de zon! Ik lach, begroet de dag en tel mijn zegeningen……..…

zacht gleed vlak de wereld mij voorbij rust en stilte brachten in de lichte lentewind het ultiem geluksgevoel steeds dichterbij een reiger wiekte traag en zelfs de meerkoeten hadden nu geen haast poetsten veren terwijl wat eenden hun kroost de mooiste plekjes leerden een bankje lonkte met een warm uitzicht op de plas…

Een vogel is in de tuin druk bezig om een nestje te bouwen en een meerkoet geef liefde aan haar kleine. De ochtend is saai maar een kopje koffie doet wonderen. Het is genieten van de kleine dingen om ons heen. Als de zon zal gaan schijnen zullen we rond het huis bezig zijn.…

Hengel na hengel haalde hij op geen vis wilde bijten geen vis aan de haak Hij at met smaak zijn zelf-besmeerde en belegde boterhammen kaas dat was wel favoriet Rondom hem het zacht-wuivend riet en verscholen eend en meerkoet Het deed hem goed naar de rivier te staren hier te zitten en te peinzen het uur niet van belang Hij hoorde…

Nestelend verblijft de meerkoet op haar nestje. Broedend op haar eitjes voor gezinsuitbreiding. Geen ene keer wil zij er eigenlijk vanaf. Zij weet inmiddels alles van natuurgeweld.…

het gevoel van de lente komt de winter gaat het felle licht over het water de stroming schittert kabbelende vogels schreeuwende meeuwen jengelende kinderen prachtig die contrasten ik loop en ik denk ik kijk en ik voel ik zie en ik ruik ik hoor en luister en bundel de energie het ruisen van het riet meerkoeten hobbelen als drijvende…

De glibberende meerkoet op het gladde ijs, de rijp die grassprietjes naaldwit uitvergroot De koperwiek die naarstig voedsel zoekt in bermen Ganzen op zoek naar open water passeren door de lucht in zwermen Schaatsers blazen warme ademwolken in snijdende winterwind, die wangen rood laat blossen De lage zonnestralen toveren kleuren in…

zwoel kruipt de schemering nabij drapeert zijn schaduw lieflijk over het helle zomerlicht, vervaagt de kleuren van de dag zilverwit speelt een zonnestraal door het gebladerte van groene kruin, verstild tegen de grijzende verte staat in sepia gekleurd, een wollige kudde roerloos als beelden neer gezet een meerkoet met haar jong achterlangs…

morgen is de sneeuw weer weg misschien vanmiddag al het is geen tijd voor bladeren die er anders nat gelegen hadden en de wind de wind neemt mee en jij somt op wat er gebeurt en weet ook niet waar het eindigt achter de boomgaard zoeken de meerkoeten elkaar weer op twee bij twee, je zag het samen kwamen we het tegen we fietsten naar huis…

De meerkoet wordt ook wel een waterkip genoemd en daarmee sterk gedegradeerd, want zijn/haar zwarte outfit is niet hip en zijn/haar zangtalent is geheel verkeerd, oordelen de mensen kortzichtig.…

De meerkoet en de waterhoen kunnen hun ding aan de waterkant best gezamenlijk naast elkaar doen houdt de tortel die van ‘t hout angstvallig in de gaten? De mees van het kool zal de pimpelaar echt wel genoeg ruimte laten ach ze lopen elkaar soms voor de voeten misschien maar haten?…

Met aan mijn ene zij de groene dijk, aan de ander de meerkoeten die mee en zwemmen in grauw water, roerloos spert de reiger tussen plukken riet In de verte fietst eenzaam iemand zoals ik alleen hier loop Zicht op witte masten Een enkel autootje op de weg door het water Terug, aan de einder, de centrale met haar pijpen waaruit…

Meerkoeten dobberen op veilige afstand van deze vreemde eend. En als het zonnig is, er sterren schijnen op het water, zwem ik er naar één, om er in op te gaan. Wanneer ik, terug, er weer uitklim, zie ik de zon door plukken pluim, die als wezens met verlichte haardosjes bewegen op hun stengel.…

ziet de mens kort van stof met weinig aan verhit gelijk de bonomo juli is zijn paarmaand ziet de fuut merel meerkoet door hitte bevangen paren een tweede keer de hormonen werken weer ze hadden het al gehad bij vogels en burgers kiezen de vrouwtjes baltsen kaakslagen man tegen man het helpt geen zier mannetjes zat in groten getale…

Ze lagen altijd bij elkaar naast de vijver achter mijn kasteel, gebroederlijk, gezusterlijk, en altijd voor elkaar op komend, wanneer gewone eenden hen bedreigden of kraaien of meeuwen of meerkoeten. Soms zag ik ze verderop vertier zoekend en ik groette hen altijd met diep respect, alsof ik hen ken uit een ander leven.…

roerdomp staat als een bundel te kijk het hoofd slaapt met open ogen en mond aan de oostkant ingesneeuwd, blond haar in de wilgen schateren roeken het land toe macaber beeld in een kalend landschap één nacht ijs kan dit hoofd niet dragen waar zou de romp zijn ondergegaan, is de maan afgelopen nacht getuige geweest sliepen hazen dan samen met meerkoeten…

Meeuwen soppen, meerkoeten deinen mee op ook deze aanzwellende februari zee. Wordt deze strijd weer de onze. Vouwen we straks overdag lakens over samengevouwen handen uit, bedekken wij menige te jonge spruit. Wordt deze strijd opnieuw de onze.…

Op een Straathond Een straathond afkomstig uit Napels, Wiens vacht was verworden tot rafels Won plots een miljoen En ging vanaf toen De straat op met lires in stapels Op een Meerkoet Te Sneek vroeg een maagd' lijke meerkoet Haar ma hoe het nou d' eerste keer moet Diens raad was heel slecht Ze koos voor een specht Wat…

moeiteloos de weg op het water gutst naar buiten de boer steekt sleutel in contact rijdt wagen druipend naar de boerderij trekker eerzaam achterlatend twee reigers klapwieken geruisloos eendenpaar schrikt op vliegt snel weg van mij rattenval in tweede zijsloot toont van ver beweging achter gesloten entree een witte vlek panikeert een meerkoet…

De paden kaal, waarop ganzen die opvlogen als wij dichtbij, de meerkoeten zwommen vrij hun geluid leerde 'k nu pas. Geel stak klein hoefblad uit Overal moerasandijvie groeiend uit de grijze grond. We liepen, maakten foto's soms kwamen in een hut, bekeken 't water troebel.…