3089 resultaten.
Op uw gunst wil ik niet meer wachten
poëzie
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 524 Op uw gunst wil ik niet meer wachten,
Nu in alle ernst, adieu! vaarwel!
Want nieuwe vreugden, nieuwe prachten,
Komen bij mij nu alleen in tel.
Ik zal, ik moet, ik wil ontvangen,
Al het nieuwe dat tot mij komt,
En door mijn lieve en zoete zangen
Wordt alles blij verwellekomd.
Ik neem aan wat zij mij bieden,
Juwelen of enig ander ding,…
Voor geen koning wil ik wijken
poëzie
5.0 met 3 stemmen 950 Voor geen koning wil ik wijken,
Voor geen prins of rijke vorst,
Ik wil tonen, ik wil bereiken,
Ik, die vroeger nimmer dorst.
Voor geen machten wil ik zwichten,
Met geheven hoofd steeds voorwaarts treen,
Voor geen strijden, voor geen richten,
Voor niemand deinzen, neen, neen, neen!
Voor niemand buigen, voor niemand beven,
Voor niets, al…
De duiven
poëzie
4.0 met 2 stemmen 922 Een snelle wind, zo is de vlucht van duiven:
Zij scheert het akkermaals en dan de bomen.
De takken gonzen en de lovers wuiven,
Totdat de schoonste allerhoogste is genomen.
Hier strijkt de vlucht nu neer, maar lang nog wuiven
De twijgen na, om niet tot rust te komen,
Want met een wervlend uit elkander stuiven
Vervliegt de vlaag en zwenkt…
Het inwendig leven V
poëzie
4.0 met 4 stemmen 3.056 Veel gezworven, veel gelezen,
veel gezien en veel gedacht,
ach, bemind ook en geprezen....
in mijn eigen diepe nacht
enkel kan ik veilig wezen.
Na de gisting, na de woeling
blijft het hart zo zwak en flauw,
angstig zoekt het een bedoeling
in dat al en vindt haar nauw
in zijn eigen bleke voeling.
Voor mij is het menigvuldig'
bron van…
De eenzame
poëzie
4.0 met 3 stemmen 383 Moeder, hebt gij dees foltring dan gewild,
Moet ik om u de barre nacht vervloeken?
Ik vind geen rust zelfs in de schoonste boeken,
Niets is er dat mijn dof gekerm nog stilt.
Gij smaaddet haar: toch was zij lief en mild...
Gij deed ons de onherbergzame oorden zoeken
Waar ze eindlijk stierf. - Moeder, zal ik u vloeken
Nu weer mijn droom…
Ballade aan de maan
poëzie
3.0 met 1 stemmen 1.893 Wij zijn te zamen maar alleen,
mijn bleke liefde, en over tijden
en ruimten gaat mijn mijmring heen
met u door lege luchten glijden;
daar kan geen tegenstand ons beiden;
gij ziet mij van de hemel aan,
als vroeg gij: waarom al dit lijden?
....Zwijg stil, zwijg stil, mevrouw de maan.
Ik ben maar liefst met u getweên,
gij zijt althans…
Ik wil mijn dromen tot een toren bouwen
poëzie
4.0 met 3 stemmen 521 Ik wil mijn dromen tot een toren bouwen
Van blank ivoor, met rode en gouden lijnen
Zal ik in 't wit de fabelen doen schijnen
Dat ieder zo mijn leven kan doorschouwen.
De vredige pastoralen en de gaarden
Met vreemd-vervlochten bloemen, en de afgronden
Van dood en vlammengloed, met juichemonden
De englen in schitterende rei geschaarde…
Het gedicht
poëzie
4.0 met 1 stemmen 837 Eén berk, in het opene tussen de sparren,
Als een volk om zijn koning het bos om die berk,
De zon en de wind in de takken, de schaduwen
Vluchtig-bewegelijk, teder en sterk.…
Grauwe zee
poëzie
3.0 met 2 stemmen 331 Nu zijt gij, zee, het ondoorgrondbaar wonder,
het tartende geheim. - Gij maakt mij bang:
ik hoor het doffe dreunen van uw zang,
aanzie uw glanzenloze grijsheid onder
grauwe luchten, gij sarrende verkonder
van onze kleinheid; 'k voel een diepe drang
u fel te haten, 'k vloek de vreemde dwang
waardoor ik, weer gevangen, u bewonder.…
De Bergbries
poëzie
4.0 met 3 stemmen 365 De bergbries rilt door 't water voort
Dat rint door beek en rotsge spleet,
Mos groeit op blok en vochtge boord,
De varen wiegt, de spar stijgt heet
In zon: haar wortel, kronklend, schoort
De rechte stam, het naaldrijk groen,
En eik en beuk hun weidser dracht
In 't bos blinken en welken doen,
Tot waar in dag-doorschimde nacht
De drop…
De Schone Herfst
poëzie
4.0 met 3 stemmen 648 Naar deze herfst had ik ontroerd gewacht
Als naar een nacht van zwoel-doorgeurde dromen:
Naar 't koele licht en naar de gouden bomen
In grauwe nevel langs de smalle gracht.
De dagen waren vreemd van vege pracht,
Een felle gloed scheen alles te doorstromen:
De bloemen baarden huivrend-zoete aromen
En wrede kleuren, bont en brandend-zacht…
Gebondenen
poëzie
3.0 met 3 stemmen 444 Vreugd is een vogel die woont
Hoog boven wolken, in 't blauw,
Waar ze op het nest zit getroond,
Voedend haar broedsel met dauw.
Wij, door het leed, in heur tuin,
Worden te sluimren gesust,
Schemer en bladeren bruin
Weven de wade onzer rust.
Soms komt de zon door het grauw,
Wind langs het lover gevleugd,
Dan snakt ons hart in…
Hymne aan de stilte
poëzie
4.0 met 2 stemmen 675 I
Weer, stijgend door de koele nacht
De bergen op ter eenzaamheid,
Omgordt mij de geheime macht
Die mij tot Uw gemeenschap wijdt;
Der mensen woningen ontvlucht
En hunner woorden vreemd gerucht,
Ver van hun liefde en hunne haat
Tot Ú mijn hoog vertrek en toeverlaat.
II
Van ijdel minnen en de waan
Der roembegeergen zijt Ge vrij…
Mijn Stille Dicht Nu en Voorheen
poëzie
4.0 met 1 stemmen 231 Gemoedsgetuig'nis af te leggen
Verbiedt mij 't onverzoend gemoed;
Wat mij zijn dicht-stem vóór komt zeggen,
Verga als ijd'le klank - eer 't and'ren luist'ren doet.
Mijn jeugd zei vaak haar verzen over,
Schreef ze op, maar deed haar schrift te niet;
Teloor gaan deed zij knop en lover
En bloesem uit de tuin van 't onbesnoeide lied.…
De Wever
poëzie
4.0 met 4 stemmen 390 Zij kloppen aan de deur: zij klagen
Dat ik niet luister.
Ik berg voor allen die mij plagen
Mijn kalme luister.
Ik ben veel zachter en veel stiller
Dan ooit geloven
De durver, weter en bediller,
Drukken en groven.
Mijn huis een hoge en lichte kamer,
Mijn dag een morgen,
Ben ik een hemelse beramer
Van aardse zorgen.
Mijn…
Het huis
poëzie
4.0 met 2 stemmen 461 Dit huis heeft de rust van de maagdelijke duinen
Gebroken noch verstoord;
Het ligt in het nest van zijn geurige tuinen,
Als bracht de grond het voort.
En waarlijk, het wèrd ook gewonnen, geboren;
Een eedle kunstnaarsdroom
Bevruchtte, als het zaad, dat zich mengt met de voren,
Het steenblok en de boom.
En zo uit die paring, dat innigst…
Mannen ....
snelsonnet
4.0 met 5 stemmen 174 Pas op! Soms wordt een kerel amoureus!
Staat hij toevallig met een vrouw te praten,
dan denkt hij: ‘Waar moet ik mijn handen laten?’
Vervolgens maakt hij een verkeerde keus.
En als hij haar een selfie heeft beloofd,
dan stuurt hij er niet eentje van zijn hoofd.…
De stad
poëzie
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 1.237 De schemerige wegen zijn
nog vol, en in de nauwe stegen
Ziet men zich in den vale schijn
een vage mensendrom bewegen:
Chinezen met hun onbehaard
gelaat, en rustige Javanen.
en Arabieren, trots-bedaard,
in hun wijdzeilende soutanen.…
stelen de dag
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 137 bezige geluiden wekken de straat
het vrachtverkeer voert af en aan
er wordt gewerkt van vroeg tot laat
snel ontbijten, kom op, we gaan
de lift omlaag, de voordeur open
naar de stalling, op de fiets
nog even snel een broodje kopen
ik steel de dag, dat is niet voor niets
de straat bruist van voor naar achter
terrassen vol, veel zang en dans…
Gewoon Gerard.
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 82 Mijn liefste vriend in voor en tegenspoed; redder in alle nood dus Engelbewaarder en wel constant
Veel te goed ook gewillig voor deze vrij harteloze boze wereld, ergens groot nadeel; men wordt uit afgunst vrij snel pedant
Me nooit ofte nimmer in plan gelaten al was dat beslist geen evidentie; trouw
Je steeds stilzwijgend op handen gedragen en daarom…
Paard
gedicht
3.0 met 127 stemmen 27.856 een dansende sprinkhaan
het paard!
trapt de lucht aan scherven
dat het glas rinkelt!
ratelt voorbij en het zwaard
van zijn adem bliksemt!
en zijn stem galmt!
en zijn hoef graaft
de donder op!
---------------------------------------------------------------------
uit: 'Portret van een landschap', gedichten 1953-1997.…
Gestoord
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 540 Hij wiegt zonder te rusten
terwijl zijn vingers draaien
om wat mij niets lijkt
ik ga naast hem zitten
observerend
stil
tot ik de drang om
mee te gaan in zijn beweging
niet meer kan weerstaan
maar wanneer hij zegt
hou op
zo raak ik de draad kwijt
gek
stop ik verward…
de wereld stuitert
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 301 het witte leven sluiert
de roestige gespen in een
tijdelijk blauwdruk, maat
ongeëvenaard
grote stappen geen vooruitgang
in een wens die ik niet
mag hopen ligt de hemel
uitgespreid op straat, maatje
tweeduizend tien
de aarde warmt, het vriespunt
lijkt hoger te liggen
de koorts zet trage stappen
op het weke water
bleke gezichten,…
eeuwige schepper
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 235 trieste drieste
ijzeren waterman
roemloos gedoemd
in een hopeloze zaak
nimmer versagend
zich kwijtend van zijn taak
eeuwige scheppper
in een eindeloos plan
trieste drieste
ijzeren waterman…
Leven beweging
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 112 Leven is
Beweging
Leven verschaft
Je ieder moment
De vrijheid
Nieuwe en andere
Gedachten te denken
Die de scheppers zijn
Van een nieuwe
levensvorm en persoonlijkheid…
Beweeg voort
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 373 De wielen draaien door
als de raders in mijn hoofd
Een file van gedachten
die mijn motor doet stotteren
Met spiegels kijk ik terug
naar wat ik achter laat
Meestal niet veel goeds
enkel roet
Kijk niet enkel achteruit
Maar kijk ook eens voorruit
Anders zie je niets
mis je kansen
Tot de motor
zijn laatste adem blaast…
Het is net of het zo stil is
gedicht
3.0 met 21 stemmen 5.290 Het is net of het zo stil is;
zo heb ik mij aangetroffen.
Ik ga rechtstaan en rek mij uit.
Ik draai mij om.
Blijf roerloos staan.
Ik hoor hoe het wiel
stil valt.
Ik blijf zo staan.
Dat zachte gesuis
hindert niet:
uit mijzelf komt het voort.
------------------------------------------------
uit: 'Lichtval', in Verzamelde gedichten…
Meer bewegen voor ouderen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 271 Dagelijks wandelen
uitzichtverwijdende,
vaak neusverfrissende
activiteit.
Geeft je een reden voor
euroverkwistende
actie bij
horecalokaliteit.…
Windstil
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 185 Windstil is het vandaag -
De storm is gaan liggen,
Het waait zelfs niet een
Beetje meer - en toch
Beweegt die tak vlak voor me,
Hoewel bedekt met sneeuw
En kristallen ijs, en zie ik
Een vinkje landen
Op dit kunststuk dat
Door hem hoe licht ook
In beweging wordt gezet…
DE VOLGENDE DANS
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 196 buitenlucht proeven
onder dieper wordende groeven
het groen en blauw
met alle tinten ertussen
vanaf de bruine aarde kussen
de wolken en sterren
van onder mijn wimpers bekijken
de schuchtere lente omarmen
als had ik haar eeuwen niet gezien
voelen wil ik
hoe de seizoenen zich kleden
voor de volgende dans
die ons bewogen
doet bewegen…