dwingen door de weergodinnen
mijn takken zijn gespreid
twijgen in een warm hunkeren
nog is de wind te koud
moeten knoppen zich beschermen
in een winters bunkeren
ik zie het jagen
van de eenden
meerkoeten zijn al dagen
naar een nest aan het
zoeken voor hun eerste leg
en ik besef
dat de natuur zich
niet laat dwingen door
de weergodinnen vogels
zingen luider hun concert
kom maar lente
in het voorjaar
van ons dromen ook wij
verlangen naar de zomer
als jij maar bent geweest
Geplaatst in de categorie: liefde