Alle inzendingen over mensenvrees OR angst OR wens

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Overstroom me dan, dijk me in, weerleg de steen, zodat angst niet meer door dijken gutst, ween van angst door het woud van verbeeldingen heen, waarmee de kennis troebel wordt en de ziel weer openscheurt en je temperament verkleurt, en je de jaloezieën sluit voor de inwendige dageraad, verlaat het eeuwig klagende pad van onrust…

De angst houdt ons in de greep, stevig en niet te zuinig, leer leven met het feit, dat we constant over de schouder moeten kijken! Want ZIJ, weten niet van wijken! Dus blijf alert, is de boodschap!…

van nergens naar ergens dat ooit ging verloren dwars door de angst die twijfel zaait van ergens tot nergens meer thuis te horen dwars door de angst die twijfel zaait zonder iemand bij niemand meer thuis te horen van alleen naar samen dat ooit ging verloren zonder die angst die twijfel zaait van samen naar alleen bij mijzelf weer thuis te horen…

legt een vraag zich neer in poëzie de dood met besneeuwde lippen aan woorden likt het blijft een bewegen al is de avond net hetzelfde en lacht een kind om honing aan moeders hand ween ik dan om de vreemdeling die in de schemer de stilte binnentreedt * ik tik tegen de binnenkant van deze verzen en ruik angst omdat er liefde…

ik wens jou toe wat je mij toewensen zou ik gun jou wat je mij gunnen zou ik geef jou wat je mij geven zou ONVOORWAARDELIJK…

maar het vergt meer moed, om de vage, onduidelijke, naamloze angst, het hoofd te bieden. Die rondspookt - in een bezorgde geest. En dat is de wereld, van de echte stilzwijgende helden, toch wens ik de mensen die zo, intens dicht bij de oorlog betrokken zijn Veel moed en wijsheid toe!…

Geen zin meer om te praten Geen woorden meer, maar daden Geen doel, geen wens, geen verbondenheid Met het lichaam dat wordt verlaten Is het druk, vrijheid of gebrek? Is het angst, tekort of toch verzet? Is het erkenning, liefde, misschien haat?…

stoppen, houdt van haar vermogen om met haar hart te meten waarom en hoeveel ze mij vertrouwt maar soms is ze bang is ze bang om terug te glijden in het gat waarin ze al gezeten heeft waarin ze te lang - maar praat haar niet van tijden - heeft vergeten waarom ze zo graag leeft vergeet niet: ik wil graag voor je zorgen, zorgen dat die grote angst…

Het gevoel dat ik zoek is de wens van mijn gedachten ik klets met jouw en ik voel dat wij elkaar begrijpen. Stilletjes hoop ik dat je blijft reageren,want de angst is groot dat mijn verwachting terug komt en ik weer teleurgesteld raak. Lieverd met jouw in gedachten wil ik verder Het voelt dat ik van jouw krijg is de wens van mijn gedachten.…

Lichter dan licht dichter dan dit gedicht je zal naderen wens ik mijzelf Sta me niet toe weg te komen met schuilen in zinnen Zij zijn slechts de zomen; een onwennig beginnen van voelen Help me en ik zal je me ontvouwen en loslaten mijn gebroken norm Want wat angst heeft uitgehouwen en gewillig leidde tot mijn vorm mag niet meer…

je keek me aan ik zag dat jij besefte wat mijn woorden betekenden in de wens van waarheid die vlamde in angst die wanhoop zuchtte zonder zuurstof stikte in verdwenen verten en opgeloste horizonnen die gedaan hadden met leugens en goede wil die niets meer om handen zal krijgen in een tijd waarin wij nooit meer achterom durven te…

ik wil je ogen zien drinken van het koele water dat je hart verkilt dieper in je ziel zal ik me overgeven tot de bodem gaan samen zullen we de grens verkennen verleggen als een wens bang voor weidsheid angst om te verdwalen reikend naar een nieuwe tijd want ik wil jou in een apart begrijpen en kijken wat er komen gaat…

Angst is een slechte raadgever zei men vroeger tegen mij maar angst en raad geven da's er voor mij niet bij. Want angst en raadgeven combineren kun je 't niet of je nou loopt te zweven of te barsten van verdriet. Echter "tijdens" een angstexplosie om dan te adviseren bij die enorme emotie moet men nog heel veel leren.…

Mijn angst groeit. Ik raak vermoeid! Ik ben je liefde niet waard! Ook al heb je ze verklaard. Ik duw je ver weg van mij. Iedereen blij! Mijn zorgen verdwijnen. Maar voel me wegkwijnen. Ik wil niet alleen zijn. Alleen zijn doet zo pijn!…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

de tocht naar het eeuwige land door een duisternis somber en groot in de nooit aflatende angst dat de dood het einde niet is.…

Als een vlinder zo teer in deze woelige wereld Als een vlinder zo teer wist je het niet meer Als een vlinder vlieg je weg op zoek naar je dromen Mijn wens voor jou is dat ze uit mogen komen…

Nooit komt er een einde aan deze stille wens. Onze vingers glijden over de horizon, heel intens.…

als ik iets had te zeggen niet steeds moest overleggen dan zou ik het wel weten en niemand meer vergeten als ik zou mogen kiezen van jou te houden of te verliezen dan schreef ik een gedicht met een spetterend bericht maar ik heb niets te zeggen moet heel vaak overleggen ben gewoon een mens met een hele grote wens…

Was ik een schip Dan joeg ik door de golven Metershoog doorboorde ik de witte kragen Met welbehagen en met stormachtig geweld Mijn masten zwiepten heen en weer zoals in de oude filmen van weleer Het is het spel dat wordt gespeeld bij storm en tegenwind onthouden dromen van een kind Maar ik ben slechts een ouwe pont en daarom vaar ik elke…

straks als ik dood ben, zult u me horen een zachte plop in uw linkeroor en ik ga nooit meer weg u bent mijn vampierskus, mijn stof, mijn spuug en ik ga weg zodra u zegt vort, vieze papegaai de schilfers, de kale plekken worden me teveel uw stank is niet meer te harden en praten doet u ook al niet meer, u heeft alles al gezegd…

diep, intens gelukkig zijn was haar laatste wens zwevend, levend op een wolk als een herboren mens vrij van schuld of schuldig zijn geen lasten op haar rug geen zonden, wonden op haar ziel omhoog en nooit meer terug geest en lichaam in harmonie geen onvolkomen woord verleden, heden smelten samen niets dat haar nog stoort diep, intens…

De woorden dansen door m'n hoofd, soms geen touw aan vast te knopen, heb mezelf toch wel beloofd, 't een beetje egaal te laten lopen. Zo snel als in je gedachten kun je 't niet opschrijven, kun je ook niet verwachten, je pen moet er wel bij kunnen blijven. Hele verhalen doen een wedloop in je hersenpan en maak daar dan maar eens een…

Vallende sterren 't zijn maar gloeiende stenen toch doe ik een wens…

ik ben het meisje in de hoek besmeurd, verwond en ongeboren handen gebonden tot tegen de borst mijn mond en ogen met kwaad gehecht dat me doet huilen in de kamer om al het bloed dat het mijne is strak gebonden nooit ontsnapt aan die nauwelijks zichtbare haken ik ben de vrouw alleen maar mezelf in leven nog minder dan in…

als mijn bloed ooit stolt en een ziel ontpoppen mocht denk hem dagpauwoog…

Dát is mijn wens en heel soms komen die uit, tot zolang doe ik simpelweg mijn best, net als m'n pen en misschien doet mijn inspiratie dan de rest? Maar stel je toch eens voor....…

Het arme aan de dingen, het arme aan de mens, het hebben van geen leven, het hebben van geen wens. Een zoektocht naar mezelf, het hebben wat ik had, wegen die me leiden, een niet bewandeld pad. Vluchten naar een plek, ver over de grens, zeggen dat je meekomt is alles wat ik wens.…